Úrval - 01.04.1971, Blaðsíða 21

ÉG ER EKKI HJÁTRÚARFULLUR EN ...
19
hinnar Heilögu þrenningar og því
jafnframt eilífðarinnar. Það að fara
inn í þríhyrning var því að þeirra
áliti hið sama og að ryðjast inn í
heilagt vé. Þar var um að ræða
storkun gegn helgu afli. Það var
þannig verið að storka forlagavald-
inu.
Það er mjög útbreidd hjátrú, að
þegar tvær persónur grípi um sinn
hvorn endann á óskabeini úr
kjúklingi, þá fái sá, er fær stærra
brotið, ,,happabrotið“, ósk sína upp-
fyllta. I fornöld álitu spámenn, að
haninn, sem tilkynnti komu hins
nýja dags, byggi yfir dulinni vizku.
Þegar hani var drepinn, var við-
beinið úr honum látið út í sólskin-
ið til þerris, vegna þess að það var
álitinn heilagur spádómssproti. Og
hverjar tvær persónur sem voru
gátu svo notað það til þess að leita
svars hjá þessari sérstöku vizku-
uppsprettu.
I Japan er það álitið gæfumerki
að hella niður salti, en í öðrum
hlutum heims er því þveröfugt
farið. Allt frá upphafi mannkyns
var salt skoðað sem varnarmeðal,
tákn varanlegrar vináttu og ódauð-
leika. Færi salt til spillis, merkti
það, að maður myndi glata vini eða
jafnvel týna lífinu. Salt var líka
vandfengið og mjög verðmæt vara,
og það var mikið óhapp að láta
það fara til spillis, augsýnilegt
ógæfumerki.
Næstum daglega gröfum við upp
einhverja gamla hjátrú í hugsunum
okkar og gerðum. Maður nuddar
nefið og veltur því fyrir sér, hver
muni nú vera að koma í heimsókn.
Maður kastar upp pening og kemst
þá að því, hvort maður vinnur eða
tapar. Hjátrúin er lífseig. Um þá
staðreynd hefur mannfræðingurinn
Margaret Mead þetta að segja:
„Hjátrúin lifir eins konar hálflífi í
rökkurheimi, þar sem við leggjum
vantrú okkar á vissan hátt á hill-
una og hegðum okkur eins og töfr-
ar væru raunverulegt fyrirbrigði."
AC annarra brestum læra hyggnir menn að laga sína eigin.
H.J.
Það er hrein fásinna að ætla sér að verða öllum til geðs. Það er
sama í hvaða átt maðurinn snýr sér: Hann neyðist alltaf til að snúa
bakinu í 'helminginn af heiminum.
S.B.
Sú skoðun hefur verið látin í ljósi, að ein af ástæðunum fyrir því, að líf
er útdautt á öðrum hnöttum, kunni að vera sú, að vísindamenn þeirra
hafi verið komnir dáiítið lengra áleiðis en okkar vísindamenn.
Arthur Murray.