Úrval - 01.04.1971, Side 127

Prezevalsld sagði gjarnan, að menn
grðu að fæðast ferðalangar, og þan
orð áttu vel við hann sjálfan.
Landkönnuðurinn
mikilhæfi
EFTIR
V. MARLÍNA
Þessi minnisvarði
um Prjevalski hef-
ur verið reistur viö
Issik-Kúl vatniö í
Kirgiziu. Þaöan
lagöi hann uw í
sína hinztu ferö.
*
*
*
yrir réttum 100 árum,
vií í ársbyrjun 1871 var
'lí lítil lest á leið yfir
hina endalausu Gobí-
- eyðimörk, sem var
bundin frostfjötrum.
Þessi leiðangur var ekki gerður í
verzlunar- eða hernaðarskyni enda
þótt fyrir honum væri rússneskur
liðsforingi: hár, risavaxinn maður,
bláeygur og sviphreinn. Nokkrir
mánuðir mjög erfiðrar ferðar munu
líða og hann skrifa í dagbók sína:
,,Ég hef náð markmiði lífs míns . ..“
Þegar það gerðist var hann við
norðurlandamæri Tíbets sem eng-
inn Evrópumaður, enginn fulltrúi
vísindanna, hafði þá farið yfir. En
þessi 32 ára gamli rússneski liðsfor-
ingi var vísindamaður — landfræð-
ingur, þjóðfræðingur, dýrafræðing-
ur. Hann var höfundur kennslubók-
ar í landafræði og bókar um tveggja
ára ferðalag sitt um Ússúri-villi-
skóginn við neðanvert Amúrfljót,
handhafi silfurpenings Rússneska
APN
125