Goðasteinn - 01.09.1969, Síða 6

bundin við eldhússtrompinn, og hásetar liöfðu glöggar gætur á
því, hvort ekki væri farinn að hækka strompurinn hjá formann-
inum, þegar þeim þótti leiðislegt.
Undinn var að því bráður bugur að búa sig af stað, því Ægir
gamli beið ekki alltaf lengi dauður. I það minnsta var það gamalt
máltæki í Landeyjunum, að það vœri líkt að gey/na sér Eyjaleiði
og geyma sér stúlku, sem einhvern piltinn langaði að eiga.
Þegar í sandinn kom, var skipið sett í skyndi fram í flæði. Þar
var allur farangurinn borinn upp í það og kvenfólk og krakkar
og fólk, sem ekki vildi bleyta sig. Svo var beðið eftir lagi, og á
því hafði formaður gætur. Kallaði hann lagið, þegar hann hélt,
að ekki væri eftir betra að bíða. Var þá rösklega ýtt á flot og
róið af kappi út fyrir brimgarðinn. Þar var hægt á ferðinni og
Jesin sjóferðamannsbæn, sem öllum, er á sjó fóru, var skylt að
kunna. Nú voru sctt upp segl, ef vindur var hagstæður. Eftir
það var oft glatt á hjalla á skipinu, og við áttu orð skáldsins:
„Söngljóð kveða sjómenn glaðir.“
Okkur var tekið mcð miklum kostum, þegar kom út til Eyja.
Pabbi fór upp til landsins daginn eftir, því að sjórinn hafði haldizt
dauður, og sjálfsagt var að nota sér það. Mamma sagði pabba
að skilnaði, að hann skyldi ekki hugsa um að gera ferð eftir sér
til Eyja, því það mundu verða ferðir, annaðhvort í Landeyjarnar
eða undir Fjöllin og hún tryði ckki öðru en cinhver vildi flytja
sig til landsins.
Við vorum búnar að vera citthvað á aðra viku i Eyjum, þegar
mömmu fannst hún vera búin að vera nógu lengi að skemmta
sér og vildi fara að komast heim. Fór hún þá að spyrjast fyrir
um landferðir, þegar kæmi leiði. Frétti hún, að nokkrir piltar,
flestir Fljótshlíðingar, væru búnir að fá sér bát og ætluðu að taka
fyrsta leiði. Fréttinni fylgdi, hver myndi ætla að verða formaður,
og á fund hans fór mamma til að vita, hvort hann myndi vilja
gera svo vel að taka okkur mæðgurnar með til landsins. Það var
auðsótt mál, bara ef hún þyrði að hætta á það að vera með þeirn.
Mömmu óx hættan ckki í augum, og þetta var þá ákveðið. Annað
hljóð kvað þá við hjá vinkonum hennar, þegar hún sagði þeim
af þessu fyrirhugaða ferðalagi. Vildu þær alveg koma í veg fyrir,
4
Goðasteinn