Eimreiðin - 01.01.1974, Blaðsíða 36

EIMREIÐIN
hörmuleg. Samt, uin morguninn sagðir þú mér að þvo nú and-
litið úr ísköldu vatni og taka fram öll kremin mín og fegrunar-
áhöldin, fara svo í vinnuna eins og ekkert væri, og það tókst.
Reyndar þurftirðu að hugga mig og stappa í mig stálinu að
minnsta kosti hálfsmánaðartíma, en þá fór allt að lagast. Eng-
inn hafði svo sem farizt, hvorki heimurinn né ég! Ég sýndi þér
marga nýja kjóla, nýjar hárgreiðslur og trúði þér fyrir litlu
elskulegu ævintýrunum mínum. Þú skildir mig alltaf. —
Giftingardaginn minn munum við áreiðanlega bæði. Hvíta
kjólinn, hvíta síða slörið, blómvöndinn og manninn sem stóð
við hliðina á mér. Við brostum öll, ljómuðum, hann, ég og þú,
vinur minn. En hvað við vorum hamingjusöm, öll þrjú!
Svo kom ég til þín ot't og sýndi þér hvað ég var búin að fá
stóran maga! Þá var ég að híða eftir stelpunni sem dansaði
ballett innan í mér. Ég tékk stóra hrúna bletti í andlitið, og ég
var lireint ekki lagleg mánuðina þá!
En þú sagðir: Víst ertu falleg, og á eftir verðurðu ennþá fal-
legri.
Það var nú elskulegt af þér að segja þetta. Já, ég er búin að
sýna þér og segja margt. sem enginn annar veit.
Balletdansmærin mín reyndist vera snaggaralegur strákur og
ég var stolt af honum. Sýndi þér hann oft og þú hrósaðir lion-
um ævinlega. Enda átti hann það sannarlega skilið. Einnig
börnin þrjú, sem á eftir komu.
Ætti ég kannski að hætta hérna og ekki rifja upp fleira.
Nei, ég ætla að segja þér allt, mér finnst það betra. Ég kvnnt-
ist listmálara, þá var ég orðin þrjátíu og fimm ára og þóttist
svo sannarlega vera orðin fullorðin, enda sáum við bæði, þú
og ég að örsmáar hrukkur voru að fæðast kringum augun og á
enninu. Og ég þurfti að hafa talsvert fyrir því að halda hárinu
ljósgulu.
Hvað um það. Listmálarinn var svolítið hrifinn af mér samt
og ég af honum. Hann hafði heitt blóð og leiftrandi augu. Tal-
aði um margt, sem mér var nýstárlegt. Og hann elskaði svo
fallega Ég sagði þér einum frá því. Ég mátti til. Ég hélt ég
væri sek. En þá sagðir þú: Nei, þú ert ekki sek, þú elskar, finnst
þér það ekki gott? En láttu engan, engan vita neitt.
Þér einum sagði ég allt, þetta stutta sólarsumar. Og hjá þér
grét ég svolítið þegar hann fór til annars lands. —
Á ég að tala um þetta broslega þegar ég var fjörutíu og níu
ára? Þegar ég keypti litskrúðugu kjólana, augnskuggana fjólu-
bláu og eldrauða varalitinn og vildi alltaf vera á dansleikjum,
málverkasýningum, kaffihúsum. Og beið guðslanga dagana
36