Úrval - 01.04.1971, Qupperneq 117

GÍSL í PEKING
115
Síðar tók ég að leggja stund á
kínverskt ritmál. Ég gerði þetta,
eftir að ég sá nafn mitt og orðin
„Hong Kong“ og „blaðamaður“
letrað kínverskum stöfum í Dag-
blaði alþýðunnar, sem matsveinn-
inn skildi oft eftir hjá mér, þegar
hann kom með matinn til mín. Ég
gat ekki skilið önnur tákn en þessi,
og því fylltist ég forvitni og eftir-
væntingu. Því tókst mér að læra
um 1200 kínverska stafi utan að á
fjórum mánuðum og var þá orðinn
fær um að lesa kínversku.
Ég vonaði stöðugt, að ég fengi
frelsi með haustinu. í einu bréfi
sínu hafði Shirley tekizt að gefa
það til kynna með snjöllu bragði,
að leysa ætti Hsueh Ping úr haldi
í nóvember, ef hann yrði þá álit-
inn eiga skilið að fá fulla átta mávi-
aða eftirgjöf þess tveggja ára fang-
elsisdóms, sem hann hafði hlotið.
En svo varð þó ekki. Og þ. 26.
nóvember, eða 217 dögum eftir að
ég hafði síðast séð vingjarnleg and-
lit, var Percy Cradock, nýja, brezka
sendifulltrúanum leyft að heim:
sækja mig. Hann hóf máls með því
að segja, að hann hefði meðferðis
orðsendingar til mín, en ég greip
þá fram í: „Segið mér fyrst, hvort
ég hef nokkra möguleika á að kom-
ast héðan burt, áður en þér farið
að flytja mér orðsendingar. Ég hef
verið í algerri einangrun í 16 mán-
uði, og ég hef engan áhuga á inni-
haldslitlum orðsendingum."
Cradock sagði, að ástandið væri
að batna. Þá greip ég aftur fram í
fyrir honum: „Það er hið sama og
mér var sagt fyrir 7 mánuðum!"
Og að svo mæltu lét ég fallast nið-
ur á stólinn, þar eð ég vissi, að
þessi heimsókn yrði mér gagns-
lítil.
Hann skýrði mér frá því, að
nokkrum fréttariturum kommún-
ista hefði þegar verið sleppt úr
haldi í Hong Kong en að nokkrir
þeirra væru samt enn í fangelsi
þar. Ég spurði, hvenær búizt væri
við því, að þeim siðasta yrði sleppt?
Cradock lézt hugsa um svarið
nokkra stund. Loks sagði hann, að
hann byggist við því, að einn þeirra
lyki afplánun dómsins á árinu 1971.
Ég stundi ósjálfrátt: „Ó, Guð minn
góður!“
Þar eð ég gerði mér grein fyrir
því, að ég hefði litlu að tapa, skýrði
ég nú í fyrsta skipti nákvæmlega
frá lífskjörum mínum og aðbúð
allri. (Þegar Sir Donald Hopson
hafði heimsótt mig, hafði ég þagað
yfir því, þar eð ég bjóst við, að
Kínverjar mundu þá bara hefna sín
á mér). Cradock sendi upplýsingar
þessar áfram til Lundúna, og frá-
sögnin birtist óstytt í dagblöðun-
um þar. Cradock lauk frásögn sinni
á setningu, sem varð blaðafyrir-
sögn um víða veröld: „Hann lifir
í tómi“.
Utanáskrift þessa eins manns
fangelsis míns birtist einnig í blöð-
unum. Og því bárust 3000 jólakort
í póstinum til Nan Chitze í Peking
þennan desembermánuð. Flest
þeirra voru frá Bretlandi, en það
bárust einnig hundruð korta frá
Ástralíu, Bandaríkjunum, Frakk-
landi, Þýzkalandi, Belgíu, Indlandi
og Pakistan. Ég vissi ekki um þetta
þá, því að ég fékk ekkert þeirra
um jólin. En jólakortin hljóta samt