Búnaðarrit - 01.01.1914, Page 111
BÚNAÐARRIT
107
undum af grasaættinni og 9 tegundum af fjölærum belg-
jurtum. Flestar þessar tegundir eru nefndar í tveim
síðustu skýrslunum um gróðrarstöðina, og um sumar
þeirra er iíka getið í eldri skýrslum. Hér skulu nefndar
þær tegundir, er sjálfsagðar eru að koma til greina, þegar
ræða er um sáðsléttur.
Háliðagras (Alopecurus pratensís). Það heldur sér
vel í 12 ára gömlum sáðreit. í raklendum sáðsléttum
sprettur þessi tegund betur en nokkur önnur. Blómg-
ast með þeim fyrstu, en ber þó tæplega þroskað fræ.
Það sprettur líka, hér fyrir sunnan, vel í valllendisjarð-
vegi, ef hann er frjór og myldinn. Votviðrasöm veðrátta
mun eiga vel við það, ef jarðvegurinn er þur.
Vallarfoxgras (Phleum pratense) sprettur mjög vel,
þó ekki eins vel í raklendum jarðvegi og háliðagrasið.
Það ber ekkert á því enn, að það sé farið að ganga tír
sér í 11 ára gamalli sléttu. Sumstaðar hefir það jafn-
vel breiðst út. Á fyrsta sumri hefir það náð meiri sprettu
en háliðagrasið.
Hávingull (Festuca pratensis). Raklendur jarðvegur
á vel við hann, og þar hefir hann náð ágætum þroska.
Rýgresi (Lolium perenne). Aðaltegundin er nefnt
ensht rýgresi. Það vex vel á fyrsta ári, en deyr venju-
lega áður en það er ársgamalt. Rétt er að hafa nokkuð
af því með, þegar samanblönduðum grasfrætegundum er
sáð; eykur það heymagníð fyrsta sumarið að miklum
mun. Aí þessu enska rýgresi er til norslct afbrigði, kent
við Jaðar í Noregi, er sprettur hér vel í góðum, myld-
um jarðvegi, og heldur sér að minsta kosti um nokk-
urra ára tíma.
Axhnoðapuntur (Dactylis glomerata) vex vel í
góðum, myldnum jarðvegi. Hann verður hávaxinn, en
reitir af honum einum verða oft nokkuð skellóttir.
Hásveifgras (Poa trivialis) myndar varanlegt og gott
graslendi, einkum í rökum jarðvegi. Það myndar þétta
grasrót, en verður ekki hávaxið.