Úrval - 01.04.1971, Qupperneq 116

114
ÚRVAL
fangelsi í Hong Kong. Hopson byrj-
aði á að lesa orðsendingu frá móð-
ur minni og aðra frá aðalfram-
kvæmdastj óra Reutersfréttastofunn-
ar. Ég var sérstaklega glaður við
að fá fréttir af móður minni, þar
eð mér höfðu aðeins verið afhend
tvö af bréfum þeim, sem hún skrif-
aði mér.
Það var mér mikil tilfinningaleg
reynsla að sjá nú fyrstu vingjarn-
legu andlitin eftir níu mánaða
fangavist. En heimsókn þessi olli
mér líka beiskum vonbrigðum, því
að Hopson gat ekki fært mér nein-
ar ákveðnar upplýsingar um það,
hvað um mig yrði. Hann gat að-
eins sagt þetta: ,,Þótt lausn yðar úr
stofufangelsi sé ekki alveg á næstu
grösum, er ástandið samt betra
núna en það var fyrir níu mánuð-
um.“
Ég frétti, að George Brown ut-
anríkisráðherra hefði tvisvar gert
árangurslausa tilraun til að skipta
á mér og Hsueh Ping, fréttaritara
Fréttastofu Nýja Kína, sem settur
hafði verið í fangelsi í Hong Kong.
Ég lagði þann skilning í gagnsleysi
þessarar tilraunar, að lausn mín
væri nú ekki lengur bundin einum
manni, heldur öllum föngunum
fimmtán í Hong Kong og að ég
slyppi því líklega ekki fyrr en þeir
slyppu. Ég varð reiður og móðgað-
ur, er ég gerði mér grein fyrir
þessu. Og samt var dásamlegt að
hitta samlanda mína, sjá litrík háls-
bindi þeirra og jakkaföt og virða
þessi ensku andlit fyrir mér.
Einangrun mín hófst á nýjan
leik, strax og þeir voru farnir, og
þó með einni þýðingarmikilli und-
antekningu. Nokkrum dögum eftir
heimsókn þessa spurði ég, hvort ég
mætti skrifa bréf heim, en mér
hafði hingað til verið neitað um
slík forréttindi. Eftir stutta bið var
mér sagt, að ég mætti skrifa eitt
bréf á mánuði, annað hvort móður
minni eða „eiginkonu“. (Þótt op-
inberleg vitneskja væri fyrir hendi
um það, að ég var ekki giftur, hafði
Shirley McGuinn * vinkona mín oft
skrifað mér. Flest bréf hennar
höfðu verið endursend, en með óbil-
andi þrautseigju sinni hafði hún
aflað sér réttar til þess að fá fréttir
af mér).
Meðhöndlunin á mér hélt áfram
að einkennast af sömu hörku og
fyrr að öllu öðru leyti. Allan vet-
urinn hafði ég mátt opna glugga, ef
ég óskaði þess. En nú negldi tré-
smiður gluggana aftur, einmitt þeg-
ar sumarið var í nánd. Þegar sum-
arhitarnir urðu sem mestir í Pek-
ing, sat ég hreyfingarlaus í stólnum
mínum með beina bakinu. Og samt
streymdi svitinn stöðugt úr hverri
svitaholu.
É'g tók til að semja krossgátur og
skrifa smásögur til þess að afla
þannig heila mínum viðfangsefna.
Ég gætti þess, að verðirnir yrðu
ekki varir við þessa iðju mína, því
að ég óttaðist, að efni þetta, og þá
einkum dagbókin mín félli í hend-
ur kommúnista. Ég faldi oft blöðin
innan á mér, en af einhverjum
ástæðum var aldrei leitað á mér.
Og mér tókst að smygla öllum
skrifum mínum burt, er mér var
sleppt.
* Hún varð frú Grey þ. 3. paríl 1970.