Morgunblaðið - 17.01.1997, Blaðsíða 38

38 FÖSTUDAGUR 17. JANÚAR 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
SIGURÐUR
BORGÞÓR
MAGNÚSSON
+ Sigurður Borg-
þór Magnússon,
húsasmíðameistari
og matsmaður,
Fasteiguamati rik-
isins, fæddist i
Hafnarfirði 7. októ-
ber 1931. Hann lést
á Landspítalanum
6. janúar 1997. For-
eldrar Sigurðar
voru Magnús Leó
Brynjólfsson frá
Ytri-Ey á Skaga-
strönd, f. 18. júlí
1903, d. 25. mars
1941, og Guðrún
Sigurveig Sigurðardóttir frá
Bjálmholti, Holtum i Rangár-
vallasýslu, f. 22. júní 1903, d.
12. apríl 1973. Systir Sigurðar
er Hulda, f. 14. september 1938,
hún býr í Reykjavík. Sigurður
kvæntist 7. september 1956 eft-
irlifandi eiginkonu sinni, Sess-
elju Guðmundu Asgeirsdóttur,
starfsmanni Neytendasamtak-
anna, f. 22. nóvember 1936.
Foreldrar hennar voru Asgeir
Þorláksson, f. 10. feb. 1908, d.
4. ágúst 1974, og Svanfríður
Sigurðardóttir, f. 26. okt. 1909,
d. 14. jan. 1978. Sigurður og
Sesselja eignuðust 5 börn. Þau
eru: Guðrún, f. 29. júní 1956,
gift Ásmundi Ragnari Richards-
syni, f. 26. apríl 1955; Ásgeir,
f. 28. júlí 1958, giftur Gabrielu
Elisabeth Pitterl, f. 8. nóv. 1967;
Magnús, f. 25. des. 1959, sambýl-
iskona Valborg Halldóra Gests-
dóttir, f. 1. jan. 1967; Ingunn,
f. 1. nóv. 1964, sambýlismaður
Þorkell Ágústsson, f. 7. feb.
1963, og Helga, f. 26. sept. 1970,
unnusti Jóhannes
Hreiðar Símonar-
son, f. 24. ágúst
1973. Barnaböm
þeirra em 11. Sig-
urður ólst upp í
Reykjavík, en
dvaldist á æsku-
stöðvum móður
sinnar mikinn hluta
æskuáranna, í Holt,-
um í Rangárvalla-
sýslu. Hann lærði
húsasmíðar hjá
Helga Krisljáns-
syni, húsasmíða-
meistara, og vann
við ýmsar byggingar þar til
hann stofnaði ásamt félögum
sínum byggingafyrirtækin
Byggingaver hf. og Digranes
hf., sem m.a. byggðu áfanga við
Fjölbrautaskólann við Armúla
og Vogaskóla og vora verktakar
fyrir Landsvirkjun o.fl. Fyrir-
tækin hættu rekstri og vann
Sigurður þá mikið með mági
sínum Þorláki Ásgeirssyni,
húsasmiðameistara, m.a. fyrir
Viðlagasjóð auk ýmissa verka
fyrir byggingafyrirtækið
Stólpa hf. Hann starfaði hjá
Skráningadeild Reykjavíkur-
borgar og síðar hjá Fasteigna-
mati Ríkisins sem matsmaður
þar til hann veiktist.
Sigurður tók ávallt mjög
virkan þátt í félagsstörfum, var
m.a. formaður Bræðrafélags
Bústaðakirkju, söng i kirkju-
kórnum og var trúnaðarmaður
á vinnustað.
Útför Sigurðar fer fram frá
Bústaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Mig langar í fáum orðum að
minnast mágs míns og góðs vinar,
en eftir 45 ára kynni er af mörgu
að taka. Þar ber hæst þær mörgu
ánægjustundir sem við áttum saman
bæði í leik og starfi.
Ofarlega er mér í huga þegar
við Boggi eins og hann var kallað-
ur meðal vina sinna ferðuðumst um
landið með fjölskyldum, okkar bæði
langar og stuttar ferðir.
Við fórum margar ferðir saman
austur á Hornafjörð og síðar, þeg-
ar við hófum byggingu sumarbú-
staðar fjölskyldu minnar þar var
hann ætíð reiðubúin að hjálpa til
en það var hjálpsemi hans, hlýtt
viðmót og jafnaðargeð sem gerði
hann að mjög vinmörgum manni
svo ekki sé minnst á þá miklu
umhyggjusemi sem hann bar fyrir
öðrum.
Það var hans sterka trú og létta
lund sem hjálpaði honum og ástvin-
um hans að takast á við þau veik-
indi sem hann átti við að stríða
síðustu þijú ár. Aldrei skorti hann
glettnina og gamansemina í góðra
manna hópi og gladdi það alla mjög
að hann skyldi geta komið síðastlið-
ið sumar, þrátt fyrir veikindi, aust-
ur í sumarbústað á fjölskyldumót
hjá okkur systkinunum og börnum,
þar sem við áttum yndislega daga
saman.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tið.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku Selia systir og fjölskylda.
Megi guð gefa ykkur styrk í sorg
__ykkar.
Þorlákur Ásgeirsson
og fjölskylda.
Elsku afi, nú höfum við það sem
enginn getur tekið frá okkur; allar
fallegu minningarnar og er okkur
þá efst í huga þegar þú sóttir okkur
í ís-bíltúrana og huggaðir okkur
þegar okkur leið illa - straukst
bakið okkar til að róa okkur. Þú
vildir alltaf allt fyrir okkur gera.
Missir elsku ömmu okkar er mikill,
en við munum svo vel þegar þú
varst að gera blómastofuna hennar
og pallinn sem við lékum okkur svo
oft á í góða veðrinu. Alltaf leyfðir
þú okkur að fylgjast með þér.
Nú ert þú farinn yfír í annan
heim en við sem eftir erum, munum
oft hugsa til þín með söknuði. Við
viljum kveðja þig með vísunni sem
þú ortir fyrir foreldra okkar - börn-
in þín. Við viljum nota þessi heil-
ræði á okkar lífsgöngu.
Þú skalt ekki þrauta vé
þig á setja beisli.
Láttu sem að lífið sé
ljúfur sólargeisli.
Far þú i friði. Þín barnabörn,
Hörður, Sesselja, Ingibjörg,
Ingvar Þór, Guðrún María,
Arnór Pálmi, Sigurður
Borgþór. Alexander, Sólborg
Ingunn, Elísabeth Þóra og
Sesselja Rún.
í dag er til moldar borinn frá
Bústaðakirkju Sigurður B.
Magnússon húsasmíðameistari. Við
unnum saman að faginu okkar,
húsasmíðinni, lengi vel, síðan unn-
um við saman að félagsmálum t.d.
vegna Bræðrafélags Bústaðakirkju
og öðrum kirkjunnar málum.
Það var oft mikið að gera á heim-
ili þeirra hjóna, Sigurðar og Sess-
elju, t.d. þegar hann var formaður
Bræðrafélagsins í Bústaðakirkju
og hún formaður kvenfélags Bú-
staðakirkju, en alltaf var tími til
fórna fyrir kirkjuna sína og félögin
fyrrnefndu.
Sigurður kom vel fyrir sig orði
á fundum og mannamótum og var
þá oft stutt 1 gáskann og léttan
húmor, enda var oft áberandi hvað
maðurinn var skapléttur. Hann var
traustur og áreiðanlegur maður í
alla staði. Eg vil minnast Sigurðar
þess góða drengs sem alltaf var
gott að starfa með t.d. í bræðrafé-
laginu og öðrum félagsmálum.
Kæri vinur, ég kveð þig nú!
Einhvem veginn finnst mér að
ég hafi ekki kvatt þig nógu vel í
lifanda lífi. Sesselja, börnin ykkar
og aðrir aðstandendur, megi algóð-
ur guð styrkja ykkur og styðja í
náinni framtíð. En alltaf verður nú
vinur okkar Sigurður ekki langt
undan.
Bestu kveðjur frá mér og minni
fjölskyldu.
Davíð Kr. Jensson.
í dag verður til moldar borinn
frá Bústaðakirkju góður vinur minn
og íjölskyldu minnar, Sigurður
Borgþór Magnússon, eða Siggi
Magg. eins og hann var ævinlega
nefndur. Hann yfirgaf þessa jarð-
vist langt um aldur fram að kveldi
síðasta dags jóla eftir langvarandi
veikindi.
Kynni okkar hófust fyrir hart-
nær hálfri öld þegar við þá ungir
menn vorum að byija nám, hann
sem húsasmiður en ég sem raf-
virki. Síðan endurnýjuðust kynni
okkar þegar ég hóf störf hjá bygg-
ingarfyrirtæki sem hann rak ásamt
öðrum. Síðustu ár höfum við starf-
að saman hjá Fasteignamati ríkis-
ins. Hvar sem leiðir okkar lágu
saman reyndist hann mér ávallt
góður vinur og félagi. Hann hafði
létta og græskulausa lund og var
næmur á það spaugilega í umhverf-
inu sem gat létt mönnum skapið í
erli dagsins. Þess utan var hann
ráðhollur og tillögugóður ef eftir
var leitað.
Sigurður varð mikill gæfumaður
í sínu einkalífi er hann kvæntist
konu sinni Sesselju Ásgeirsdóttur
og eignuðust þau fimm mannvæn-
leg börn. Sesselja hefur staðið eins
og klettur við hlið hans í langvinn-
um veikindunum og vékst aldrei
undan. Sennilega gleymist engum
sem staddur var í 60 ára afmæli
Sesselju í nóvember síðastliðnum
þegar hann talaði til hennar og
annarra gesta. Þar talaði maður
með reisn, bundinn hjólastól og
engum gat dulist að hann vissi að
hveiju stefndi.
Að lokum þakka ég og fjölskylda
mín allar þær samverustundir sem
við höfum átt saman.
Við vottum Sesselju, börnum og
fyolskyldum þeirra dýpstu samúð.
Mannkostamaður er kvaddur, hafi
hann þökk fyrir allt.
Magnús og Unnur.
„Styrk oss, Jesú, styrk oss veika,
styrk oss til að fylgja þér,
lífs af braut ei lát oss skeika,
lífs svo kransinn hljótum vér.
Hér er freisting, hér er strið,
hér er mæða’ og reynslutíð.
Vér því biðjum: Vík ei frá oss,
vertu' í lífi og dauða hjá oss.“
(Páll Jónsson)
Þennan sálm Viðvíkurprestsins
og sálmaskáldins vil ég tileinka
minningu góðs vinar og ,bróður“,
Sigurðar Borgþórs Magnússonar,
sem í dag er kvaddur og til moldar
borinn eftir þriggja ára hetjulega
baráttu við illskeytt veikindi, sem
yfirbugað hefðu margan annan á
styttri tíma, en óbilandi trú hans á
Drottinn og kristna kirkju, og
ómældur stuðningur og fyrirbænir
vina og vandamanna og þá fyrst
og fremst eiginkonu, barna og
tengdabarna, gerði honum kleift
að deila með þeim margar ánægju-
og gleðistundir á þessum þremur
árum, sem liðin eru frá fyrsta áfall-
inu.
Kynni mín af Bogga, eins og
hann var jafnan kallaður af ætt-
ingjum og vinum, hófust fyrir um
30 árum, þegar ég tengdist inn í
fjölskyldu Sesselju eða Sellu, eins
og við köllum hana, eiginkonu
hans. Þýtt viðmót þessa stóra og
gjörvulega manns kom mér á óvart
og má segja hafi verið í réttu hlut-
falli við stærð hans. Hann var hrók-
ur alls fagnaðar, jafnt í vinahópi
sem og innan fjölskyldunnar og
Sella er engin eftirbátur hans i
þeim efnum. Það var jafnan gull-
tryggt að kringum þau ríkti glaum-
ur og gleði, enda var vinahópurinn
ávallt fjölmennur og mjög gest-
kvæmt á heimili þeirra. Margs er
að minnast á þrjátiu árum, ferm-
ingar og brúðkaup barnanna, stór-
afmælisdagar og lítil afmæli,
kvöldstund við arineld og lengi
mætti telja, en einn atburður stend-
ur samt upp úr, en það var á föstu-
degi einum í nóvember sl. á 60 ára
afmælisdegi Sellu. Þá ávarpaði
hann, helsjúkur eins og hann var
orðinn, konu sína með einni eftir-
minnilegustu ræðu, sem ég hef
heyrt, eins og óður til ástarinnar,
en sem jafnframt hljómaði eins og
kveðjuræða til fjölskyldu sinnar og
vandamanna.
En ég kynntist einnig annarri
hlið á Bogga og það var trúrækni
hans. Hann vann ötull að málefnum
kirkjunnar og í þeim efnum átti
Bústaðakirkja hug hans allan.
Óeigingjamt starf hans í þágu
kirkju sinnar mun eflaust verða
minnst af þeim, sem með honum
störfuðu í Bústaðasókn, en slíka
tryggð bar hann til kirkju sinnar,
að hann lagði stund á söngnám til
að taka þátt í störfum kirkjukórs-
ins, þegar hann hætti afskiptum
af sjálfu sóknarstarfinu. Hann
hafði yndi af að hlusta á sígilda
tónlist og þá einna helst á óperur,
kórsöngva og einsöngslög, og eftir-
Iætissönggoðið hans var Kristinn
Sigmundsson stórsöngvari, og voru
þeir nánir vinir, auk þess Kristinn
tengdur inn í fjölskylduna.
Boggi var húsasmíðameistari að
mennt og á einu tímabili ævi sinnar
reisti hann margar byggingar,
bæði fyrir einkaaðila og opinbera.
M.a. byggði hann Vogaskóla í
Reykjavík, nokkrar fjölbýlisblokkir
og fleiri hús. Vegna þekkingar
sinnar á húsasmíðalistinni var oft
leitað til hans af vinum og ættingj-
um og brást hann ávallt vel við.
Reyndist hann mörgu ungu fólki
haukur í horni, þegar vandamál
samfara byggingu eigin húsnæðis
komu í ljós hjá reynslulitlum ung-
mennum. En jafnhliða byggingu
jarðbundinna húsa, þá lagði hann
fyrir allmörgum árum hornstein að
því musteri, sem hann reisti innra
með sér, þegar hann gekk í Frímúr-
araregluna á íslandi. Hugsjónir
hennar voru honum helgar og hann
bar með sér öll einkenni þess mann-
ræktarstarfs, sem þar fer fram.
Hann var sannur vinur vina sinna
og hafl hann átt sér óvildarmenn
var hann einnig vinur þeirra. Við
ræddum oft um trúna, manngildið,
öll mannleg mál líðandi stundar.
Hann var einarður í skoðunum sín-
um á öllum málefnum og fylgdi
þeim eftir með rökfestu, en var
ávallt reiðubúinn að hlusta á skoð-
anir annarra og taka tillit til þeirra
og jafnvel breyta út af sínum eig-
in, ef betri rök hnigu á móti.
En mannkostir Bogga komu ekki
síst fram í fjölskyldulífi hans.
Umhyggja hans fyrir eiginkonu,
börnum, tengdabörnum og öllum
barnabörnunum var slík, að aðdáun
var að, en gagnkvæm umhyggja
þeirra í hans garð var ekki síður
aðdáunarverð. Eg hef sjaldan séð
og fylgst með jafnsamhentri fjöl-
skyldu. í veikindum sínum naut
hann styrks þessarar ræktarsemi
og undir hið síðasta stóðu börnin
og þeirra fjölskyldur sem klettur
með móðurinni, þannig að viðskiln-
aðurinn var sem Guðs blessun en
ekki þjáning. Ég og fjölskylda mín
kveðjum Bogga af hjartans þakk-
læti og nú, þegar hann hefur hafið
ferð sína til austursins eilífa, biðj-
um við almáttugan Guð, hinn hæsta
Höfuðsmið himins og jarðar að
blessa og varðveita sálu hans og
halda verndarhendi yflr elsku Sellu
eiginkonu hans, börnum og fjöl-
skyldum þeirra. Megi eilíft íjós
Guðs, sem tendrað var og er í Jesú
Kristi, vera þeim styrkur til áfram-
haldandi vonar og blessunar.
Birgir Arnar.
Kveðja frá Fasteignamati
ríkisins
í dag er kvaddur Sigurður Borg-
þór Magnússon, matsfulltrúi hjá
Fasteignamati ríkisins. Hann hóf
störf hjá stofnuninni hinn 1. febrú-
ar 1988 og starfaði í fullu starfi
fram í desember 1993, er hann
varð fyrir áfalli, sem skerti heilsu
hans svo mjög, að ekki varð aftur-
kvæmt nema um stuttan tíma.
Sigurður var húsasmiður að mennt
og hafði, er hann hóf hér störf,
starfað sem lærlingur, sveinn og
meistari í iðn sinni frá unglingsá-
rum.
Það kom fljótt í ljós eftir að Sig-
urður hóf hér störf, að þar hafði
skipast vel um ráðningu. Hann var
fljótur að setja sig inn í þau verk,
sem honum voru falin, var mjög
glöggur og kom með ýmsar tillögur
í framkvæmd matsins, sem betur
máttu fara. Sigurður var mikið ljúf-
menni, sem gerðu honum og okkur
samstarfsmönnum hans starfið allt
léttara. í starfi matsmannsins reyn-
ir mikið á mannleg samskipti og
þar skaðaði nú ekki ljúfmennska
hans. í ófá skipti létu viðskiptavin-
ir stofnunarinnar í ljós ánægju með
úrlausnir hans í málum, sem þeir
fyrirfram töldu litla von um að við-
unandi lausn fyndist á. Sigurður
var vinsæll á vinnustað og naut
þar mikils trausts enda var hann
trúnaðarmaður starfsmanna um
tíma.
Á þeim árum, sem Sigurður
starfaði hér var ráðist í það í sam-
vinnu við Endurmenntunarstofnun
háskólans, að koma á fjögurra anna
námskeiði í matsfræðum. Sigurður
sótti þetta námskeið og lauk þaðan
prófi sem matstæknir með góðum
vitnisburði.
Við samstarfsmenn Sigurðar
minnumst hans sem einstaklega
góðs drengs og félaga og þökkum
honum samveruna á vinnustað og
utan. Eiginkonu hans, börnum og
fjölskyldu allri er vottuð dýpsta
samúð.
Magnús Ólafsson.
Á einni stundu allt varð hjótt
og eftir stóðum við.
Að lokum alla þrýtur þrótt
svo þunga eftir bið.
Þú kvaddir hljótt og hægt í nótt
við helgan jólafrið.
Við spyijum margs en finnum fátt
um fullnægjandi svör.
Við treystum á hinn mikla mátt
sem mildar allra kjör.
í skjóli hans þú athvarf átt
er endar lífsins för.
Og það er margt sem þakka ber
við þessa kveðjustund.
Fjör og kraftur fylgdi þér,
þín fríska, glaða lund.
Mæt og góð þín minning er
og mildar djúpa und.
Þú skilur eftir auðlegð þá
sem enginn tekið fær.
Ást í hjarta, blik á brá,
og brosin silfurtær.
Mesta auðinn eignast sá
er öllum reynist kær.
En þó að verði vegamót
og vinir hverfi brott,
á alfaðir við öllu bót
svo aftur verði gott.
Hann græðir allt af einni rót
með ást og kærleiksvott.
Þín minning öllu skærar skín
þó skilji leið um sinn.
Þó okkur byrgi sorgin sýn
mun sólin bqotast inn.
Við biðjum Guð að gæta þín
og greiða veginn þinn.
(GÖ)
Guðrún, Agnes og
Guðbjartur.
í Sigurði Þ. Magnússyni mætt-
ust margir þeir kostir sem einn
mann geta prýtt. Hann var bæði
hlýr og skemmtilegur í viðmóti,
en jafnframt dugnaðarforkur og
framkæmdamaður mikill. Einkum
var hann þó yfirlætislaus í allri
framkomu og greiðvikinn svo um
munaði. Sigurður var einn þeirra
sem stóðu að því að byggja upp
öflugt safnaðarstarf í Bústaða-