Fróðskaparrit - 01.01.1968, Blaðsíða 63

Oyðing av rottum og músum í Føroyum
71
3. Verkevni búnaðarráðgevarans.
Eftir lógaruppskoti landsstýrisins skuldi verða settur ráS-
gevari, við samsýning ásettari í fíggjarlógini, til at hjálpa
landsstýrinum við at útinna lógina og at hava eftirlit við,
at hon verður hildin. Løgtingið broycti uttan grundgeving hesa
áseting tii, at hetta verkevni skuldi búnaðarráðgevarin hava í
hondum, smb. 9. § í lógini, og var hetta annars tað einasta,
ið tingið broytti í uppskoti landsstýrisins.
1 greinargerðini verður sagt, at ráðgevari landsstýrisins
(verður so nú búnaðarráðgevarin) hevur ikki bert myndugleika
til »at stíla fyri rottuoyðingini«, men hevur eisini eftirlit við,
at kommunurnar gera tær skyldur, ið á tær eru lagdar, og kann
har afturat »fyriseta treytir til rryggingar av føðievnisvirkj-
um«.
Av hesum sæst, at tað er trífalt verkevni, ið her verður lagt
á búnaðarráðgevaran. Viðvíkjandi fyrsta parti av verkevn-
inum — »at stíila fyri rottuoyðingini« — verður ásett í 4. §,
3. stk. í reglugerðini, at búnaðarráðgevarin saman við eitur-
útleggjara kommununnar skal leggja arbeiðið til ræctis og gera
eina ætlan fyri rottuoyðingini í kommununi. Annars hevur
hann jú, sum 9. § i lógini sigur, tað verkevni, at hjálpa lands-
stýrinum yvirhøvur við at útinna lógina, og í hesum sam-
bandi kann kanska verða víst til 2. § í lógini og 3. § í reglu-
gerðini um, at bert mugu nýtast eiturevni, ið góðkend eru av
landsstýrinum, og at tað má hugsast at vera náttúrligt verk-
evni hjá búnaðarráðgevaranum at geva landsstýrinum ráð við-
víkjandi nýtslu av røttum eiturevni. Har ið — sum nevnt í
greinargerðini — spurningur kann vera um, hvørt eiturevni
eru skaðilig fyri fólk og djór, má landsstýrið tó styðja seg
við læknafrøðiliga og djóralæknafrøðiiiga serkunnleikan, so
statt landslæknan og landsdjóralæknan.
Síðan er verkevni búnaðarráðgevarans at hava eftirlit við
at lógin verður hildin. í greinargerðini verður, sum omanfyri
nevnt, dentur lagdur á eftirlitið við, at kommunurnar gera
sínar skyldur, og tað er eisini hesin spurningurin, ið nevndur
er í 7. § í reglugerðini, har ið álagt er honum at siga lands-