Morgunblaðið - 04.06.1992, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 4. JÚNÍ 1992
Minning:
VilmarH. Thorsten-
sen verkamaður
Fæddur 26. september 1913
Dáinn 25. maí 1992
Mig langar með örfáum orðum
að minnast míns elskulega tengda-
föðurs, Vilmars Herberts Thorsten-
sen, sem lést eftir löng og erfið
veikindi á Vífilsstöðum hinn 25.
maí sl.
Mér er það minnisstætt þegar
ég kom inn í fjölskylduna, fyrir-
tæpum tveimur áratugum, með litla
dóttur, að ég var hálf kvíðin að
hitta fjölskyldu Óla. En sá kvíði var
ástæðulaus, ég fann strax góðan
andblæ á móti mér, og þegar Vilm-
ar tók í hönd mér í fyrsta skipti,
var það traust og hlýtt handtak,
og frá þeirri stundu þótti mér vænt
um hann. Þegar talað er um Vilm-
ar, kemur Hulda strax upp í hug-
ann líka, svo samhent og náin sem
þau hjón voru, og hlýjan á milli
þeirra var einstök, og naut Vilmar
þeirrar hlýju í veikindum sínum, því
Hulda var óþreytandi að hlúa að
og hjúkra honum á sinn einstaka
og óeigingjama hátt. Alltaf var
mjög gott að koma í heimsókn í
Stigahlíðina til þeirra, enda var þar
oft mjög gestkvæmt af vinum og
vandamönnum. Margar ánægju-
stundirnar höfum við átt með þeim
hjónum, hvort heldur er við spila-
borðið eða í notalegu spjalli, þar
sem Vilmar naut sín vel með fjöl-
skyldunni. Hann hafði skemmtilega
léttan húmor og góða frásagnar-
gáfu. Og mikið höfðu barnabömin
mikla ánægju af því að hlusta á
hann segja frá sínum æskuárum,
sem eflaust vom frábrugðin margra
annarra, því hann var fæddur og
alin upp af útlendum foreldrum,
norskum föður, Óla skósmið, sem
kom hingað til lands um 1907, og
danskri móður Anine, sem kom
hingað árið 1907 á vegum Hálpræð-
ishersins. Ekki verður hjá því kom-
ist að minnast á hugsjón Vilmars,
og baráttu fyrir jafnrétti og betri
kjömm, verkamönnum til handa,
og var hann til langs tíma trúnaðar-
maður Dagsbrúnar á sínum vinnu-
stað.
Um leið og ég bið Huldu blessun-
ar og huggunar, vil ég kveðja Vilm-
ar með þessum ljóðlínum.
Nú er ég aldinn að árum.
Um sig meinin grafa.
Senn er sólarlag.
Svíður í gömlum sárum.
Samt er gaman að hafa
lifað svo langan dag.
Er syrtir af nótt til sængur er mál að ganga.
- Sæt mun hvíldin eftir vegferð stranga -
þá viidi ég móðir mín,
að mildin þín
svæfði mig svefninum langa.
(Om Amarson)
Anna tengdadóttir.
Nú þegar faðir minn, Vilmar Her-
bert Thorsteinsen, hefur kvatt þetta
jarðneska iíf, eftir löng og oft erfið
veikindi, langar mig að minnast
hans. Pabbi var fæddur í Hafn-
arfirði, foreldrar hans voru Anine,
sem var dönsk og kom til íslands á
vegum Hjálpræðishersins, og Óle
Thorstensen sem var norskur. Hann
kom hingað sem skútusjómaður, en
var lærður skósmiður, og ákvað að
setjast hér að um tíma. En það fór
á annan veg, því hérna lágu leiðir
ömmu og afa saman. Þau giftust,
eignuðust sex syni, og var pabbi
elstur þeirra. Tveir bræður hans dóu
barnungir, en þeir sem upp komust
auk pabba voru Tryggve Daníel,
Olivert og Ekhart, sem einn lifir
þeirra bræðra. Afi og amma fluttu
fljótlega til Reykjavíkur, þar sem
afi starfrækti skósmíðastofu, þar
sem pabbi lærði margt um handverk-
ið, og þótti okkur krökkunum gaman
að fylgjast með honum gera við skó
fjölskyldunnar. Þeir bræður ólust
upp við svipuð kjör og allur almúgi
þess tíma, en samt sem áður við
sérstakt hreinlæti og hirðusemi sem
amma var þekkt fyrir, ásamt fágæt-
um húmor og frásagnarhæfileika,
en pabbi erfði báða þessa hæfileika
frá henni. Pabbi naut þess að hlusta
á góða söng, og minntist oft föður
síns, sem hafði ágæta baritónrödd.
Hann spilaði sjálfur á mandólín á
sínum yngri árum, og alltaf eftir
eyranu. Einnig hafði hann yndi af
góðum bókmenntum, og las mikið,
og voru samtíma rithöfundar eins
og Halldór Laxnes, Þórbergur Þórð-
arson og aðrir kjarnyrtir höfundar
honum hugleiknir. Enda fóru þar
saman skoðanir og áhugi á lífi, starfi
og baráttumálum verkalýðsins.
Pabbi taldi sig vera mikinn gæfu-
mann, og var óþreytandi við að segja
okkur að hans mesta happ væri
hjónaband hans og móður okkar
Huldu Klöru Svanlaugsdóttur hjúkr-
unarfræðingi fæddri að Þverá í
Öxnadal þann 12. október 1914. Þau
gengu í hjónband 26. sepember 1942
eða fyrir nær 50 árum. Fyrstu árin
bjuggu þau í Miðtúni en keyptu síð-
an lítið hús þar á staðnum. Þarna í
þessu litla þorpi sem tilheyrir
Reykjavík ólumst við fjögur elstu
systkinin upp; Eva, fædd 1. apríl
1943, Erna Anine, fædd 14. febrúar
1945, Óli Viðar, fæddur 24. apríl
1948, og Svanhildur Edda, fædd 23.
ágúst 1951, við leik og störf, sól
inni og sól úti. Því þó ekki væri úr
miklu að moða, oft atvinnuleysi,
verkföll og aðrir erfiðleikar, þá var
aldrei nein vöntun á ástríki og gleði
á góðum stundum, og pabbi og
mamma voru þeirrar gæfu aðnjót-
andi að elda og virða hvort annað,
já, voru beinlínis ástfangin alla tíð.
Þarna í Smálöndunum eignuð-
umst við öll mjög góða vini og var
samheldnin mikil, enda veitti ekki
af, því erfítt var áreiðanlega með
samgöngur og aðdrætti. í Stigahlíð
16 fluttum við 1959 og þar fæddist
yngsta barnið, Baldur Pétur, 20.
apríl 1961. Sólargeislinn okkarallra,
og foreldrar okkar yngdust um 20
ár, og áttu þau ár til góða á uppvaxt-
arárum hans. Heima í Stigahlíð hef-
ur alltaf verið gestkvæmt, mikið
spilað og spjallað og frásagnargleði
pabba naut sín vel, þegar gesti bar
að garði, og oft mikið hlegið. Pabbi
lauk barnaskóla, byijaði síðan að
vinna almenn verkamannastörf, að-
allega við höfnina, var við sjó-
mennsku um tíma, vann um árabil
við Fiskimjölsverksmiðjuna að
Kletti, þaðan iá leiðin aftur að
Reykjavíkurhöfn, og vann hann hjá
Ríkisskip fram til 66 ára aldurs,
þegar hann hættf störfum vegna
veikinda. Hann var allan sinn starfs-
aldur virkur félagsmaður í Dags-
brún, trúnaðarmaður á sínum vinnu-
stað og í trúnaðarráði Dagsbrúnar.
Hann var baráttumaður og hafði að
leiðarljósi mannkærleika, en sóttist
ekki eftir stöðugildum.
í þessum miklu veikindum hans,
sérstaklega tvö síðustu árin, bar
hann sig oftast furðu vel, enda
hraustmenni mikið. Hann svaraði
oftast, er hann var spurður um líðan
sína: „Ég hef það nú bara nokkuð
gott, ég er svo glaður.“ Svo komu
skemmtilegu sögurnar hans og
hjartanlegur hlátur fylgdi. Starfs-
fólk Vífilsstaðaspítala þar sem hann
dvaldi af og til, síðustu tvö árin, eru
færðar þakkir fyrir umönnunina.
Hann kunni vel að meta hlýju ykkar
og alúð, ekki má gleyma að þakka
næturmatinn sem útbúin var sér-
staklega fyrir pabba og hann mat
mikils. Pabbi var mikill matmaður,
borðaði mikið og af ánægju og mestu
ánægju hafði hann af því að borða
venjulegan íslenskan mat, og helst
heima við eldhúsborðið. Að fara út
að borða vildi hann helst ekki. „Þá
er nú vissara að fá sér vel að borða
áður en lagt er af stað,“ var hann
vanur að segja ef svo bar við. Pabbi
var með hæstu mönnum hér í
Reykjavík á sínum yngri árum, og
alla tíð grannur, og glæsilegur var
hann uppáklæddur.
Elsku mamma, þú sem hefur stað-
ið eins og klettur við hlið pabba all-
an þennan tíma. Þú varst gæfa hans
og gleði. Nú hefur hann kvatt, og
söknuðurinn er mikill. Þó gleðjumst
við vegna þess að hann hélt alltaf
sinni reisn, glettni, og gleði af því
að gleðja aðra.
Pabbi lést á Vífilsstaðaspítala
þann 25. maí sl. og var jarðsettur í
kyrrþey að eigin ósk 2. júní sl.
Ég kveð föður minn.
Erna.
Hann var jarðsettur í kyrrþey 2.
júní 1992. Vilmar var sonur hjón-
anna Ole Thorstensen skósmiðs og
konu hans Anina Ernstine Thor-
stensen. Faðir hans var aðfluttur frá
Noregi, en móðir hans frá Danmörku
og kynntust þau hér á landi. Hann
var skósmiður, en hún foringi í
Hjálpræðishernum.
Móðir Vilmars lét af foringjatign
í Hjálpræðishemum til að giftast
Ole, eftir það starfaði hún sem
óbreyttur liðsmaður í hernum. Þau
eignuðust 6 syni og Vilmar var
þeirra elstur. Aðeins einn þeirra
bræðra er eftirlifandi.
Vilmar fæddist í Hafnarfirði en
HONDA ACCORD ER I FYRSTA
. . . sæti í Bandaríkjunum sem
söluhæsti fólksbíllinn undan-
farin þrjú ár og var heiðraður
sem sá bíll sem eigendur voru
ánægðastir með. Accord hlaut
einnig verðlaunin um Gullna
stýrið í sínum flokki í Þýska-
landi.
Það er ekki hægt að segja að
Accord sé sportbíll, en hann er
eins nálægt því og hægt er að
komast sem fjöl-
skyldubíll. Það má
því kannski segja
að Accord sé fjöl-
skyldusportbíli.
Utlitshönnun
Accord er sérlega
vel heppnuð og
innréttingar í alla
staði vel úr garði
gerðar.
Accord er með
sextán ventla,
tveggja lítra vél og
nýja hönnun á
, sveifarás sem
dregur mjög úr titringi.
Accord er stórgóður bíll sem
uppfyllir ströngustu kröfur sem
gerðar eru til
fjölskyldubíla.
Accord ár-
gerð 1992 er
til sýnis að Vatnagörðum 24,
virka daga kl. 9:00 - 18:00 og
laugardaga kl. 11:00- 15:00.
Verð frá: 1.548.000,- stgr.
Greiðslukjör við allra hæfi.
O'

HOFUM OPNAÐ NYJA OG GLÆSILEGA VERSLUN