Úrval - 01.04.1978, Síða 21

EINVÍGINIKILAUDA VIÐDAUÐANN
19
heimskeppninni síðan 1950, hafa
fjórir farist á keppnisbrautinni.
En það var engan bilbug að fínna á
Andreas Nikolaus Lauda, og 28 ára
gamall var hann jafn hrifínn af hrað-
skreiðum bílum og þegar hann átján
ára að aldri vélaði ömmu sína til að
snara út milljón krónum fyrir Mini-
Cooper kappakstursbíl. Fjómm ámm
seinna haíði honum orðið svo ágengt
í keppni, að hann tók 25,5 milljón
króna bankalán til þess að komast í
breskan keppnishóp og aka Formula
1 bíl. 1974 réðist hann til Enzo
Ferrari, meistara kappakstursins og
forstjóra Ferrari-verksmiðjanna á
Ítalíu. Það ár varð hann fjórði í
rððinni meðal Grand Prix keppenda.
Arið á eftir varð hann meistarinn, og
þetta ár, 1976, hafði hann sigrað í
fímm af fyrstu níu kappökstrunum,
þegar hann kom til Þýskalands.
ÞRÁTT FYRIR RIGNINGUNA
vom 300 þúsund áhorfendur á
pöllunum í Núrburgring 1. ágúst,
þegar Niki fór að búa sig undir
kappaksturinn. Hann setti fyrst vax
en síðan bómull í eymn. Hann fór í
eldtrausta peysu og setti á sig
eldhelda grímu, smeygði sér í eld-
traustan, þröngan samfestinginn og
festi á sig höfuðhjálminn. Nokkmm
mlnútum áður en keppnin átti að
hefjast, hætti að rigna og sólin
braust fram. En Niki ákvað að
hafa mynstmðu „vætudekkin” á
rauða Ferraribílnum sínum þangað til
brautin þornaði.
Þótt frami hans tryggði honum
góða startstöðu fór hann illa af stað.
Eftir fyrsta hringinn var hann níundi í
röðinni og renndi sér inn í
viðgerðaplássið til að fá „þurrdekk,”
sem hægt var að aka hraðar á. Það tók
60 sekúndur. Svo rauk hann af stað
aftur og skildi eftir sig svört strik af
brennandi gúmmíi um leið og hann
geystist á ný út á brautina.
Þegar hann var hálfnaður með aðra
umferðina, gerðist eitthvað. Sumir
segja að hjól hafí farið undan
bílnum, aðrir að hann hafí lent á
blautum bletti, sem á þvíllkum hraða
verkar eins og fágaður ís. Niki sjálfur
minnist einskis frá þessum atburði.
En þegar hann kom á vinstri beygju
uppi á hæð á 225 km hraða, þeyttist
bíllinn út af brautinni og á riðið
umhverfis. Bensí ntankurinn
splundraðist og bíllinn hentist aftur
út á miðja brautina, þar sem hann
staðnæmdist þversum. Næsti bíll,
sem að kom, sveigði snöggt til vinstri
og koma aðeins lítillega við bíl Nikis.
En næsti kom fljúgandi yfir hæðina
og slengdist með ískrandi hemlum
beint á Ferraribílinn, sem samstundis
stóð í ljósum loga.
Niki var fastur undir stýri og gat
ekki losað öryggisbeltin. Hann gat
heldur ekki náð að setja sjálfvirka
slökkvibúnaðinn í gang. Hjálmurinn
hafði þeyst af honum og eldtraust
andlitsgríman var orðin svört af
hitanum. Hinir ökumennirnir námu
staðar og komu hlaupandi til hjálpar.
Einn þeirra, ítalinn Arturo Merzario,
stökk inn í eldhafið og losaði öryggis-