Fróðskaparrit - 01.01.1968, Side 42

50
Munurin railium Suðuroyarmái og føroyskt annars
komið upp frammanfyri heldur, uttan mun til longdina á
frammanfyristandandi sjálvljóði, eMa um vit í Suðuroyarmáli
hava eitt heldur ungt fyribrigdi, hvørs frámerki er, at sjálvt
um Suðuroyarmál annars, eins og føroyskt yvirhøvur, krevur
blástur miUum stutt sjálvtljóð og p, t, k, hevur hesin blástur
ikki fingið tikið seg upp í hesum serligu førum.
VII
Samansetingar eru ikki tiknar upp í hesa frágreiðing. Yvir-
høvur verða samansetingarnar í føroyskum, tá talan er um
munin á longum og stuttum sjálvljóðum, viðgjørdar eins og
einføld orð: gravskitin, berjøttur, borðreiða, tilfar o. s. fr.,
t. e. við stuttum a, e, o, i, men undantøkini eru so nógv og
viðhvørt so ógreið, at tað hevur verið hildið beinast at bíða
við teimum, til serrannsóknir eru gjørdar.
SUMMARY
Faroese has normally preaspirated p, t, k after short vowel. The change
between long vowels (i. e. diphthongs usually) and short vowels (i. e.
monophthongs usually) is here determined by the weight of the subsequent
consonants, whether, on one hand, these were short in Old Norse or, on
the other hand, long or more than one. It is pointed out in the paper
that in the dialect spoken on the island of Suðuroy, some consonant groups
of which p, t, k form the first element, have no preaspiration in spite
of a preceding short vowel. In Faroese such groups, as a rule, have to
be preceded by an irregularly long vowel. In other words, the Suðuroy
dialect has always a short vowel before the consonant groups of the
ancient language or a long consonant, but the development of preaspira-
tion of consonant groups is conditional on the consonant with which the
stops p, t, k are collocated.
BÓKMENTIR
1. Færøsk Anthologi ved V. U. Hammershaimb. København 1891. Bd. I,
s. LVII og LVIII.
2. Bjórn Guðfinnsson: Mállýzkur I. Reykjavík 1946, s. 36—39 og 70.