Morgunblaðið - 17.01.1997, Blaðsíða 41

MORGUNBLA.ÐIÐ
FÖSTUDAGUR 17. JANÚAR 1997 4if
I UNNUR HREFNA
GUÐMUNDSDÓTTIR
+ Unnur Hrefna
Guðmundsdóttir
fæddist f Reykjavík
13. mars 1922. Hún
j lést 17. desember
siðastliðinn. For-
eldrar Unnar voru
( Jóhanna Sigurð-
ardóttir og Guð-
mundur Valdimar
Tómasson. Systkini
Unnar: Margrét, f.
29.3. 1919, Jóhann-
es Hörður, f. 28.10
1923, Dóra Björg,
f. 3.2. 1925, Valdi-
I mar Númi, f. 17.6.
1926, nú Iátinn, Bragi Rafn, f.
1 24.1. 1928, Hanna Hafdís, f.
I 2.11. 1930, Auður Bergþóra, f.
1.11. 1931, Skarphéðinn, f.
29.4. 1933, Ragnheiður Erna,
f. 17.2. 1935, Elísa Edda, f.
11.7. 1936.
Unnur hóf búskap með unn-
usta sínum Sveini Samúelssyni,
f. 28.7. 1922, árið 1945 á Tjarn-
arstíg 3, Seltjarnarnesi, þar sem
þau bjuggu alla sína búskapart-
fð. Hún giftist Sveini hinn 6.
október 1949. Þau eignuðust
1 fjögur börn: 1) Sigríður Jórunn,
f. 8.10. 1944, hennar maki Jó-
hann Jóhannsson og eiga þau
einn son, Svein Garðar. 2)
Bryndís Jóna, f. 22.8. 1948,
hennar maki Ás-
mundur S. Jónsson
9jg þeirra synir eru
Örvar og Brynjar.
3) Jóhann Valdi-
mar, f. 16.12. 1949,
fyrri sambýliskona
Kristín Hulda
Hauksdóttir, f. 1.1.
1951, þeirra börn
Unnur Hrefna og
Guðgeir Snorri.
Seinni kona Birna
Guðmundsdóttir, f.
7.5. 1956, þeirra
börn Sandra Ósk og
Linda Rós. Björn
Pálmar, f. 8.12. 1951. Hans
maki Hulda Ólafsdóttir, f. 21.6
1958, þeirra börn Þórður Örn
og Björn Ingi.
Unnur ólst upp hjá afa sínum
og ömmu í Norður-Fíflholtshjá-
leigu í Vestur-Landeyjum, frá 4
ára aldri og til fullorðinsára,
þeim Sigurði Eiríkssyni og Jór-
unni Pálsdóttur. Þegar ævi Jór-
unnar lauk og Sigurður var orð-
inn fjörgamall var hún áfram
að Norður-Fíflholtsþjáleigu í
umsjá móðursystkina sinna
þeirra Björns og Páiínu sem
urðu henni þá sem foreldrar.
Útför Unnar fór fram frá
kapellu Fossvogskirkju 27. des-
ember.
Ég er 5 ára. Mamma mín er á
spítala þvf bróðir minn er að koma
í heiminn. Ég gisti hjá ömmu og
afa á Tjarnó á meðan. Það er voða
gaman. Ég er að fara á dansiball
og amma dubbar mig upp í prins-
essualklæðnað, setur bláan augn-
skugga á augnlokin og rauðan vara-
lit á varirnar. Ég lít ánægð í spegill-
inn og fínnst ég vera svo falleg.
Ég er prinsessa og mér líður alveg
eins og slíkri því ég er nefnilega
prinsessan þeirra _afa og ömmu.
Ég er 10 ára. Ég sit við eldhús-
MINNINGAR
borðið í litla eldhúsinu hennar ömmu
og sker jólasvein út í flatkökudeig.
Amma hjólar í stólnum sínum á
milli borðsins og pönnunnar sem
hún steikir á jólasveinaflatkökumar
mínar. Síðan setjum við smjör á
heita jólasveinana og borðum þá
með bestu lyst. Ætli það séu marg-
ar stelpur sem hafa borðað jóla-
sveinaflatkökur?
Ég er 15 ára. Það er svo mikið
að gerast í mínum innri heimi að
ég má ekki vera mikið að því að
hugsa um þann ytri. Ég fer ekki
jafnoft til ömmu og afa og áður og
gisti ekki lengur en ég hugsa oft
um og til þeirra.
Ég er 20 ára. Mér líður illa og
ég fer til ömmu og afa og bið um
að fá að vera hjá þeim og gista
nokkrar nætur. Ég vona að friðurinn
komi í sálina mína á Tjarnarstígnum
og að amma og afi geti fyllt huga
minn af sínu einstæða baráttuþreki
og lífsvilja svo ég komist í gegnum
þessa raun.
Ég er 25 ára. Það er svo mikið
að gerast í mínum ytri heimi að ég
má ekki vera mikið að því að hugsa
um þann innri og heimsækja þá sem
standa mér næst. Ég er búin með
mitt nám og farin að vinná og bytj-
uð að búa. Ég finn að afi og amma
gleðjast yfir því að mér skuli nú
ganga allt í haginn. Ég hugsa oft
til þeirra og fyllist stundum kvíða
þegar ég hugsa til þess að bráðum
kalli himnafaðirinn þau til sín.
Ég er 30 ára. Ég sit með litla
barnið mitt í kjöltunni og við skoðum
prisnessumyndir af mér og myndir
af ömmu og afa. Ég rifja upp at-
burði sem tengjast myndunum og
segi baminu mínu frá. En bamið
mitt er svo lítið að það skilur mig
ekki. Því fínnst myndimar litríkar
og fallegar og reynir að klófesta
þær og setja í munninn sinn. En
ég veit að það koma tímar þegar
barnið á eftir að setjast í kjöltu
mína og biðja mig um að segja mér
+ Ingibjörg Jóns-
dóttlr fæddist á
ísafirði 24. apríl
1915. Hún lést í
Reykjavík 9. janúar
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Guðrún Sæ-
mundsdóttir frá
Álftafirði og Jón
Halldór Jóhannes-
son frá Arnardal.
Eiginmaður Ingi-
bjargar var Gísli
Guðmundsson, f.
30.10. 1907 frá Tröð
í Kolbeinsstaða-
hreppi. Gísli var lengst af kenn-
ari við Verslunarskóla íslands
og fararstjóri. Hann lést 29.12.
1989. Þau slitu samvistir. Böm
þeirra eru: 1) Jón Halldór, f.
3.11. 1943, kvæntur Margréti
Sigurðardóttur, þau eiga fjögur
böm og fjögur bamaböm. 2)
Brandur, f. 15.12.1944, kvæntur
Mörtu Hauksdóttur, þau eiga tvo
syni og eitt bamabam, Brandur
á dóttur frá fyrra hjónabandi
3) Guðmundur Tómas, f. 11.1.
Það var að koma vor árið 1970
þegar ég hitti Ingibjörgu fyrrver-
andi tengdamóður mína í fyrsta
sinn. Ég var ung og eilítið kvíðin
fyrir að unnustinn kynnti mig fyrir
móður sinni og um leið færðum við
henni þær fréttir að innan nokkurra
mánaða yrði hún amma að sjötta
barnabarni sínu. En kvíðinn hvarf
fljótlega við spjall og skemmtileg-
heit og tók hún bæði mér og frétt-
unum um tilvonandi barnabarn ljúf-
mannlega. Höfum við síðan átt ótal
ánægjustundir saman, og þar sem
við höfðum báðar gaman af að tala
skorti okkur aldrei umræðuefni.
Ingibjörg var húsmæðrakennari
og kunni vel til ýmissa verka. Ég,
Atli og synir okkar nutum í ríkum
1946, kvæntur Jó-
hönnu Vigfúsdótt-
ur. Þau eiga þijár
dætur og eitt barna-
barn. 4) Atli, f. 12.8.
1947. Hann er frá-
skilinn og á þrjá
syni. 5) Ásmundur,
f. 6.2.1951, kvæntur
Helgu Erlendsdótt-
ur. Ásmundur á
fimm börn. 6) Guð-
rún, f. 11.12. 1954.
Guðrún er fráskilin
og á tvær dætur.
Ingibjörg lauk
gagnfræðaprófi frá
Gagnfræðaskóla ísafjarðar, hús-
mæðraskólaprófí frá Húsmæð-
raskólanum Ósk á ísafírði og
þriggja ára kennaranámi frá
Statens Lærerinneskole í Hus-
stell í Stabekk í nágrenni Ósló-
ar. Heimkomin tók hún við
skólastýrustarfi við Húsmæðra-
skólann Ósk á ísafirði, en flutti
síðan til Reykjavíkur.
Útför Ingibjargar fer fram
frá Áskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
mæli þessarar verkþekkingar og
lærðum margt af henni. Ég kunni
lítið sem ekkert í matargerð þegar
ég fór að búa, en það gerði ekki svo
mikið til því það kunni Ingibjörg
afar vel. Bæði eldaði hún og útbjó
veislurétti eins og ekkert væri ef á
þurfti að halda og einnig kenndi hún
mér ýmsa pottagaldra sem oft hafa
komið sér vel í gegnum tíðina. Ég
var frekar frábitin hvers kyns
saumaskap en það gerði heldur ekk-
ert svo miídð til þó ekki tækist henni
að kenna mér á undur skæra og
saumavéla. Ég gat einfaldlega mætt
með efni sem mér þóttu falleg og
nokkrum dögum síðar voru tilbúnir
útigallar, buxur, jakkar eða hvað
sem drengina vanhagaði um í það
og það skiptið fyrir utan allt sem
hún saumaði óumbeðin.
Á þessum tíma vann Ingibjörg
við fiskvinnslu og gerði hún það þar
til hún hætti að vinna. Hún var
dugnaðarforkur og dáðist ég oft áð
henni. Hún vann oft fram að kvöld-
mat, og eftir það settist hún við
saumavélina eða með aðra handa-
vinnu og fannst mér oft með ólíkind-
um hveiju fullorðin kona gat áorkað.
Ingibjörg var einlægur sósíalisti
og verkalýðssinni eins og hún orð-
aði það og áttum við oft fjörugar
umræður um pólitíkina. Oftast vor-
um við sammála en einnig deildum
við um ýmislegt, ég róttæk og ák-
öf, hún þroskuð og vissi oft betur,
en aldrei fór svo að deilumar end-
uðu í illu.
Það var gaman að segja Ingi-
björgu afrekssögur af drengjunum,
hún var ánægð með allt gott og
skemmtilegt sem drengimir sögðu
og gerðu og sagði hún þá gjaman
að þeir líktust föður sínum og sagði
fúslega öðrum sögurnar. Ef ég
sagði henni eitthvað af strákapör-
um þeirra sem stundum gat talist
miður jákvætt, þá gerði hún lítið
úr því eða sneri því á betri veg,
kímnigáfa hennar kom vel fram í
viðhorfi hennar til bamabarna
sinna. Hún hafði oft ýmislegt að
athuga við uppeldisaðferðir mínar
og þar vorum við ekki alltaf sam-
mála, en það fór alltaf vel á með
okkur í þeim umræðum.
Ingibjörg átti sex böm og skildi
það mæta vel að stundum var gott
að komast út án þeirra eða að sum
vinna heima fyrir var erfið með
börnin I kringum sig. Alltaf var
gott að biðja hana um að passa og
gerði hún það oft og með ánægju.
Þó að við hjónin skildum hélst
áfram gott samband milli mín og
Ingibjargar. Við heimsóttum hvor
aðra og héldum jafnframt þeim sið
að heimsækja saman nýfædd
barnabörn hennar og höfðum báðar
mikla ánægju af.
Ég kveð vinkonu mína Ingibjörgu
og þakka henni samfyldina þessi
ár og sendi ég börnum hennar mín-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Unnur.
INGIBJÖRG
JÓNSDÓTTIR
af langömmu sinni og langafa. Og
ég mun segja því söguna aftur og
aftur.
Elsku amma mín.
Til þín langar mig að skrifa hin
allra fallegustu orð en samt veit ég
ekki hvort þau duga til þess að segja
hversu vænt mér þótti um þig,
hversu mikið ég virti þig og tók
mér til fyrirmyndar. Mig skortir líka
orð til að lýsa sterkum persónuleika
þínum. Orð eru fátækleg. Þú varst
fyrst og fremst amma mín og mér
þótti vænt um þig.
Nú ertu lögst til hinnar hinstu
hvíldar. Margs er að minnast og
margs er að sakna. Þó ég sé nú
orðin aldarfjórðungs gömul fínnst
mér enn sárt til þess að hugsa að
fólkið í kringum mig, fólkið sem
mér þykir svo vænt um og hef tengst
alla ævi mína, skuli ekki geta verið
eilíflega á þessari jörð. En nú áttu
samt eilíft líf, amma mín, því eins
og Jesú Kristur sagði: „Þeir sem
trúa á mig öðlast eilíft líf.“ Og þú
trúðir á Guð og son hans Jesús
Krist og þú lagðir grunninn að minni
barnatrú sem hefur verið svo mjög
að brjótast um innra með mér hina
síðustu mánuði.
Þú varst farin að hyggja að heim-
för og það var ef til vill enginn til-
viljun að þú ákvaðst að fara rétt
fyrir þá hátíð sem við höldum til
þess að minnast fæðingar Jesú
Krists, lausnara okkar. Við, sem
eftir erum og söknum þín svo sárt,
getum þó glaðst yftr því að þú hef-
ur nú fengið lausn frá þeim líkam-
legu kvölum og sjúkdómum sem
hijáðu þig hvað verst þín síðustu
æviár.
í gegnum tíðina ræddum við oft
saman um tilveruna, tilgang llfsins,
þennan heim og annan heim, lands-
ins gagn og nauðsynjar. Þær sam-
ræður voru oft innilegar og stund-
um fjörugar. Við skiptumst á skoð-
unum og vorum ekki alltaf sam-
mála. En það skipti ekki öllu máli
því við gátum báðar borið virðingu
fyrir skoðunum hvor annarrar og
sætt okkur við það að það getur
verið jafnerfitt að kenna hundum
að sitja hvort sem þeir eru ungir_
eða gamlir. En engu að síður sann-
aðist oft hið fornkveðna ungur
nemur, gamall temur. Og þú kennd-
ir mér sitthvað og ekki bara með
orðum, sem ég mun búa að alla
mína ævi. Æðruleysi þitt og bar-
áttuþrek gagnvart örlögum þínum,
lömuninni og þeim langvinnu sjúk-
dómum sem á þig heijuðu síðustu
árin kenndu mér meira en nokkuð
annað að horfa lengra en nef mitt
náði. Lífsafstaða þín og lífsskoðan-
ir höfðu mótandi áhrif á mig ómeð-
vitaða.
Samræður okkar verða mér eniP'
meira virði nú þegar þú ert farin
úr þessum heimi. Frásagnirnar af
æskuárum þínum, ungdómsárunum,
fyrstu búskaparárunum, árunum
sem þú varst á spítalanum og í end-
urhæfingu eftir að hafa fengið
mænuveikina og lífí þínu með löm-
uninni, allar mun ég þær geyma í
huga mínu og hjarta og bera þær
áfram til komandi kynslóða svo þær
geti gert sér grein fyrir hversu mik-
il og merkileg manneskja formóðir
þeirra var.
Amma mín, nafn mitt er mér
mikils virði því það er einnig nafnið
þitt. Það er dálítið erfítt að bera
nafn svo mikilfenglegrar og marg-
brotinnar konu en ég mun ávallt
reyna mitt besta til þess að vera
þér og nafninu okkar beggja til
sóma. Amma mín, það voru forrétt-
indi að hafa fengið að vera sam-
ferða þér í 25 ár í þessu lífi. Hvíl þú
í friði. Ég hugsa um og til þln.
Ég bið góðan Guð að styrkja í
sorginni elsku afa, pabba, Sirrý,
Binnu, Bjössa og maka þeirra,
barnabömin, systkini ömmu, frænd-
fólk allt og vini.
Þín,
Unnur Hrefna. f
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐRÚN ÞORGEIRSDÓTTIR,
áðurtil heimilis
í Hvassaleiti 28,
Reykjavfk,
lést á hjúkrunarheimilinu Víðihlíð, Grindavík, miðvikudaginn
15. janúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Edda Hólmfríður Lúðvíksdóttir, Sigurður Vignir Sigurðsson,
Valdemar Loftur Lúðvíksson, Helga Sveinsdóttir,
Þórir Lúðvfksson, Anna Margeirsdóttir,
Ólavfa Stefanfa Lúðvíksdóttir, Gunnlaugur Þór Hauksson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir, afi og langafi,
YNGVI ÞÓR EINARSSON
bifreiðastjóri,
lést á Landspítalanum þann 15. janúar.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Valgerður Valgeirsdóttir.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR SIGFÚSSON
húsasmfðameistari,
fyrrv. fasteigna- og skipasali
frá Gröf á Höfðaströnd,
til heimilis f Safamýri 50,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í
Reykjavík mánudaginn 20. janúar kl.
15.00.
Bára Sigrún Björnsdóttir,
Birna Sigurðardóttir,
Sigurður Birkir Sigurðsson,
Pétur Þór Sigurðsson,
Freyr Baldvin Sigurðsson,
Una Sigurðardóttir,
Sigfús Jón Sigurðsson,
Zophanías Þorkell Sigurðsson,
Alma Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ása S. Þrastardóttir,
Jónína Bjartmarz,
Steinunn Jónsdóttir,
Ólafur Gíslason,
Ragnheiður Einarsdóttir,
Guðrún ívars,
Magnús Æ. Magnússon,