Úrval - 01.04.1978, Blaðsíða 92

90
URVAL.
ófagran glæpaferil að baki, hafði
verið handtekinn 30. október árið
áður, tíu dögum eftir morðið á Quitu
Hague, fyrir að skjóta ungan kven-
stúdent til bana. Hann var gripinn
fáeinum mínútum seinna með marg-
hleypu í beitinu og játaði sekt sína.
Hann var einnig kærður fyrir
nauðganir, og hafði sagt við eitt
fórnarlamba sinna að ,,götur San
Fransisco verða fljótandi í blóði áður
en langt um líður.”
Tony hélt því fram, að einn
leiðtogi Engla Dauðans, maður sem
var að reyna að öðlast liðsforingjatign
innan hópsins, hefði flogið til
Chicago til þess að leggja fram
sönnunargögn um vígin og fá frama
sinn. Hann hafði komið tómhentur
til baka og sagt: ,,Við höfum ekki
enn verið nógu duglegir.”
Þetta sannfærði Coreris um, að
einhver í Chicago hefði samþykkt,
jafnvel fyrirskipað, morðin. En aðeins
fáir vissu, hver þessi maður í Chicago
var. Tony vissi ekki deili á honum.
Þótt uppljóstrunum Tonys væri
haldið vandlega leyndum, lak það
einhvern veginn út að hann hefði
gengið til samstarfs við lögregluna.
Fulltrúi Þjóðar íslams birtist óvænt
við mótelið og krafðist þess að Tony
yrði framseldur honum. Fotinos, sem
var staddur hjá Tony er þetta gerðist,
neitaði. En hann grunaði, að fleiri
trúfélagar væru á næstu grösum, og í
von um að sleppa við skotbardaga
flúði hann og Tony út um
brunastiga á bakhlið mótelsins.
Örfáum andartökum seinna kom
hópur múhammeðstrúarmanna til
að , ,frelsa’ ’ Tony með valdi.
Nú var gripið til sérstakra
varúðarráðstafana til þess að halda
dvalarstað Tonys leyndum. Það var
sífellt verið að flytja hann og hans var
gætt allan sólarhringinn. En skaðinn
var skeður. Hinir grunuðu vissu að
hann var í höndum lögreglunnar.
Coreris var vandi á höndum. Myndir
af hinum grunuðu höfðu verið sýndar
vitnum í málinu og þau höfðu þekkt
byssumennina úr með öruggri vissu
og samhljóða. En önnur sönnunar-
gögn voru heldur bágborin. Coreris
og Fotinos höfðu vonast til að fá
rýmri tíma til að grafa upp
áþreifanlegri sönnunargögn, og
kannski að komast að því hverjir aðrir
Englar Dauðans væru.
Vandinn var mikill. Áttu þeir að
bíða og hætta á að týna hinum
grunuðu, eða áttu þeir að handtaka
lýðinn áður en málið var fullmótað?
Gátu þeir hætt á að gerðar yrðu fleiri
skotárásir, fleiri morð framin?
,,Þeir verða handteknir á sunnu-
daginn,” tilkynnti Coreris. ,,Við
getum ekki beðið lengur.
En áður en lögreglunni vannst
tími til að láta til skarar skríða, varð
óvenjuleg, ný þróun i málinu.
Leitin að A 47469
Síðla dags, 27. apríl 1974, fjórum
dögum áður en til hand-
tökunnar skyldi koma, var
skólastrákur að elta boltann sinn, sem