Úrval - 01.04.1971, Page 90
stóð til dæmis „Bi'ezkir heimsveld-
issinnar eru pappírstígrisdýr“ og
„Spyrjið brezku heimsveldissinn-
ana um blóðskuldir okkar“. Ég
varð sjálfur fyrir ýmissi áreitni af
Rauðu varðliðunum á götum úti, og
börnin skóku hnefana að mér með
ögrandi látbragði.
Nú komu nokkrir rólegir dagar
á eftir þessum fyrstu mótmælum.
En síðan urðu æsifréttir frá Frétta-
stofu hins Nýja Kína, hinni opin-
beru ríkisfréttastofu landsins, til
þess að kveikóa í glóðunum að
nýju. Samtímis bví virtist Ytri-
Mongólía hafa vakið vanþóknun og
reiði Kínverja. Og þar eð mon-
gólska sendiráðið var mjög nálægt
aðsetursstað brezku sendinefndar-
innar, eða rétt hinum megin við
götuhornið, gátu mótmælendur sleg-
ið tvær flugur í einu höggi. Síðan
hófust ofsafengin mótmæli gegn
sendiráðum Búlgaríu, Indlands og
Burma. Og þ. 17. júní voru millj-
ónir göngumanna á ferli í Peking,
sem fögnuðu því æðislega, að Kín-
verjum hafði tekizt að sprengja
fyrstu vetnissprengjuna.
Ég fylgdist með flestum þessum
atburðum og sendi fréttir um þá
til Lundúna, sem var einn þáttur
starfs míns í Peking. En athafna-
frelsi mitt þrengdist nú stöðugt. Ég
varð áfram fyrir stöðugri áreitni.
En nú sagði túlkurinn minn einnig
upp störfum, og vinnukonan, elda-
buskan og bílstjórinn fóru öll í
verkfall. Ég sá þau oft taka þátt í
mótmælaaðgerðum við aðsetursstað
brezku sendinefndarinnar. Og þau
sendu mér tóninn og hrópuðu að
mér, þegar ég fór að heiman eða
hélt heim.