Úrval - 01.04.1978, Qupperneq 23

EINVÍGINIKILAUDA VIÐDAUÐANN
21
á andliti hans og það myndu líða
margir mánuðir, þangað til hann
yrði jafngóður. En Niki vildi takast á
við lífið. Aðgerðirnar gátu beðið.
,,Eg vissi, hvað fólk myndi segja,”
sagði hann. ,,Að fólk með andlit eins
og ég ætti að halda sig í felum. En ég
er ekki þannig. Ég hef hæfileika og
starf. Ef 1 ljós kæmi að ég réði ekki við
það lengur, var eins gott að komast að
því strax.”
ÞEGAR AFTUR KOM heim til
Salzburg — en Niki er austurríkis-
maður — hóf hann strangar endur-
hæfingaræfingar. Hann hljóp í
klukkutíma á dag, gerði marg-
háttaðar líkams æfíngar, og nú fyrst,
síðan slysið varð, fannst honum hann
geta sofið í friði fyrir skugga dauðans.
Þremur dögum fyrir ítölsku Grand
Prix keppnina tilkynnti Ferrari opin-
berlega, að hann neitaði að taka á sig
ábyrgðina af þeirri ákvörðun Nikis að
hefja kappakstur á nýjan leik. En
Niki var þegar kominn í und-
anrásirnar á Monza og lét sér fátt um
finnast, það var annað, sem olli
honum meiri áhyggjum. Þegar hann
kom á beinan kafla, þar sem hann
hefði átt að gefa í botn, fann hann að
fótur hans lyftist óviðráðanlega af
eldsneytisgjöfinni. Þegarþetta gerðist
í annað sinn, hætti hann þann
daginn og, eins og hann sagði sjálfur,
talaði við sjálfan sig með tveimur
hrútshornum: Ef hann ætlaði sér að
vera kappaksturshetja, varð hann að
vera reiðubúinn að leggja allt undir.
Sex vikum eftir slysið í Núr-
burgring ók Niki brautina í Monza
eins og hann var vanur. Hann vann
ekki — hann varð fjórði — en
mannfjöldinn, sem fylgdist með
kappakstrinum, fangaði honum
ákaft. Aðrir íþróttamenn höfðu tekið
upp þráðinn að nýju eftir slæm slys,
en Niki Lauda gerði meira:Hann
hafði tekið upp þráðinn aftur eftir að
hafa verið dauðans matur í réttan
vikutíma.
En keppninni þetta ár var ekki
lokið. Hann hafði misst af tveimur
keppnum meðan hann var á spítala
og síðan að ná sér, en hann kom í
lokakeppnina, sem haldin var í
Japan. Hann var þá litlum þremur
stigum á undan næsta keppinauti
sínum, James Hunt frá Englandi.
Annar hvor þeirra yrði meistarinn,
þegar upp væri staðið frá þessari
keppni.
Daginn, sem keppnin fór fram,
grúfði regn og þoka yfir brautinni
við fætur Fúsíjama. Keppninni var
frestað um stund, og ökumenn
ræddu það sín í milli, hvort nokkurt
vit væri yfirleitt að keppa við þessar
aðstæður. En þegar áhorfendur 55
þúsund tóku að hrópa og krefjast þess
að keppnin hæfist, var lagt af stað út
á blauta brautina. Niki Lauda hóf
keppnina í annarri röð og ók fyrsta
hringinn í blindandi úðanum frá
bílunum á undana, svo ók hann út af
keppnisbrautinni. Hann hafði lagt
niður fyrir sér líkurnar, vandlega og
hlutlaust, og komist að þeirri