Búnaðarrit - 01.01.1914, Page 101
BÚNAÐARRIT
97
töðugresi kemur, þar sem áburður er nógur og jurtun-
um eru veitt önnur nauðsynleg lífsskilyrði. Til þess nú
að flýta jarðvinslunni eins mikið og þörf er á, þurfum
við að eiga góða hesta og góð verkfœri. Og vil eg nú
nokkru nánar lýsa aðferðunum.
I. Jörðin plægð.
Þegar heyvinna er úti á haustin, og jörð er lítið eitt
farin að blotna og losna, er bezt að plægja það, sem
breyta á í sáðland næsta vor. Sé um stórþýfða, seiga
jörð að ræða, er nauðsynlegt að hafa stóran plóg, helzt,
30 cm. (12") breiðan skera, og 4 hesta, svo strengurinn
velti nokkurn veginn og verkið gangi. Plægja verður
svo grunt sem unt er, að eins að hægt sé að halda
plógnum stöðugum í rásinni. Strax og búið er að plægja,
er nauðsynlegt að jafna flagið sem allra bezt. Nota
handkvísl og kasta hnausum í dældir. Þetta er áríðandi
að gert sé strax á eftir plægingunni og sé gert ræki-
lega. Það sparar mikinn tvíverknað síðar meir. Þegar
þessu er lokið, er farið að herfa. En ekki er vert að
herfa meira en svo á haustin, að hestar geti gengið
greiðlega um flagið næsta vor. Þá hyrjar aðalherfingin
á klaka. Og ekki er nokkur jörð svo seig, að ekki megi
grautherfa hana á tiltölulega stuttum tíma, ef til eru
góð verkfæri og hestar. Hér er áriðandi að gripa tæki-
færið og herfa jafnóðum og þiðnar.
Nú gengur spaðaherfið og tréslóðinn, sem eg hefi
lýst í 3. hefti Búnaðarritsins 1912, á víxl, unz flagið er
orðið vel myldið og rennislétt. Þá skal flytja áburð í
flagið, ekki minna en 400 kg. á ara eða 4000 kg. á
mál1), só um óræktarjörð að ræða, og herfa áburðinn
vel niður.
Að því búnu er gott að valta llagið með léttum
valta; er þá betra að sá grasfræinu. Til þess verður
1) 1 mál=1000 fermetrai—um */» úr dagsláttu.
7