Úrval - 01.04.1971, Side 107

GÍSL í PEKING
105
aðgerðir ýmissa samtaka Rauðra
varðliða. Þar höfðu verið sett upp
nokkur skrifborð og komið fyrir
rafljósum.
Byggingin endurómaði brátt öll
af fyrirgangi Rauðu varðliðanna,
sem lömdu æðislega á hurðirnar og
þunna gluggahlerana. Þeir voru
teknir að . hrópa: „Sha! Sha!“
(Drepum! Drepum!). Það var aug-
sýnilegt, að ytri varnirnar mundu
brátt bresta.
I bækistöðvum erlendra sendi-
nefnda og sendiráða er alltaf um að
ræða visst innra öryggissvæði, eins
konar öryggiskjarna, þar sem ör-
yggið er mest. Venjulega er um að
ræða ramgirt herbergi einhvers
staðar í miðju byggingarinnar, sem
lokað er með ramgerðri málmhurð.
Og í þessu herbergi eru geymd ým-
is leynileg trúnaðarskjöl og plögg
og ýmiss konar verðmætir hlutir.
Er aðvörunarorð Hopsons gullu
við, lögðu allir Bretarnir af stað til
herbergis þessa. Þegar þeir voru
komnir þangað inn, ýttu þeir stór-
um málmskápum fyrir járnhurð-
irnar og slökktu flest Ijósin.
Loftskeytamenn hömuðust nú við
loftskeytasenditæki þau, sem nota
átti, þegar hættu bæri að höndum.
Þeir sendu nú hverja orðsending-
una af annarri til Lundúna og
skýrðu frá því, að múgurinn væri
að brjótast inn í bygginguna. En
það uppgötvaðist reyndar síðar, að
tvær ytri loftnetsleiðslur á bygg-
ingunni höfðu verið klipptar sund-
ur, og því barst ekkert orð frá
senditækinu. Síðasta orðsendingin,
sem móttekin var í Englandi, hljóð-
aði svo: „Þeir eru að ryðjast inn í
bygginguna!" Á eftir fylgdi svo
þögn. Og því vissu menn ekkert um
það klukkustundum saman, hver
örlög brezka sendinefndarfólksins
höfðu orðið. Þær stundir voru
þrungnar ofboðslegri spennu.
Mótmælendurnir höfðu komið
með „brúður" með sér í gervi
Breta, ,,brúður“, sem átti að brenna
á táknrænan hátt. Einnig höfðu þeir
komið með eldfim efni, sem þeir
hlóðu undir gluggana á jarðhæð-
inni og kveiktu síðan í. Brátt stóð
stór hluti byggingarinnar í ljósum
loga. Herbergið, sem 23 manneskj-
ur hírðust í, fylltist bráðlega af
reyk, og það fór að verða erfitt að
ná andanum þar. Á meðan gerðu
árásarseggirnir atlögu að hurðinni
með sleggjum. Og það virtist sem
þeir hlytu að streyma inn í her-
bergið á hverju augnabliki. Hopson
gaf því skipun um, að neyðarút-
göngudyrnar skyldu opnaðar, og
hann hélt svo út um þær í broddi
fylkingar.
Einn þeirra, sem fylgdi rétt á
eftir Hopson, hefur lýst atburði
þessum með eftirfarandi orðum:
„Við munum atburðarásina mjög
ógreinilega, vegna þess að á okkur
dundu högg og barsmíðar í sífellu.
Eg minnist þess, að Sir Donald
kastaðist til hliðar og ég sá blóðið
renna niður andlit hans eftir höf-
uðhögg, sem hann hafði fengið. Og
upp frá því varð hver að bjarga
sér eftir beztu getu. Höggin dundu
á okkur úr öllum áttum.“
Rifið var í hár sumra kvenanna
og þeim haldið þannig. Og svo
flettu Rauðu varðliðarnir pilsunum
upp fyrir axlir þeim, og þær máttu