Búnaðarrit - 01.01.1914, Side 15
BÚNAÐA.RRIT
11
þess í edilcssým af völdum edikssúryerianna, og verður
þá skyrið miður bragðgott. Verstu aðskotagerlar skyrs-
ins eru rotnunargerlar, því að þeir gerskemma skyrið,
ef mikið er um þá. Þess vegna þurfa að vera kyn-
góðir gerlar í skyrþéttanum, svo að fljótt verði til mikil
mjolkursýra, því að hún dregur úr vexti rotnunargerl-
anna. í sjálfgerðu skyri standa þéttagerlarnir vel að
vígi til að vinna mjólkursýru úr mysunni, af því að það
skyr er oft látið standa lengi áður en mysan er tekin
frá skyrinu. Sjálfgert skyr verst þvi betur skemdum en
skyr, sem búið er til með sterkum hleypi og síað eftir
sólarhring, og ætti því að vera betur fallið til geyraslu.
Loks vil eg minnast lítið eitt nánar á hinn algenga
gróður í íslenzku skyri. Auk súrgerla eru i því 3 teg-
undir af gersveppum. Ein þeirra telst til hinna ófull-
komnu gersveppa (Tonda), önnur til Mycoderma-kynsins
og sú þriðja til algengra sykursveppa. Ennfremur eru
ætíð í skyrinu 2 tegundir myglusveppa, er nefnast
Oidium lactis og Monilia Candida. Oidium lactis,
mjólkurmyglusveþpurinn, hefir töluverð áhrif á haldgæði
skyrsins, þar eð hann meltir ostefnið að nokkru leyti
og eyðir mjólkursýrunni, en það leiðir til þess, að rotn-
unargerlarnir komast fremur að skyrinu. Þessir myglu-
sveppir vaxa mest á yfirborði, en stöku sinnum gengur
þó mjólkurmyglusveppurinn eins og flækja í gegnum
skyrið, einkum ef gellir er í því; síður er hætta á þessu
í sjálfgerðu skyri.
Visindamaðurinn V. Storck, sem rannsakaði Berg-
þórshvolsskyrið, fann í skyrleifunum brúnar, liðaðar
lengjur, sem hann telur vera eftirstöðvar af myglusveppi.
Mér þykir líklegt að þetta hafi verið leifar mjólkur-
myglusveppsins, einkum sökum þess, að eg hefi meðal
annars fundið þann svepp í skyrleifum, er fundust djúpt
í jörð síðastliðið sumar að Alviðru við Sogið.
Hinar algengustu sóttkveikjur þrífast ekki í súru
skyri; eftir fjögra sólarhringa vist í því virðast sótt-