Goðasteinn - 01.03.1964, Qupperneq 41

frá Vetleifsholtsparti í Holtum. Þau áttu heimili í Reykjavík. Áttit
einn son, Jón Elías vélstjóra, kv. Jórunni Bjarnadóttur ljósmóður
frá Geitabergi.
Þegar þess er gætt, að Oddur lifði skamman aldur og var ein-
yrki, sem jafnan átti við örðugan hag að búa, þá er það víst, að
hann hefur notað vel strjálar frístundir til ritstarfa og lesturs. I
sinni merku bók um Rangvellinga segir frú Helga Skúladóttir frá
Keldum: „Oddur var hagmæltur, bókhneigður; hafði bók með sér
á engjarnar og las fyrir fólkið í matar- og kaffitímum.“ Skal nú
vikið að ritstörfum Odds og félagsmálastarfi.
Mannlýsingar á bóndanum í Þúfu verður vant frá minni hendi
í þættinum þeim arna. Mynd er engin til, og meira en öld liðin
frá dauða hans. Um það er ekki að sakast. Af þeim brotum, sem
hér hefur verið reynt að bræða saman, eiga lesendur að gjöra sér
einhverja hugmynd um manninn, þótt ekki sé unnt að greina frá
andlitssvip, hæð og vaxtarlagi. Það skiptir ekki öllu máli. Minning
Odds í Þúfu hefur lifað í hugum Landmanna allt fram á þennan
dag. Svo ritar Jón bóndi Árnason á Lækjarbotnum höfundi þátt-
arins: „Ég heyrði oft minnst á Odd í uppvexti mínum og jafnvel
vitnað til hans fram á þennan dag, sem sýnir, að hann hefur
enginn meðalmaður verið, og ævinlega á einn veg, sem gáfaðs
prúðmennis. Var þó manngildi mjög miðað við efnahag í þá daga.
Hann mun jafnan hafa verið fremur fátækur, en fræðimaður og
skrifaði fallega rithönd.“ Jón á Lækjarbotnum er merkur fróð-
leiksmaður, nú háaldraður orðinn.
Þá heyrði ég Odd í Þúfu fyrst nafngreindan, svo ég muni, að
faðir mínn, sem var úr Landsveit, sagði mér, að samtímamenn
Odds, einhverjir, hefðu hent að því góðlátlegt skop, að eitt sinn
um slátt hefði Oddur tekið sér bók í hönd að loknum málsverði,
en ekki gætt þess hve tíminn leið skjótt, en þá er upp var litið,
var komið ofaní töðuna á túninu. Hvort sem sagan er sönn eða
ekki, er hún táknræn um líf Odds. Áhuginn til fræðistarfa og
lesturs var mikill, en forsjónin mældi honum nauman tíma til
hugðarmála.
Þá er Oddur var 35 ára gamall, var hann kjörinn hreppstjóri
Landmanna. Var það kjör óvenjulegt, því efnabændur þóttu öðr-
Goðasteinn
39