Morgunblaðið - 17.01.1997, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ
LISTIR
FÖSTUDAGUR 17. JANÚAR 1997 23
„Sæluríkið“
Morgunblaðið/Ásdís
FRÁ tónleikunum í Hafnarborg.
Topp-tenór
TÓNLIST
Ilaínarborg
EINSÖNGSTÓNLEIKAR
Ólafur Ami Bjarnason tenór, Ólafur
Vignir Albertsson píanó. Miðviku-
dagur 15. janúar.
JÁ, SANNKALLAÐUR topp-
tenór. Að vísu byijaði hann á lágu
nótunum, miðað við tenór, og strax
í fyrsta laginu, „Þú eina hjart-
ans ..." eftir S. Kaldalóns, var rödd-
in ekki alveg ryðlaus og minnti á
gamlan íþróttamann sem byijaði
öll sín hlaup eins og hann væri að
gefast upp, en sigraði þó alla í lok-
in. Næstu tvö lög voru einnig ís-
lensk, bæði eftir Kaldalóns, „Ave
María“ og „Letin“, og enn var rödd-
in í upphitun, en þar með var þess-
ari upphitun lokið og nú fór toppur-
inn á ísjakanum að teygja sig til
himins.
Fyrsta arían var „Auch ich war
ein feiner Czardaskavalier" úr óper-
ettunni María greifafrú eftir Kál-
mán og kom það mér á óvart hve
vel hann réð við óperettustílinn og
sígaunasveifluna - og þó - þrátt
fyrir að hann sé kannski ekki sem
heppilegast vaxinn fyrir loftfim-
leika á venjulegri slá, er mér ekki
grunlaust að nokkurt sígaunablóð
renni um æðar hans, án þess þó
að ég kunni á nokkurn máta að
standa við þá yfirlýsingu frekar.
En hvað um það, Ólafur söng þessa
óperettuaríu með öllum réttum til-
þrifum og glæsilega. Eftir þetta
kom hver topp-óperettuarían á
fætur annarri, „Dein ist mein ganz-
es Hertz“, Lehar, „Als flotter Geist"
úr Sígaunabaróninum eftir J.
Strauss og allt á útopnu. Ekki var
spennunni aflétt á síðustu tveim
fyrir hlé, tvær topp-aríur úr La
Traviata og „Oh mio rimorso" voru
glæsileg lok fyrri hlutans, þrátt
fyrir að öðru hvetju yrði vart hæsi
og þreytu í röddinni, sem maður
hafði nokkrar áhyggjur af.
Eftir hlé hefði mátt búast við að
eitthvað yrði slakað á spennunni,
en slíkt var ekki í karakter Ólafs.
Tvær aríur úr Tosca, „Recondita
armonia", og „E lucevan stelle",
mjög erfið og vandmeðfarin aría
úr Don Carlo eftir Verdi, og „Di
rigore armato I seno“ úr Rósaridd-
aranum eftir R. Strauss í lokin.
Ólafur hefur glæsilega rödd,
kannski þá glæsilegustu sem ís-
lenskur tenórbarki hefur yfir að
ráða í dag, en öllu má ofgera og
um of varð vart þreytu og nokkurt
óöryggi yfir því hvort röddin svar-
aði eða ekki og þannig má áheyr-
andanum ekki líða að hann hafi
áhyggjur af því hvort hái tónninn
svari eða ekki.
Eins og fyrr segir hefur Ólafur
glæsilega rödd, en svona upp-
byggða efnisskrá má enginn tenór
leyfa sér að setja upp, nema hann
sé ákveðinn í að syngja sitt síðasta.
Fyrir utan að raddlega er ekki vitur-
legt að setja saman verkefni þar
sem röddin er sett í hættu í hveiju
spori, er það einnig sálrænt skakkt
gagnvart áheyrendum, þeir fá aldr-
ei hvíld, þeir hætta að taka eftir
tindunum af því þeir sjá aldrei dal-
inn. Ólafur Vignir fylgdi nafna sín-
um frábærlega vel á píanóið og
hefði enginn gert betur í oft erfiðu
hlutverki.
Vegna hrifni á möguleikum Ólafs
sem söngvara, þá mundu, - listin
er númer eitt, nái maður valdi á
henni koma áheyrendurnir á eftir.
Ragnar Björnsson
MYNDLIST
og óformleg vinnubrögð, eða
kannski réttara húðin yfir holdinu
og hinum ólgandi líkamsvessum.
Ólgandi er rétta orðið, því það er
mikið líf og geijun í þessum vinnu-
brögðum og svo mikið liggur lista-
manninum á hjarta, að stundum
nægir ferlið eitt honum ekki og
smyr litunum að hluta til á yfirborð
glersins eða sveigir það við gólfjað-
arinn eins og t.d. í myndinni „Upp-
lausn“. Gólfverkið úr
maskínupappírnum
„Skissubók“ virkar þó
sem hliðarspor í þessu
samhengi.
Ekki vantar að lista-
menn hafi tekið eftir
ýmsum aukaferlum er
verða til samfara því að
þeir mála, sem geta í
sjálfu sér verið býsna
áhugaverð, hafa enda
verið hagnýtt á ýmsa
vegu. Iðulega er t.d.
meira litasamræmi á pal-
lettinu eða plötunum sem
málarinn blandar litun-
um á en í sjálfum mál-
verkunum(l), og er um
að ræða ómeðvitaðar at-
hafnir sem tengjast samt
lífshrynjandi hvers og
eins, eins konar fingra-
för sálarinnar. Afhjúpa
jafnvel meira af viðkom-
andi, en það sem hann
notar alla orku sína og
vitsmuni til að ná fram
á myndfletinum. Og þeg-
ar litur fer í gegn um
léreft eða pappír mynd-
ast ósjaldan heillandi
samræmi á bakhliðinni,
sem viðkomandi gæti
aldrei, í öllu falli mun
síður, náð á sjálfu yfir-
borðinu, telst þó hluti af lífrænu
gangverki hans sjálfs. Háttinum
hvernig hann blandar litina og smyr
þeim á flötinn. Þessi uppgötvun
hefur einmitt fætt af sér ýmsa anga
núlista og vel að merkja verður
samræmið þeim meira sem tilfinn-
ing viðkomandi fyrir litum og inn-
byrðis blæbrigðum þeirra er þrosk-
aðri, svo engan veginn er hægt að
tala um hreinar tilviljanir.
Með þessari sérstöku aðferð sem
Bjarni viðhefur þrengir frönsk
fágun sér inn í gróft vinnsluferli,
sem kemur greinilegast fram í
myndinni „Froskur aflífaður í 90
prósent spíra“. Einnig frönsk rök-
fræði í uppbyggingu ósjálfráðra
myndheilda eins og kemur fram í
dúkum Danans Per Kirkeby.
Af öllu að dæma er Bjarni Sigur-
björnsson á örri þroskabraut og
rétt að gaumgæfa athafnir hans á
næstu árum.
Bragi Asgeirsson
MÁLVERK
Bjami Sigurbjörnsson. Opið alla
daga frá 14-18. Lokað mánudaga.
Til 27 janúar. Aðgangur ókeypis.
ÞÆR eru margar listaspírurnar,
sem numið hafa við San Francisco
Art Institute, en minni
sögum fer af svipmikl-
um afrekum þeirra á
íslenzkum listavett-
vangi. Listnám hefur á
næstliðnum áratugum
verið sveigt að allt öðr-
um áherslum og gildum
en fyrrum, með þeim
árangri að algjör
sprenging hefur orðið á
listamarkaði, þetta
nefna menn erlendis
Kunstboom og Art
Boom. Allt aðrar kröfur
hafa verið gerðar til
nemenda, sem hljóta
jafnvel meistaragráður
áður en þeir hafa lært
undirstöðuatriði hand-
verksins, en storma þó
strax á sýningavett-
vang, jafnvel með
sýnibox utan á sér. Er
þeir í vesturheimi töldu
sig hafa jarðað jafn úr-
elt fyrirbæri og stafróf
og grunnatriði málara-
listarinnar, virðast þau
hafa risið upp frá dauð-
um, í öllu falli má telja
vinnubrögð þeirra sem
frá stofnuninni hafa út-
skrifast á síðustu árum
snöggtum jarðbundnari.
Um það er fram-
kvæmd Bjarna Sigurbjörnssonar að
Sjónarhóli, Hverfisgötu 12, til vitn-
is, því vinnubrögðin eru mun safa-
ríkari og lífmeiri flestu sem komið
hefur frá hinni merkilegu og fallegu
borg. Það er dijúgur sköpunarkraft-
ur sem streymir frá þessum verk-
um, og þótt trefjaglerið sem málað
er á virki full glansandi í fyrstu
venst það fljótt, í öllu falli er ekki
sá falski háglans á yfirborði glers-
ins og sumum fernisbornum mál-
verkum. Hins vegar getur yfirborð-
ið elst og rispur komið í það, en
getur allt eins orðið myndheildunum
til góða.
Eins og fyrri daginn málar Bjarni
ROSKUR aflífaður í 90 prósent spíra,
1995, 225x190 sm.
þykkt, en nú hefur hann haft enda-
skipti á vinnsluferlinu í þá veru að
hann snýr hinum stóru flekum við,
þannig að slétta hliðin, botn mál-
verksins, blasir við skoðandanum.
Ósjálfráð fágunin á bak við gróf
Morgunbladid/bolli
25 milljón-
ir til Leik-
félagsins
BJÖRN Bjarnason menntamálaráð-
herra afhenti í vikunni Þórhildi
Þorleifsdóttur leikhússtjóra Leikfé-
lags Reykjavíkur bréf þess efnis að
Alþingi hefði samþykkt, að tillögu
ríkisstjórnarinnar, að veita í
fjáraukalögum 1996 og í íjárlögum
1997 samtals 25 milljóna króna
framlag til Leikfélags Reykjavíkur.
Framlagið er veitt í tilefni af 100
ára afmæli félagsins í janúar 1997.
í sama bréfi færir menntamála-
ráðuneytið Leikfélagi Reykjavíkur
„heillaóskir á merkum tímamótum,
þakkar mikilsvert brautryðjenda-
starf í þágu íslenskrar leiklistar og
árnar félaginu góðs gengis á kom-
andi árum.“
Á meðfylgjandi mynd sést Þór-
hildur Þorleifsdóttir veita bréfinu
viðtöku úr hendi ráðherra en Sig-
urður Karlsson formaður Leikfélags
Reykjavíkur fylgist með.
SAMA GOÐA SINNEPIÐ!
CÍMFALr DÆHi
Hið vinsæla UG
sinnep hefur nú fengið
nýjar umbúðir.
UG sinnepið sem kitlað
hefur bragðlauka
íslendinga verður eftir
sem áður fáanlegt í
öllum helstu verslunum
undir hinu nýja nafni
Tkkathwián ‘Böfhicke