Búnaðarrit - 01.01.1914, Page 147
Leiðbeiningar
nm meðferð og verkun á ull.
Eftir Sigurgeir Einarsson.
1. gr. Þegar fó er rúið, skal velja til þess þurt
veður, ef unt er. Ullin sé sem minst slitin sundur, en *
alla flóka ætti að greiða vandlega um leið og þeir erú
teknir af kindinni. Velja skal hentugan st.að tii rúnings,
helzt vel hreina grasflöt, og varast að mor eða önnur
óhreinindi fari í ullina þegar rúið er.
2. gr. Áður en ullin er þvegin, skal þurka alla
vætu úr henni; bezt er að gera það á hreinum túnbala,
þar sem óhreinindi geta ekki komist í hana. Ef ullin
er þurkuð óþvegin í sterku sólskini, er hætt við að hún
breyskist, og sauðfltan losnar þá úr henni, þegar hún er
þvegin. Þess vegna ætti ávalt að þurka alla vætu úr
óhreinni ull í vindi, svo að hún haldi sinni eðlilegu
þyngd, þegar búið er að þvo hana. Sand og mold skal
hrista úr ullinni, áður en hún er þvegin, og er gott að
berja sendna, molduga og flókna ull með priki úr mjúkum
viði, og ætti að hafa undir henni vírgrind, því að fjaður-
magnið í vírnum hristir ullina við höggin.
Hver bóndi, sem lætur þvo ull, ætti að eiga hita-
mæii í tréumgerð, til þess að mæla hitann, svo að
þvælið verði aldrei of heitt, þegar ullin er látin ofan í
það; annars léttist ullin óeðlilega mikið, sem er bæði
skaði og skemd á henni. Ullina skal þvo svo fljótt sem
hægt er, eftir að rúið er, og ávalt ætti að geyma hana