Úrval - 01.04.1978, Blaðsíða 116

114
UR VAl
I þessari sömu ferð mun dr. Mary
Leakey halda fyrirlestur um rann-
sókmrnar í Tanzaníu á vegum aka-
demíunnarí Stokkhóilmi.
Meðal þátttakenda eru vísindamenn
frá Kína og við því er búist að þeir
hafí ef til vill ný tíðindi að segja af
hliðstæðum uppgötvunum, sem ný-
lega hefur verið gcrt uppskátt um.
Þar í landi hafa menn ekki alls fyrir
löngu komist að raun um, að nokkrar
tennur, sem fundust í bænum Jú-
anmó í Junnanfylki, séu 1700þúsund
ára gamlar og komnar úr mannver-
um, sem staðið hala okkur talsvert
nær en þær, sem vom í Tanzaníu
tveimur milljónum ára fyrr — forn-
mönnum sem taldir em hafa staðið
Homo Sapiens, nútímamanninum
tiltölulega nærri.
Sá aldni Kínverji, sem þessar tenn-
ur em úr, hefur með öðmm orðum
verið 1300 þúsund ámm eldri en
hinn frægi Pekingmaður — og kunn-
að með eld að fara eins og hann, því
að leifar af sviðnuðum viði fundust
rétt hjá tönnunum.
Þessi Kínverji er með öðmm líkleg-
ur til þess að verða í minnum hafður
löngu eftir að ryk fer að sáldrast á
minningu Maos Tse-tungs og gnæfa
meira að segja yfir Pekingmanninn 1
veraidarsögu óborinna kynslóða.
En alltaf finnst nýtt og nýtt, og
enginn veit, hvar staðar nemur. Eng-
inn er kominn til þess að segja, að
ekki fínnist seinna leifar enn eldri
mannvera, sem kunnað hafa að not-
færa sér eld, og minjar um einhvers-
konar mannverur á fmmstigi, eldri
þeim sem dyljast í jarðlögum í Tanz-
aníu. Það gegndi engri furðu, þótt
svo færi. Það væri í rauninni miklu
furðulegra, ef það hefði þegar upp-
götvast er elst kann að hafa varð-
veitst einhvers staðar r veröldinni
af þessu tagi.

Ég hafði r hyggju að sá fræi til viðbótar í grasflötina heima svo ég
fór á markaðinn til að kaupa grasfræ. Þegar þangað kom sá ég ódýrar
sláttuvélar. Ég ákvað því að kaupa eina til að endurnýja þá gömlu.
Þegar ég beið við kassann eftir því aö röðin kæmi að mér sagði maður
nokkur kíminn sem hafði athugað mig um stund við mig: ,,Þú ert
bjartsýnismaður, þykir mér.
Miðaldra vinkona mín kvartaði við manninn sinn yfir því að þau
fænj aldrei út heldur sætu kvöld eftir kvöld fyrir framan sjónvarpið.
Maðurinn hennar þagði stundarkorn hugsandi og sagði svo:
,,Myndi það breyta einhverju að skipta um sæti?”