Ársrit Torfhildar - 01.04.1987, Side 34

Ársrit Torfhildar - 01.04.1987, Side 34
nÞú átt að hlusta þegar ég tala við þig, strákur!" sagði leikkonan gamla, nú í hlutverki móðurinnar í Sonur minn var vandræðaunglingur. Hún reif tölvuskermana úr sambandi og snéri sér að Gússa Almari: (iSkilurðu ekki strákur að það verður aldrei neitt úr þér ef þú liggur í bókum og bíómyndum allt þitt líf; ef þú hlekkjar þig við annarra manna reynslu og þekkingu? Þú verður að rífa þig upp úr þessu sleni, taka eftir veruleikanum í kringum þig, fara að umgangast fólk, ferðast og skoða heiminn. Upplifa eitthvað! Það er höfuðmálið í þessu lífi!" Gússi Almar horfði tómlega á Súsönnu og leysti í huganum lífsgátuna útfrá allri þeirri þekkingu er hann hafði öðlast hingað til l(Hmmm, ég veit það ekki," sagði hann. Gamla konan hristi höfuðið. l(Þú þarft að minnsta kosti aldrei að efast um hvort þú ert eða ert ekki," sagði hún og skjögraði út muldrandi klisjukennda lífsspeki og heilræði. Tilfinningin Eftir að Súsanna var farin hugsaði Gússi drykklanga stund. Svo datt honum í hug að stinga tölvunum aftur í samband til þess að hann gæti haldið áfram að læra. En þegar Gússi ætlaði að teygja sig að innstungunni uppgötvaði hann að hann varlamaður. Þá hugsaði Gússi um það að vera lamaður. Greinilega var æskilegra og betra að vera ekki lamaður; að geta stungið tölvunum í samband. Gússi blaðaði í gegnum risavaxna gagnabanka hugans í leit að aðferð semkenndi honum að stinga tölvunum í samband. Enhversu oft sem hann leitaði, hversu vel sem hann leitaði fann Gússi alltaf sama svarið: brúkaðu hendurnar. Og auðvitað gat Gússi ekki brúkað hendurnar vegna þess að hann var lamaður. Áður en hann vissi af því, varð Gússi rnjög óánægður með að geta ekki stungið tölvunum í samband; yfir því að geta hvorki hreyft legg né lið. Hreyfing var jú eiginleiki gefinn nær öllum lifandi verum. Af hverju ekki honurn? Gússi hnykklaði brúnir og gretti sig svo að andlitið afmyndaðist. Öll þekking í heiminum var lítils verð ef hún gerði honurn ekki einu sinni kleift að setja kló í samband. Óánægjan óx og eftir því sem Gússi velti málinu betur fyrir 32
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120

x

Ársrit Torfhildar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ársrit Torfhildar
https://timarit.is/publication/1918

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.