Ársrit Torfhildar - 01.04.1987, Page 34

Ársrit Torfhildar - 01.04.1987, Page 34
nÞú átt að hlusta þegar ég tala við þig, strákur!" sagði leikkonan gamla, nú í hlutverki móðurinnar í Sonur minn var vandræðaunglingur. Hún reif tölvuskermana úr sambandi og snéri sér að Gússa Almari: (iSkilurðu ekki strákur að það verður aldrei neitt úr þér ef þú liggur í bókum og bíómyndum allt þitt líf; ef þú hlekkjar þig við annarra manna reynslu og þekkingu? Þú verður að rífa þig upp úr þessu sleni, taka eftir veruleikanum í kringum þig, fara að umgangast fólk, ferðast og skoða heiminn. Upplifa eitthvað! Það er höfuðmálið í þessu lífi!" Gússi Almar horfði tómlega á Súsönnu og leysti í huganum lífsgátuna útfrá allri þeirri þekkingu er hann hafði öðlast hingað til l(Hmmm, ég veit það ekki," sagði hann. Gamla konan hristi höfuðið. l(Þú þarft að minnsta kosti aldrei að efast um hvort þú ert eða ert ekki," sagði hún og skjögraði út muldrandi klisjukennda lífsspeki og heilræði. Tilfinningin Eftir að Súsanna var farin hugsaði Gússi drykklanga stund. Svo datt honum í hug að stinga tölvunum aftur í samband til þess að hann gæti haldið áfram að læra. En þegar Gússi ætlaði að teygja sig að innstungunni uppgötvaði hann að hann varlamaður. Þá hugsaði Gússi um það að vera lamaður. Greinilega var æskilegra og betra að vera ekki lamaður; að geta stungið tölvunum í samband. Gússi blaðaði í gegnum risavaxna gagnabanka hugans í leit að aðferð semkenndi honum að stinga tölvunum í samband. Enhversu oft sem hann leitaði, hversu vel sem hann leitaði fann Gússi alltaf sama svarið: brúkaðu hendurnar. Og auðvitað gat Gússi ekki brúkað hendurnar vegna þess að hann var lamaður. Áður en hann vissi af því, varð Gússi rnjög óánægður með að geta ekki stungið tölvunum í samband; yfir því að geta hvorki hreyft legg né lið. Hreyfing var jú eiginleiki gefinn nær öllum lifandi verum. Af hverju ekki honurn? Gússi hnykklaði brúnir og gretti sig svo að andlitið afmyndaðist. Öll þekking í heiminum var lítils verð ef hún gerði honurn ekki einu sinni kleift að setja kló í samband. Óánægjan óx og eftir því sem Gússi velti málinu betur fyrir 32
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120

x

Ársrit Torfhildar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Ársrit Torfhildar
https://timarit.is/publication/1918

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.