Morgunblaðið - 09.11.2008, Blaðsíða 42

42 UmræðanBRÉF TIL BLAÐSINS
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 9. NÓVEMBER 2008
Þetta er handbókin í ár fyrir stjórnendur sem eiga eftir að ákveða hvað
fyrirtækið ætlar að gefa samstarfsaðilum, viðskiptavinum og eigin
starfsfólki í jólagjöf.
Glæsilegur blaðauki um allt sem snýr að jólagjöfum frá
fyrirtækjum til starfsfólks og viðskiptavina fylgir
Viðskiptablaði Morgunblaðsins 13. nóvember.
Allar nánari upplýsingar veitir Sigríður Hvönn Karlsdóttir
í síma 569 1134 og 692 1010 eða sigridurh@mbl.is
Auglýsendur!
Pantið fyrir kl. 16 mánudaginn 10. nóvember.
Jólagjafir frá fyrirtækjum
Kaupmenn við ofanverðan Lauga-
veg eru farnir að leiða hugann að jól-
um og undirbúningi þeirra. Það hef-
ur verið góður íslenskur siður að
skúra í hólf og gólf og hampa því
besta fyrir jólin. Í ljósi núverandi
efnahagsástands veitir ekki af sam-
stöðu, því með samtakamætti má
koma ýmsu til leiðar.
Vegna stöðu íslensku krónunnar
má búast við talsverðri aukingu er-
lendra ferðamanna til jólainnkaupa í
höfuðborginni. Í flestum stór-
borgum er aðalverslunargatan sómi
borgarinnar og skreytt á veglegan
hátt fyrir jólin. Margar ókeypis til-
lögurnar hef ég komið með til for-
ráðamanna borgarinnar en lítil sem
engin viðbrögð fengið. Ég hef marg-
oft velt því fyrir mér hvort kaup-
menn, sem staðið hafa vörð um að-
alverslunargötu höfuðborgarinnar,
séu einskis virði í augum borgaryf-
irvalda? Hvort borgaryfirvöldum sé
slétt sama um áratuga reynslu
þeirra við aðalverslunargötuna í
Reykjavík?
Ein af tillögum mínum til að lífga
upp á steindauðar aspir á Laugaveg-
inum er að vera í samvinnu við skóg-
ræktarstjóra borgarinnar og koma í
verk aðgerðum eins og t.d. að setja
trjágreinar utan um aspirnar og
smella svo ljósaseríum á. Með svona
aðgerð vermum við götumyndina
verulega og sköpum jólalega stemn-
ingu á Laugaveginum með litlum
sem engum tilkostnaði.
Með það í huga og til að létta lund
okkar allra förum við fram á að
Reykjavíkurborg veiti styrk, stuðn-
ing og aðstoð við að gera götumynd
Laugavegarins sem skemmtilegasta
og mest aðlaðandi á aðventu og í
svartasta skammdeginu. Fram að
þessu hefur verið áhersla á skreyt-
ingu miðborgar Reykavíkur frá
Kvos og upp eftir Laugavegi og
Skólavörðustíg. Þetta svæði þarf
nauðsynlega að stækka og tengja
betur saman með skreytingum og
lýsingu. Auðar verslanir þarf að
skreyta, lýsa upp og enn betra væri
að finna þeim nýtt og gefandi hlut-
verk á aðventunni.
Í samstarfi við t.d. framhaldsskóla
miðborgarinnar, Listaháskóla Ís-
lands og handverksdeild hins nýja
Tækniskóla mætti þróa hugmyndir
sem henta pyngjunni en eru þó um-
hverfinu til sóma. Hin hagsýna hús-
móðir þarf að ráða ríkjum svo að
heimilisbókhaldið haldi velli. Borg-
aryfirvöld beittu sér fyrir hreins-
unarátaki í sumar sem skilaði ár-
angri. Við kaupmenn við ofanverðan
Laugaveg leggjum til að borgaryf-
irvöld beiti sér nú á sama hátt og
verði í forsvari með kaupmönnum
um að skreyta og lýsa upp miðborg-
ina fyrir aðventuna og skammdegið.
Með útsjónarsemi og hugmynda-
auðgi má vinna að fegrun og skreyt-
ingu miðborgarinnar á þann hátt að
öllum sé sómi að. Ein af höf-
uðdyggðum Íslendinga í gengnum
aldirnar hefur verið gestrisni, sama
hversu fátæk eða illa stödd við vor-
um. Með það að leiðarljósi getum við
fegrað göturými Laugavegs og tekið
þannig vel á móti gestum, jafnt Ís-
lendingum sem erlendum ferða-
mönnum.
Verkefni af þessu tagi getur verið
samstarfsverkefni borgaryfirvalda
og kaupmanna og um leið fram-
kvæmd sem lýsir samstöðu og vilja
til að standa vörð um miðborgina.
Með bréfi þessu er óskað eftir
samstarfi við borgaryfirvöld um að
hrinda þessum hugmyndum í fram-
kvæmd.
Með kveðju og þökkum.
BORGHILDUR
SÍMONARDÓTTIR,
kaupmaður í Vinnufatabúðinni.
Opið bréf til borgarráðs
Reykjavíkur
Frá Borghildi Símonardóttur
Á ALLRAHEILAGRAMESSU var
sr. Hjörtur Pálsson vígður til
prestsþjónustu í Þjóðkirkjunni, sá
elsti sem hlýtur vígslu en sr. Hjört-
ur er fæddur 5. apríl árið 1941 og
var því 67 ára, sex mánaða og 27
daga á vígsludaginn.
Fram til þessa hafði sr. Sig-
urbjörn Ástvaldur Gíslason átt met-
ið en hann vígðist heimilisprestur á
Elliheimilinu Grund 23. ágúst 1942
og var þá 66 ára, sjö mánaða og 22
daga að aldri.
Sr. Ólöf Ólafsdóttir var 60 ára,
átta mánaða og 11 daga gömul er
hún var vígð til prestsþjónustu á
umönnunar- og hjúkrunarheimilinu
Skjóli 3. júlí 1988.
Ekki er vitað um fleiri presta
sem vígðust eftir sextugt.
Um daginn kom fram í fjöl-
miðlum að sr. Arngrímur Jónsson
hefði vígst til Odda 23 ára gamall. Á
vígsludaginn, 7. júlí 1946, var sr.
Arngrímur 23 ára, fjögurra mánaða
og fjögurra daga gamall.
Yngri var sr. Dalla Þórðardóttir
en hún vígðist til Bíldudals 31. maí
1981 og var þá 23 ára, tveggja mán-
aða og tíu daga.
Sr. Guðmundur Helgason, faðir
Ásmundar biskups, var 23 ára er
hann vígðist sem aðstoðarprestur
að Hrafnagili í Eyjafirði á afmæl-
isdaginn sinn 3. sept. 1876.
Tveir núlifandi prestar hafa hlot-
ið prestsvígslu áður en þeir náðu 23
ára aldri. Sr. Ólafur Jóhannsson
vígðist sem skólaprestur 31. maí ár-
ið 1982. Það var einum mánuði og
einum degi fyrir 23 ára afmæli
hans.
Yngsti prestur, sem vígst hefur
hérlendis á síðari tímum, er þó sr.
Þórir Stephensen. Hann vantaði
einn mánuð og ellefu daga í 23 ár er
hann vígðist sóknarprestur í Stað-
arhólsþingum í Dölum 21. júní 1954.
Þessar og aðrar skemmtilegar
upplýsingar eru í Guðfræðingatali
sem Prestafélag Íslands hefur gefið
út.
ÓLAFUR JÓHANNSSON
prestur.
Elsti og yngsti
prestur á síðari tímum
Frá Ólafi Jóhannssyni
PÍNULITLIR rollingar sem varla standa út úr hnefa
príla upp á píanóbekkinn þrjú og þrjú saman og
hamra litla lagið sitt með ákafa. Fiðlubörnin eru ekki
stærri, hljóðfærin minna helst á leikföng og það er
líka leikur í því að setja fiðluna upp á höfuðið áður
en hún er lögð undir kinn. Eða hvað? Hver einasta
hreyfing, hver einasti leikur, er hluti af þaulhugsaðri
aðferðafræði sem kennd er við meistara Suzuki.
Kennarar og foreldrar í sameiningu taka í hendur
barnanna og leiða þau inn á braut sem opnar þeim
nýja og spennandi heima tónlistar og eykur jafn-
framt með þeim sjálfstraust og þor.
Eldri börnin koma inn á sviðið, orðin vön að spila
fyrir áheyrendur. Tæknin og kunnáttan hefur aukist,
en ekki nóg með það. Þau eru örugg í þessu um-
hverfi, vita að þau eiga samherja bæði í foreldrum og
kennurum og þau geisla af ánægju yfir að sýna okk-
ur hvað þau hafa lært mikið síðan við heyrðum þau
spila síðast. Þau hlusta líka með andakt á stóru
krakkana, fyrirmyndir sínar, þegar röðin kemur að
þeim. Við fullorðna fólkið eigum engin orð til að lýsa
aðdáun okkar og stolti þegar við heyrum í elstu nem-
endunum. Þrátt fyrir ungan aldur eru þau orðin
raunverulegir tónlistarmenn. Sá heimur sem opnaður
var fyrir þeim ungum og þau hafa fengið styrka og
elskulega leiðsögn um er orðinn þeirra staður, þeirra
heimili, sem þau opna nú fyrir okkur og leyfa okkur
að njóta með sér.
Lófatakið dynur og börn og kennarar hneigja sig
djúpt. Áheyrendur ganga úr salnum með gleði og
þakklæti í hjarta. Meðan við eigum þá fjársjóði sem
felast í börnunum okkar og í þeim sem kenna þeim að
opna hugi sína og hjörtu fyrir fegurðinni getum við
horft vongóð til framtíðar. Til hamingju með 10 ára
afmælið, Allegro!
RAGNHEIÐUR
GESTSDÓTTIR,
suzuki-amma.
Birta í skammdeginu
Frá Ragnheiði Gestsdóttur
EINHVERS STAÐAR stendur
skrifað: „Það er ekki hvað þú segir
heldur hvað þú gerir sem hefur
áhrif.“ Þetta ber
að hafa í huga
svo við gleymum
okkur ekki í
efnahagskrepp-
unni og leggjum
þannig grunn að
annarri kreppu,
tilvistarkreppu.
Reyndin er sú að
missi fylgir sorg-
arferli en hvernig
sem það kann að hljóma verður það
ferli að þróast í átt að sátt að lok-
um. Sú sátt kann að vera sár en
engu að síður nauðsynleg okkur öll-
um því ekki reynist alltaf hægt að
breyta ástandinu eins og að end-
urheimta tapaðar eignir, starf eða
horfinn ástvin.
Þeir sem þora að takast á við sín
mál ná stjórn á aðstæðum í stað
þess að láta aðstæður stjórna sér.
Þessir aðilar þora að staldra við og
spyrja sjálfa sig krefjandi spurn-
inga, s.s. hvernig stend ég mig í
þeim hlutverkum sem ég tilheyri.
Hef ég verndað æru mína eða hef
ég selt hana? Hef ég verið einlæg
eða verið fölsk? Eru orð mín til eft-
irbreytni eða ættu þau helst að
gleymast? Þar sem ég sting niður
fæti, er ég velkomin eða er mér ein-
hvers staðar úthýst? Hver eru gildi
mín og hver verða gildi barnanna
minna?
Við höfum alltaf val um hvernig
við ætlum að vinna með hlutina og
lifa með þeim. Horfum inn á við og
leitum svara, þannig náum við frek-
ar að gera það besta úr því sem að
höndum ber. Hvort hefði betri áhrif
á börnin þín og þína eigin framtíð
að nýta það val eða ekki? Enginn
getur gert betur fyrir þig en þú og
það sem þú gerir smitar út frá sér.
LÁRA ÓSKARSDÓTTIR
Dale Carnegie-þjálfari.
Við höfum val
þrátt fyrir allt
Frá Láru Óskarsdóttur
Lára Óskarsdóttir
@ Fréttirá SMS