Goðasteinn - 01.06.1975, Qupperneq 97

öðrum Meðallendingum til Eyrarbakka í lestaferð með ullina. Þar
sem nú vár ákveðið brúðkaup þeirra Jóns og Vilborgar að áliðnu
sumri, þá var svo ráð fyrir gjört, að hann keypti í ferðinni veislu-
föngin, er eigi urðu heimafengin og valla heimatök að nálgast
síðar.
Þegar Jón kom heim úr sinni hálfsmánaðarferð, þá var hann
fárveikur. Hafði hann tekið bólusótt, er þá gekk um Suðurland.
Vilborg var þá enn að mestu vistföst á Staðarholti. Hún flutti
þegar að Efriey, er hún frétti, hvernig komið var með heilsu Jóns.
Sláttur var þá byrjaður og allir heilir önnum hlaðnir. Vilborg
hlynnti að Jóni nætur og daga, svo sem hún hafði þrek til, en
engin líkindi sáust til bata.
Er nú komið fast að mánaðamótum júlí, ágúst, og elnar Jóni
fremur sóttin en létti. Læknishjálp var enga að fá í nálægð.
Sveinn Pálsson læknir í Vík hafði þá sagt embætti sínu lausu
fyrir 6 árum, en ungur og dugmikill læknir, Skúli Thorarensen,
kominn í stað hans og sat að Móeiðarhvoli í Hvolhreppi. Þjónaði
hann suðuramtinu, austur að Skeiðarársandi. Vilborgu varð að
ráði að leita þessa læknis, cf hann vissi einhver ráð til hjáipar.
Lagði hún svo af stað og fékk aðeins fylgd yfir stærstu vötnin,
annars alein með Guði sínum, eins og hún orðaði það síðar.
Fyrsta daginn fór hún að Álftagróf í Mýrdal. Þar var þá frænd-
kona hennar, Ragnhildur. Næsta dag fór hún að Miðmörk undir
Eyjafjöllum til sr. Jóns Jónssonar föðurbróður síns. Þriðja daginn
fór hún svo að Móeiðarhvoli, og þá var það, sem ég mætti henni
í huganum á ferð minni um Markarfljótsaurinn. Á Móeiðarhvoli
stóð hún scm minnst við, fékk þó meðöl og ráðleggingar hjá Skúla
lækni og hélt svo þegar heim á leið. Nú var hún á óþrcyttum láns-
hesti frá sr. Jóni í Miðmörk.
Hún hafði sömu gististaði á heimleið. Lítt vildu meðöl og
læknisráð du.ga Jóni. Tíminn leið milli vonar og ótta án sýnilegra
breytinga til bóta, fremur í hina áttina. Jón lifði þar til nóttina
milli 19. og 20. ágúst, er hann skildi við og hafði þá legið rúmar
5 vikur.
Þannig cndaði þá þessi mikla þolraun, sem amma var búin að
iíða með honum. Erfi hans var búið með þeim föngum, sem ætluð
Goðasteinn
95