Morgunblaðið - 04.06.1992, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 4. JÚNÍ 1992
Þórlindur Magnússon,
Eskifirði - Minning
Fæddur 5. maí 1907
Dáinn 2. maí 1992
Eftir starfsríka ævi og farsæla
hefur vinur minn Þórlindur leyst
landfestar og stefnt til fegurri
heima. Hann fékk um ævina sólar-
sýn í svo mörgu. Jafnvel erfiðleik-
arnir urðu aldrei svo hatrammir að
ekki kæmi þar sólskinið inn og sigldi
hann þá marga krappa báruna.
Hann var vinur vina sinna og það
reyndi ég gegnum öll árin. Ég var
ekki gamall þegar ég veitti honum
athygli, þó nokkur spölur væri milli
heimila okkar, það var sem Eski-
fjörður þeirra daga væri sem ein
Úölskylda. Ég man vel foreldra
hans Björgu Þorleifsdóttur og
Magnús Erlendsson og þeirra fjöl-
skyldu og kom þar og jafnan vel-
kominn. Bróður Þórlindar, Sigurð,
þekkti ég vel, þann dugnaðar- og
mannkostamann. Þau voru 5
sysktkininv~Ég man hvemig þeir
bræður komu fram við mitt fólk á
erfiðum tímum. Það skal ekki skráð
nú en minning þessara góðu
drengja er geymd í huga mínum
og ekki gleymd. Foreldrar Þórlindar
fluttu á Esicifjörð frá Eyri í Reyðar-
firði þar sem hann var fæddur.
Þórlindur var fastur fyrir. Traustur.
Myndaði sér skoðanir og byggði
þær af einhug og réttlæti. Orð hans
stóðu og þurftu ekki votta við. Það
reyndi ég mörgum sinnum og þótt
ég fiytti á annan landshluta, bilaði
ekki samband okkar og endur-
styrktist þegar hann flutti að síð-
ustu suður og við gátum skipst á
orðum og handsölum. Ég kom á
Hrafnistu þar sem hann átti dvöl
seinustu árin. Ég heyrði til hans í
síma. Allt var þetta svo Ijúft og
eðlilegt. Minntumst liðinna tíma og
glöddumst yfir góðum leiðum. Hann
sagði vel frá, fróður og minnugur.
Og mér og þeim sem hann þekkti
best var hann „drengur góður“.
Lífsstarf Þórlindar eins og Sig-
urðar bróður hans var á sjónum.
Þeir voru þar í öndvegi farsælir og
mannkærir. Ég man Þórlind á
„Svölunni", sem hann Eyjólfur
Magnússon gerði út. í sinni fyrstu
vertíð á Hornafirði kom hann með
metafla og svona varð framhaldið.
Hann gerði út bát með öðrum.
Nafn hennar var Björg, móðumafn-
ið, og það gekk vel. Hvar sem Þór-
lindur bar niður var hann fiskisæll.
Ég man hann á vertíð í Faxaflóa
og las um hann sem aflamestan þar
um slóðir. Síðast var hann einn með
útgerð og þá meðal annars kom
hann hingað á Breiðafjörð. Kom
hér að bryggju og við áttum góða
og skemmtilega stund saman. Sem
sagt aldrei bilaði bandið og við viss-
um alltaf hvor af öðrum. Aldrei
vissi ég honum manna vant við íyó-
inn og slysum forðaði Drottinn hon-
um frá. Glöggur á veður og athug-
ull á leiðum með frumstæðari tæki
en nú. Þórlindur var tvígiftur. Fyrri
kona hans var Guðný Hallgríms-
dóttir. Hún var mér samtíma í barn-
askólanum. Það var góður skóli.
Þau áttu einn dreng, Magna, en
hann er látinn. Guðný varð ekki
langlíf. Lést á besta aldri, öllum
harmdauði. Seinni kona hans Guð-
rún Þórólfsdóttir, Gíslasonar, Reyð-
arfirði. Við unnum saman í upp-
vexti, traust og indæl. Þau eignuð-
ust tvö börn: Þórólf prófessor í
Reykjavík og Katrínu prestsfrú.
Guðrún er látin fyrir nokkrum árum
og nokkru eftir lát hennar hætti
Þórlindur heimilisrekstri og varð
þá Hrafnista skjól hans.
Nú þegar ég kveð góðan vin vil
ég ekki láta hjá líða að þakka fýrir
mig og mína. Þakka honum
skemmtilega samfylgd. Þeim fækk-
ar sem ég átti samleið með á Eski-
firði áður fýrr, en minningin lifir.
Vinum og vandamönnum flyt ég
samúðarkveðjur og þakkir. Ég
sakna vinar í stað, en lífið heldur
áfram. Ég trúi því. Guð blessi góð-
an dreng og minningu hans.
Ámi Helgason.
Með fáum orðum viljum við
þakka afa fyrir allt sem hann var
okkur og þær góðu minningar sem
við eigum um hann. Hann hefur
verið stór þáttur í lífi okkar alla
tíð. Allt frá því að hann signdi yfir
rúmin okkar þegar við vorum ung-
börn heima í Vestmannaeyjum og
þegar hann óskaði okkur góðs
gengis á prófum nú í vor. Þannig
hefur hani) verið nálægur okkur öll
þessi ár þó að hann hafi búið í
Reykjavík en við í Vestmannaeyj-
um.
Afi tengist fyrstu minningum
okkar frá bemsku. Það var alltaf
tilhlökkunarefni þegar hann kom
til Eyja. Minningar okkar frá jólun-
um tengjast því þegar afi setti upp
jólaljósin og skreytti jólatréð með
okkur. Það var ekki sama hvemig
það var gert því að afi gerði allt
sem hann tók sér fyrir hendur af
mikilli nákvæmni.
Vandvirkni var ríkur þáttur hjá
honum og lærdómsríkt hvernig
hann lagði alúð í allt sem hann
gerði hvort heldur hann braut sam-
an notaðan jólapappír eða batt inn
bækur sem hann gerði listavel.
Hann kastaði ekki höndunum til
neins heldur gaf hann sér tíma til
að gera það vel sem gera þurfti.
Ekkert var svo lítilfjörlegt að ekki
ætti að gera það eins vel og kostur
væri.
Afi var alltaf yfírvegaður og það
haggaði honum ekkert. Þegar hann
talaði við okkur þá lét hann ekkert
annað tmfla sig á meðan heldur
áttum við alla athygli hans. Hann
hafði alltaf tíma fyrir okkur og
margan súkkulaðimolann höfum við
þegið hjá honum í gegnum árin og
stundum tókst honum að lauma í
okkur einum og einum hákarlsbita.
Það var gaman að koma til afa í
Bólstaðarhlíð 35 í Reykjavík þar
sem hann bjó í mörg ár eftir að
hann kom austan frá Eskifírði.
Hann gaf fuglunum reglulega á
veturna út um gluggann hjá sér á
þakskeggið þar sem þeir flykktust
tugum saman. Þeir gátu treyst því
að þeir fengju skammtinn sinn.
Margar sögur sagði hann okkur
frá því þegar hann var ungur og
oft vom það frásögur af dýram og
háttalagi þeirra. Málleysingjarnir
vissu hvað að þeim sneri og hænd-
ust að afa. Börn hændust líka að
afa og fundu hjá honum umhyggju,
hlýju og styrk.
Afi fylgdist alltaf af áhuga með
því sem við vomm að fást við og
setti sig inn í það. Hann fylgdist
með íþróttum og nýjustu tækni og
öðm sem var að gerast í þjóðlífinu.
Við fundum hvað honum var um-
hugað um velferð okkar og framtíð.
Það hefur verið okkur ómetanlega
dýrmætt að hafa fengið að kynnast
afa og við emm þakklát fyrir að
hafa átt hann að og fengið að læra
af honum. Guð blessi minningu
hans.
Guðrún Birna og Þórlindur.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Mig langar í örfáum orðum að
kveðja vin minn og velgjörðarmann,
Þórlind Magnússon frá Eskifírði,
sem lést 26. maí sl. og borinn verð-
ur til grafar í dag.
Skrifað stendur; maðurinn upp-
sker eins og hann sáir. Ég vil trúa
því, að þær móttökur, sem Þórlind-
ur „afi“ fær á himnum, verði eitt-
hvað í líkingu við þær góðu viðtök-
ur og þá miklu umhyggju, sem
hann ávallt sýndi mér, allt frá því
að ég var barn austur á fjörðum
og fram á síðasta dag.
Fari Þórlindur í friði og hafi þökk
fyrir allt. Ástvinum hans öllum bið
ég Guðs blessunar.
Harpa.
í dag verður til moldar borinn
Þórlindur Magnússon fyrram.skip-
stjóri frá Eskifirði. Langri og við-
burðaríkri ævi athafnamanns er
lokið.
Þórlindur var fæddur á Eyri í
Reyðarfirði þann 5. maí árið 1907.
Foreldrar hans vom Björg Þorleifs-
dóttir og Magnús Erlendsson sem
þar bjuggu. Eignuðust þau 7 börn
og komust 5 til fullorðinsára. Eftir-
lifandi em systurnar Aðalheiður og
María en bræðurnir Helgi og Sig-
urður eru látnir.
Þórlindur fluttist með íjölskyldu
sinni 12 ára gamall til Eskifjarðar
þar sem hann átti heima í 52 ár.
Hann fór ungur á sjóinn. Aðeins
14 ára gamal! var hann fullgildur
háseti og vélstjóri tveimur ámm
síðar. Skipstjóri varð hann rúmlega
tvítugur að aldri, fyrst á Agli SU,
og síðan á ýmsum bátum fram til
ársins 1963. Lengst af var hann
skipstjóri á Björgu SU 9 alls 12 ár.
Eftir að hann kom í land starf-
aði Þórlindur við síldarmat og verk-
stjórn við síldarsöltun og var með
sjálfstæðan atvinnurekstur á Eski-
firði. Þar var heimili hans framund-
ir 1970, en þá flutti, hann til
Reykjavíkur.
Þórlindur Magnússon var tví-
kvæntur. Fyrri kona hans var
Guðný Stefanía Hallgrímsdóttir,
hún lést árið 1943. Sonur þeirra
var Magnús Bjarki sem lést 1987.
Kona. hans var Anna Sveinsdóttir
og áttu þau sjö böm, Bergljótu,
Svein, Helga, Guðnýju Sveinlaugu,
Þóru Lind, Huldu og Rúnar Þórlind.
Seinni kona Þórlindar var Guðrún
Halldóra Þórólfsdóttir, hún lést árið
1970. Börn þeirra eru Þórólfur,
kvæntur Jónu Siggeirsdóttur, börn
þeirra era Þórlindur Rúnar og Sig-
ríður Þóra, og Katrín Guðbjörg gift
Kjartani Erni Sigurbjömssyni, börn
þeirra eru Þórlindur og Guðrún
Bima.
Félagar og samferðamenn Þór-
lindar minnast hans sem fengsæls
skipstjóra og mikils aflamanns.
Hann þótti einkar fundvís á góð
mið, útsjónarsamur og harðdugleg-
ur. Var hann jafnan í fremstu fylk-
ingu þeirra sem tileinkuðu sér nýj-
ungar og framfarir. Þá þótti hann
með afbrigðum góður sjómaður og
vílaði ekki fyrir sér að sækja sjóinn
þó að nokkur ágjöf væri, enda mun
hann oft hafa siglt í kröppum sjó
um dagana. Sjálfur gerði hann lítið
úr því og sagði að sér hefði ætíð
liðið vel á sjó og aldrei fundið fyrir
óöryggi né ótta. Hann taldi reyndar
að það hefðu ekki alltaf verið nátt-
úmöflin sem reyndust þyngst í
skauti, heldur hin mannlegu vanda-
mál og þau átök sem óhjákvæmi-
lega fylgja öllu breytingastarfí.
Mun honum hafa látið betur að
hafa fmmkvæði en vera sporgöngu-
FYRIR NÚTÍMA KARLMENN
H€RRARÍKI
SNORRABRAUT 56
Símar: 13505 14303
(V. Briem)
1 AI
ÆMr
H
Rauöi kross íslands
hefur fengið nýtt símanúmer
626722 -
fax 623150
(Ath.: Rangt faxnúmer var gefið upp í símaskrá)