Skírnir - 01.01.1930, Blaðsíða 188
182
Alþingi árið 1541.
[Skírnir
Ögmundi hlýðni, brugðið honum um heit hans við kon-
ung o. fl. Bréfið er ekki til, en efni þess sést af svari
Gizurar. Er bréf Gizurar svo skýrt dæmi upp á samkomu-
lagið, að það er þess vert að tilfæra kafla úr upphafi þess:
»Favor et benevolentia. Fekk eg yðvart bréf, biskup
Augmund, sunnudaginn næstan fyrir nativitatis Mariae (þ.
e. 5. sept.), hvað innihélt, að yður væri sagt margt og
ótrúanlegt frá mér, sem væri sérlega, að eg tæki að mér
yðar peninga. . . . Sömuleiðis gátuð þér þeirrar lofanar, er
eg hefði lofað herra konginum, item kennimönnum Skál-
holtsbiskupsdæmis. Er eg ekki neins af þessu óminnugur.
Vakti hver sem bezt sína eiða og lofanir. Er yður vel vit-
anlegt, hvað þér sóruð í juramento episcopali: *) Vos nolle
a novo infeudare sev alienare bona ecclesiae vobis com-
missae. Mun yður vera kunnugast, hversu það hefir hald-
izt, þar eð þér hafið selt og í burtu fengið dómkirkjunnar
fasta eign og peninga í ýmsum stöðum, svo að hún missir
nú bæði þeirra jarða og peninga, sem aftur í staðinn hefir
komið.« Heimtar hann svo full skil. Svo kemur: ». . . og
ekki skuluð þér með sönnu 1 2) spyrja þvílíkt orðtæki eða
tillögur frá mér yðar vegna, sem eg hef sannspurt frá yð-
ur og þeim, er að yður standa, til mín. Gangi oss öllum
að almáttugs guðs vilja. . . . Hefi eg, sem góðir menn
vita, engar hægðir á neinum hlutum, svo yður né neinum
megi stór styrkur að vera að svo búnu.« 3)
Er þetta í niðurlaginu vafalaust sneið til Ögmundar
út af ráðríki hans og afskiftasemi.
Þegar líða fer á veturinn, harðnar þó enn meir á milli
þessara höfðingja, þar til yfir lýkur um vorið Er þó óhætt
að segja, að Ögmundur gangi jafnan á undan um stór-
ræðin, en Gizur lætur þá ekki sitt eftir liggja.
Eftir nýárið ritar Ögmundur Jóni Arasyni, embættis-
bróður sínum, bréf, sem er svo mergjað og merkilegt, að
1) biskupseiði.
2) sonum, vafalaust misritun.
3) DI. X., 563.