Úrval - 01.04.1971, Page 17

15
Svona er lífið
>☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
Maður einn sem lenti í flóðunum
miklu í Johnstown í Bandaríkjun-
um 1889 talaði mikið og endalaust
um þennan atburð eftir þetta.
Þegar hann dó og hitti Lykla-
Pétur á himnum, sagði hann mann-
inum að — „ef það væri eitthvað
sem gæti aukið á hamingju hans, þá
ætti hann bara að láta sig vita.“
„Jú, það er e.itt.“ svaraði maður-
inn — „Mér þætti vænt um að mega
segja fólki frá flóðunum miklu í
Johnstown."
Pétur hélt að það mundi vera í
lagi og skyldi sjá um það.
Kvöldið eftir var stór áhejrrenda-
hópur sem beið eftir manninum. Um
leið og hann ætlaði að byrja á sögu
sinni, hnippir Pétur í hann og hvísl-
ar: „Ég ætti kannski að láta þig
vita, að maður að nafni Nói er á
meðal áheyrenda.“
Hæglátur eldri maður kom á ráðn-
ingarstofu borgarinnar og spurði
eftir þeim, sem hefði með ráðningu
matreiðslukvenna að gera. Honum
var vísað til þess sem hafði með
þær ráðningar að gera. — Eruð þér
maðurinn sem réðuð til mín mat-
reiðslukonu í fyrradag? — Já, herra,
það er ég.
— Nú, sagði maðurinn hörku-
lega. — Þér mynduð gera mér mikla
ánægju, ef þér vilduð leggja það á
yður að borða kvöldverð hjá mér í
kvöld.
Úr bréfi lesanda til dagblaðs eins
í Belfast: „Ef hún móðir mín væri
lifandi núna og sæi opnar verzlanir
á sunnudögum og fólk af báðum
kynjum vera að stripiast hálfnakið
saman á baðströndinni, mundi hún
snúa sér við í gröfinni.“
Dómarinn hélt þrumandi áminn-
ingarræðu yfir sakborningi um böl
áfengisins. En þar eð þetta var í
fyrsta skipti sem sakborningur
hafði verið ákærður fyrir drykkju-
skap og óspektir á almannafæri, var
honum sleppt, eftir að hann hafði
hlustað á þrumuræðuna og borgað
10 shillinga sekt.
„Jæja,“ sagði dómarinn að skiln-
aði, „nú vona ég, að þér látið ekki
sjá andlit yðar oftar.“
„Ég er hræddur um, að ég geti
ekki lofað því herra,“ sagði sak-
borningur.
„Nú, hvers vegna ekki?“
„Af því að ég er barþjónn í... .“