Goðasteinn - 01.09.1969, Síða 93

víða. Þcgar farið var að vitja fjárins, þá hafði farið snjóflóð úr
hálfri hlíðinni, víst km á lcngd, þvert yfir dalinn og ofaní cngjar.
Hefði dcytt það, sem fyrir hefði verið, scm bctur fór, var það
enginn. Féð var í fjörunni og húsin full af snjó. Mikill snjór var
í ullinni á fénu. Sögðu mcnnirnir, að það hefði verið mikið tak
að dusta úr því fönnina og þrífa húsin.
Þetta er nú gamalt ævintýr. Ég mun þá hafa verið 22-23 ára.
Oft hef ég farið þcnnan blessaðan dal. Sjötíu og tvö ár var ég
þar, utan einn vetur. Ó, að ég hefði aldrei þurft úr honurn að
fara, og hefur mér þó í alla staði liðið vel hjá mínum þau 11
ár, sem liðin eru, síðan ég yfirgaf hann.“
Einar Guðmundsson rithöfundur skrifar: „Þakka móttekið
Goðasteinshcfti. Mér er ókunnugt, hver Ágúst H. Bjarnason cr,
sem ritar: Reynivið. Greinin er þó þess virði, að gerð sé grcin
fyrir höfundi.“ Goðasteinn þakkar þessa þörfu ábendingu. Ágúst
H. Bjarnason, sem sýndi ritinu það vinarbragð að láta því þessa
ágætu ritgerð í té, er sonur Hákonar Bjarnasonar skógræktar-
stjóra. Hann tók stúdentspróf frá Menntaskólanum í Reykjavík
1966 og ncmur nú grasafræði við háskólann í Uppsölum í Svíþjóð.
Hér heima hefur hann unnið margvísleg störf með námi, m. a.
við gróðurkortagerð og við gróðurrannsóknir hjá dr. Sturlu Frið-
rikssyni, í Surtscy og víðar.
Úr ágætu bréfi frá Birni Guðmundssyni frá Rauðnefsstöðum
skal þetta upp tekið: „Ég þakka hér með fyrir Goðastein, sem mér
líkar miklu betur cn flest önnur tímarit og ntáske mest fyrir það,
að þó að cfnið sé misjafnt og úr ýmsum áttum, þá er alltaf eins
og fylgi því einhver birta eða vizka, ef svo mætti til orða taka,
fram yfir flest samskonar rit.“
Björn bendir á, að rangt sé farið með nafn seinni konu Magnús-
ar Árnasonar í Vatnsdal í síðasta Goðasteinshefti. Scinni kona
Magnúsar var Hclga Guðmundsdóttir prests á Stóruvöllum.
Halldór Sigurðsson kennari að Miðhúsum í Eiðaþinghá skrifar:
Ég vil flytja ykkur útgcfendum Goðasteins þakkir fyrir þann lofs-
vcrða dugnað að halda úti þessu riti svo myndarlega, sem raun
ber vitni. Það er hið mesta menningaratriði og mun þó cnn betur
mctið síðar.
Goðasteinn
91