Goðasteinn - 01.03.1964, Page 26

hægt um vik. Hann lá þarna umkomulaus og yfirgefinn á brún-
inni og gat svo sem hæglega runnið niður í ána.
Ég fór að handstyrkja mig upp eftir. Þegar ég nokkru seinna
sat uppi á brúninni og þurrkaði af mér svitann, fór ég að velta
því fyrir mér, hvort ég gæti nú verið þekktur fyrir að skilja eftir
allt að því hluta af sjálfum mér. Sár gómurinn minnti mig á fall-
valtleik þess, sem óekta er og þó...... gat ekki verið að þessi
vesæli gerfigómur hcfði ráðið þarna úrslitum. Jæja, jæja, þetta
væri þá eins og að bjarga sjálfum sér úr svelti. Ég gat ekki látið
ræfilinn húka þarna, og niður fór ég í þriðja sinn.
24
Goðasteinn