Búnaðarrit - 01.01.1914, Page 102
98
BÚNAÐARRIT
að velja gott veður, helzt logn. Annars fýkur fræib
fyrir öllum vindum langt burtu og kemur að engu gagni.
Ekki er hægt í stuttu máli að gefa reglur fyrir því,
hversu miklu skuli sað, og ekki heldur hvaða grasteg-
undum. Það fer mjög eftir jarðvegsástandi, jarðraka,
og hvort jörðin hefir verið mikið eða lítið grasgróin,
áður en hún var plægð.
Þar eð þetta er vanda- og jafnvel vafa-atriði, en
mjög svo þýðingarmikið, er bezt fyrir almenning að
snúa sér til gróðrarstöðvanna, er gefa upplýsingar um
slíkt. Góðar upplýsingar fást um þetta í Búnaðarritinu,
Ársriti Ræktunarfélags Norðurlands og Frey.
Oftast mun í þessu tilfelli nægja 3kg. á mál,
eða kringum 10 kg. á dagsláttu. Mætti óefað spara
talsvert af útlendu grasfræi með því að hirða alt moð
og sá því í flögin.
Mjög er áriðandi að sá jafnt og vel. Bezt er að sá
þvert og endilangt. Þeir sem óvanir eru taki lítið á
milli þriggja fingra og dreifi því sem jafnast, og er bezt
fyrir þá að sá mjög þunt, en fara fleiri umfeiðir. Það
verður ekki spurt að því, þegar fræið fer að spíra, hversu
lengi sáðmaðurinn var að sá, heldur hversu vel hann
hefir gert það.
Þegar búið er að sá, er nauðsynlegt að herfa fræið
niður. Alls ekki nægjanlegt að valta eingöngu. Bezt
er að nota til þess létt tindaherfi, t. d. illgresisherfi.
Þó má nota til þess túnslóða, t. d. blakkaherfið íslenzka.
Þegar búið er að fara 2 — 3 umferðir með herfið, er
venjulega nauðsynlegt að valta duglega með þungum
valta, nema jöiðin sé of blaut eða leirkend mjög.
Úr þessu mega skepnur alls ekki koma á sáðslétt-
una. Svipað þessu hefi eg hingað til farið með sáð-
sléttuna. Nú er eg hættur því, og byrjaður á annarl
aðferð, þar sem :