Morgunblaðið - 25.03.1986, Blaðsíða 50

-OU
t
Ingunn Bjarnadóttir
frá Látrum f AAalvfk,
til heimills aA StóragerAi 10,
lést í Borgarspítalanum 22. mars sl.
Birna Elfasdóttir,
Ingibergur Elfasson,
Þórunn Elfasdóttir,
Gísli Elíasson,
Bjargey Elfasdóttir,
Bjarni Elfasson,
barnabörn og barnabarnabörn.
GuAjón BöAvar Jónsson,
Edda Bragadóttir,
Ágúst M. Haraldsson,
Ingunn Þorleifsdóttir,
Gfsli Geir Jónsson,
t
Útför
GEIRS GUÐMUNDSSONAR,
fyrrum bónda á Lundum,
sem lóst í Hrafnistu 21. mars sl., fer fram frá Fossvogskirkju
þriðjudaginn 1. apríl nk. kl. 13.30.
Fyrir hönd vandamanna.
Ólöf Geirsdóttir,
Ólafur Þ. Kristjánsson.
t
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
AGNES GUÐNADÓTTIR,
Neshaga12,
lóst í Landakotsspítala 21. mars sl.
Þóröur Sigurgeirsson,
Theodóra ÞórAardóttir,
Sigurgeir GuAni Þórðarson,
Jóna K. Kristinsdóttir.
t
Eiginmaður minn, faðir og afi,
GUÐMUNDUR JÓNASSON
málaramelstari,
Langholtsvegi 180,
lóst 16. mars á Vífilsstöðum. Útförin hefur farið fram í kyrrþey
að ósk hins látna.
Guðbjörg ÞórAardóttir,
börn og barnabörn.
t
Móðir okkar,
ÞÓRA ÁRNADÓTTIR,
Sólvallagötu 28,
Reykjavfk.
lést á pálmasunnudag.
Þorbjörg Kristinsdóttir,
Ármann Kristinsson,
Árni Kristinsson.
t
Móðirokkar,
PÁLI'NA JÓHANNESDÓTTIR
frá Húsavfk,
andaðist á Hrafnistu í Reykjavík aðfaranótt 22. mars.
Svava Karlsdóttir,
Áki Karlsson,
Gunnsteinn Karlsson,
Kristján Karlsson.
Legsteinar
ýmsar gerðir
Marmorex
Steinefnaverksmiðjan
Helluhrauni 14, sími 54034,
222 Hafnarfjörður
Legsteinar
Framleiðum allar stsarðir og gerðir af legsteinum.
Veitum fúslega upplýsingar og ráðgjöf
um gerð og val legsteina.
S.HELGASON HF
STEINSmlÐJA
SK0UMJÆGI 4Ö SiMI 76677
Minning:
Gunnar Högnason
Fæddur 9. nóvember 1938
Dáinn 17. mars 1986
Gunnar Högnason lést á gjör-
gæsludeild Borgarspítalans að
morgni 17. mars sl. Gunnar hafði
átt við langvarandi hjartasjúkdóm
að stríða. Gunnar var sonur hjón-
anna Högna Gunnarssonar frá
Bolungarvík og Sigrúnar EMwald,
en hún var fædd í Noregi. Gunnar
lærði ungur vélvirkjun og vann í
nokkur ár sem vélstjóri á sjó. Ungur
tók hann við rekstri vélsmiðjunnar
Keilis við Elliðaárvog, eftir andlát
föður síns.
Þann 6. janúar 1962 gekk Gunn-
ar að eiga eftirlifandi eiginkonu
sína, Kristínu Kjartansdóttur, og
bjuggu þau sér fallegt heimili við
Kleppsmýrarveg í Reykjavík, en það
var beint á móti vélsmiðjunni Keili.
Stækkuðu þau húsið og gerðu það
mjög snyrtilegt. Árið 1978 seldu
þau vélsmiðjuna og skömmu áður
húsið við Kleppsmýrarveg og
keyptu sér hús í Goðatúni 19,
Garðabæ. Þar bjuggu þau sér fal-
legt heimili. Gunnar og Kristín eiga
þijú böm saman, Lilju, sem er 21
árs og reynst hefur föður sínum
hjálparhella í hans veikindum,
Rósu, sem er 16 ára og stundar
nám í Menntaskóla Reykjavíkur, og
Högna, sem er aðeins 12 ára er
hann kveður nú föður sinn. Gunnar
var mikill útivistarmaður og kapp-
kostaði að búa sér og fjölskyldu
sinni aðstöðu til útivistar og nátt-
úruskoðunar. Fyrir um það bil 20
árum reisti hann aðstöðu og bústað
við Hvítárvatn á Kili. Dvaldi hann
þar löngum með fjölskyldu og vin-
um. Árið 1978 keypti hann síðan
stóran hluta í Akureyjum við Gils-
flörð á Breiðafirði. Áttu eyjamar
og veran þar hug hans allan, en
nú síðustu ár hömluðu veikindi hans
honum vemna þar sem skyldi. Nú
er Gunnar að kveðja þennan heim,
en við vitum að leiðir okkar allra
liggja saman aftur, og er vissa mín
sú að Kjartan Tómasson tengdafað-
ir hans sem lést nú 9. mars sl. hefur
tekið á móti honum. Megi góður
guð styrkja mömmu og hálfsystkin
mín í þeirra miklu sorg við fráfall
Gunnars á besta aldri.
Nú til hvíldar halla ég mér,
höfgi'áaugusígafer,
alskyggn Drottinn, augun þín
yfirvakihvílu mín.
Egnúfelíumsjónþér
allahjartkæramér,
gjörvallt fólk um gjörvöll iönd
geymi trútt þín fóðurhönd.
Nú Dagur þverr og nálgast nótt,
til náða sem að kveður drótt,
ó, faðir ljóss og alls sem er,
gef öllum frið og hvíld í þér.
Guðmundur Ingi Ingason
Vinur minn Gunnar Högnason
er látinn eftir harða baráttu við
langvarandi sjúkdóm sem oft lék
hann grátt. Síðustu árin var hann
tíður gestur á sjúkrahúsum hér í
borg, en ógemingur reyndist að
veita honum varanlegan bata við
hjartakvilla þeim sem hann þjáðist
af. Gunnar fæddist á ísafirði, sonur
hjónanna Sigrúnar Edwald og
Högna Gunnarssonar. Faðir hans
rak verzlunarfýrirtæki á ísafirði um
nokkurra ára skeið en fluttist síðan
til Reykjavíkur og gerðist forstjóri
og aðal eigandi Vélsmiðjunnar
Keilis. Gunnar lærði vélsmíði í Keili
en gekk síðan í Vélstjómarskólann
og lauk prófi þaðan. Hann var síðan
vélstjóri á fiutningaskipum um
skeið, en hóf síðan störf hjá Vél-
smiðjunni Keili að nýju. Þegar faðir
Gunnars lést, tók Gunnar við for-
stjórastarfí í Keili og stjómaði því
fyrirtæki um 18 ára skeið, eða allt
þar til heilsa hans var orðin það
slæm að hann varð að láta af störf-
um. Seldi hann þá fyrirtækið og
keypi Akureyjar í Breiðafirði. Hófst
hann handa af mikilli atorku að
rækta upp æðarvarp í eyjunum, og
varð vel ágengt í því. Ennfremur
hugði hann á sauðfjárbúskap og
hafði all margt fé í eyjunum um
tíma, enda eru þær mjög grösugar
og vel til þess fallnar að skila fé
með góðum fallþunga.
Ég tel að aðal áhugamál og tóm-
stundagaman Gunnars hafi verið
ferðalög um óbyggðir landsins,
hvort heldur var að sumri eða vetri.
Þvi erfiðari sem ferðimar voru því
betur naut hann sín. Hann hlífði
sér hvergi þótt hann gengi ekki
heill til skógar. Ég kynntist Gunnar
fyrst, þegar við nokkrir félagar
urðum ásáttir um að kaupa snjóbfl.
Bfllinn var gamall og slitinn og var
hann strax fluttur inn í Keili til
Gunnars til viðgerðar. Þar komum
við félagamir svo saman á hveiju
kvöldi í margar vikur, þvi endur-
byggja þurfti bflinn þegar betur var
að gáð. Gunnar var að sjálfsögðu
verkstjóri yfir okkur hinum sem lítið
kunnum til verks. Að lokum varð
þetta ágætur snjóbfll og fórum við
félagar margar ferðir á þessum
farkosti. Flestar urðu ferðimar á
Vatnajökul, og var þá víða farið,
svo sem í Grímsvötn, á Öræfajökul,
eða í Kverkfjöll, svo eitthvað sé
nefnt. Snjóbfllinn, sem var undir-
staða ferðanna, vildi bila talsvert
og jafnvel brotna í þeirri ófærð sem
gat verið á jöklinum. Það var eins
og Gunnar nyti sín best þá. Ég
held að honum hafi sjaldan líkað
lífið betur en þegar hann var að
koma „draslinu saman" eins og
hann orðaði það. En fyrst ég er að
minnast á verkhæfni Gunnars,
langar mig til að segja frá því þegar
við félagamir ákváðum að reyna
að eignast vömbfl til að geta flutt
t Maðurinn minn og faðir okkar, HANS F. CHRISTIANSEN, er látinn. Kristín Reykdal, Lovísa, Þórunn og Ásgeir Christiansen.

t Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma, ANNA JÓNA LOFTSDÓTTIR, Jórufelli 2, Reykjavík, verður jarðsungin frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 26. þ.m. kl. 15.00. Kristján S. Jóhannsson, Bergljót Kristjánsdóttir, Jón Pétursson, Eva Mary Kristjánsdóttir, Kristjana S. Kristjánsdóttir, FriArik Rafnsson, Dagbjört H. Sigdórsdóttir, Edwin K. Benediktsson, Loftur Sigdórsson, , Jóhann Sigdórsson, Ólöf Ólafsdóttir, Hafdís Sigdórsdóttir, Jósep Gestsson, Þorsteinn VeturliAason, GuAný Þorvaldsdóttir og barnabörn.
snjóbflinn inn á hálendið. „Við bara
smíðum hann,“ sagði Gunnar af
sinni dæmalausu bjartsýni. Síðan
var grindin útveguð úr einum stað,
hásingar úr öðrum, vél og stýrishús
enn annarsstaðar frá, og svo koll
af kolli. Öllum þessum hlutum var
búið að henda eða leggja til hliðar
sem hálf ónýtum. Það tók nokkra
mánuði að koma þessu dóti saman,
en úr þessu varð bfll, og í gang fór
hann, þrátt fyrir efasemdir, og
reyndist hörku fjallatrukkur.
Ferðimar sem við félagamir fór-
um um öræfi landsins skilja eftir
margar ógleymanlegar minningar
um stórbrotna náttúrufegurð og
sólskinsríka daga, en einnig um rok
og rigningu, þegar tjöldin hálf
sukku í krapið á jöklinum og allt
blotnaði sem blotnað gat. Það er
eins og erfíðleikar og vosbúð tengi
menn traustari böndum, og alltaf
styttir upp um síðir. Gunnar var
kjarkmikill, skapgóður og bjartsýnn
á hveiju sem gekk og ég mat hann
mikils. Þegar Lionsklúbburinn
Freyr var stofnaður árið 1968, var
Gunnar einn af stofnendum hans.
Eitt af fyrstu verkefnum klúbbsins
var að taka að sér að koma upp
vegvísum á Öræfaslóðum til að
auðvelda ferðalöngum að rata um
hálendið. Klúbburinn er enn með
þetta verkefni, nema nú er vegvís-
um ásamt nafnskiltum með heiti
fljóta og fjalla komið fyrir þar sem
þurfa þykir hvort heldur er í byggð
eða óbyggð. Gunnar varð strax
áhugasamur um þetta starf og
skildi þýðingu þess fyrir ferðalanga.
Tók hann að sér að smíða skilti,
staura, festingar og hvað eina
annað, sem til þurfti, svo þetta verk
væri vel af hendi leyst. Lagði hann
fram bæði vinnu og efni og var það
að mestu óafturkræft framlag af
hans hálfu.
Það var mikill áhugi á sínum tíma
fyrir því innan Lionsklúbbsins Freys
að klúbburinn tæki þátt í upp-
græðslu örfoka lands á hálendinu.
Að tillögu Gunnars tók klúbburinn
að sér íandsspildu við Hvítárvatn
til ræktunar. Hefur landið verið
girt og grasfræi og áburði dreift á
hveiju vori. Umtalsverður árangur
hefur náðst. Til að auðvelda starfið
byggði Gunnar sumarhús á svæðinu
sem Freys félagar hafa haft afnot
af þegar þeir hafa verið við vinnu
þama uppfrá.
Hin síðari ár, er heilsu Gunnars
fór verulega að hraka, keypti Gunn-
ar og kona hans Kristín Kjartans-
dóttir, Efnalaug Hafnarijarðar.
Hefur Kristín annast reksturinn að
mestu, ásamt heimilisstörfum, en
þar að auki hefur hún annast
Gunnar í veikindum hans af ein-
stakri alúð og samviskusemi. Má
með sanni segja að Kristfn hefur
reynst manni sínum hin mesta stoð
og stytta.
Gunnar og Kristín hafa eignast
þijú böm, Lilju, Rósu og Högna.
Hafa þau aðstoðað móður sína eftir
bestu getu við heimilisstörfin og
eins við rekstur efnalaugarinnar.
Ég sendi Kristínu og bömum þeirra
hjóna, hugheilar smaúðarkveðjur á
þessum erfiðu tímamótum.
Hinrik Thorarensen