Úrval - 01.03.1978, Blaðsíða 80

78
ÚRVAL
fór að berja á egyptum 1799 og tók 15
þúsund franka að láni fyrir útborgun-
inni og keypti eignina, með lélegum
byggingum sínum, húsgögnum og
landi. Þegar Bonaparte kom til Frakk-
lands sjö mánuðaum seinna komst
hann að því, að hann var orðinn land-
eigandi.
Eftir fyrirsögn Jósefínu bættu arki-
tektarnir Pierre Fontaine og Charles
Percier við álmunum tveimur, sem
nú umlykja aðalgarðinn í Malmai-
son,og styrktu þunglamalega fram-
hliðina með ferhyrndum súlum
krýndum með styttum. Garðyrkju-
menn og verkamenn voru fengnir til
þess að umbreyta umhverfinu til sam-
ræmis við enska stílinn, sem þá var í
tísku.
Frá upphafi reyndi Napóleon að
komast til Malmaison um hverja
helgi — eða réttara sagt á tíu daga
fresti, því byltingaralmanakið skipti
árinu í 36 tíu daga vikur. ,,Á engum
stað, öðrum en vígvellinum, sá ég
Napóleon jafn glaðan og í Malmai-
son, sagði Bourienne, hinn trygg-
lyndi ritari keisarans.
Þar var það sem Napóleon upp-
hugsaði eða útfærði megnið af starfi
sínu — sumu af því mikilvægasta,
sem hann áorkaði. Þar kannaði hann
og gerði athugasemdir við lagabálk-
inn, sem mörg önnur lönd tóku síðan
til fyrirmyndar. Þar stofnaði hann
líka Heiðurssveitina, og gerði frum-
drögin að skipulagsskrá Frakklands-
banka.
En þótt í mörg horn væri að gá var
oft glatt á hjalla í Malmaison og þar
réð æskufjörið ríkjum. Raunar voru
flestir vina Napóleons, eins og hann
sjálfur, innan við þrítugt. Hin unga
kona Andoche Junot, hershöfðingja,
tíður gestur í Malmaison, var við-
stödd dag nokkurn þegar Bonaparte
hafði fitjað upp á síðastaleik. ,,Þarna
var sigurvegari heimsins,” sagði hún
síðar, ,,hafði fleygt jakkanum sínum
á jörðina og hljóp um eins og skóla-
strákur.”
En alvara lífsins náði fljótlega yflr-
höndinni. Napóleon varð keisari
1804. En Jósefína færði honum ekki
erfingja, og eftir því sem þau eltust,
hafði hún minni tök á manni sínum.
Fyrstu ósigrar Frakklands út á við
urðu samlífi þeirra rothögg. And-
staða Austurríkis við stjórnarstefnu
Frakka gerði nauðsynlegt að tryggja
samstöðu Austurríkis, og aðferðin til
þess var að gifta Napóleon og Maríu-
Lúísu, dóttur Franz I austurríkiskeis-
ara. Fjórum mánuðum fyrir brúð-
kaup þeirra í apríl 1810 hélt hin út-
skúfaða Jósefína til Malmaison og
settist þar að með hundana sína tvo,
loðkápurnar 20, 65 lífstykki, 737
kjóla og 2000 pör af sokkum.
En Napóleon yfirgaf hana ekki til
fulls. Hann lét hana hafa þriggja
milljón franka lífeyri á ári, og gerði
henni formlegar heimsóknir með
fríðu föruneyti. Það er líklegt, að á
sinn hátt hafi hann ennþá elskað
hana.
Jóseffna leitaði huggunar í görðum
sínum og meðal dýranna, sem henni