Búnaðarrit - 01.01.1914, Page 225
BTJNAÐARRIT
219
Hluturinn er síí, að þess er eigi að vænta, að búin
geri verulegt gagn fyrstu árin. Og það má vel vera, að
þau séu of bráðiát með að selja hrúta og vandi ekki
nógu vel valið á þeim hrútum, sem boðnir eru fram.
Búin þurfa að setja sér fast og ákveðið markmið í
uppeldi fjárins. Veija fallegar kindur til undaneldis, og
gæta þess, að vöxtur og alt skapnaðarlag sé í sem beztu
samræmi. Leggja áherzlu á, að féð sé gulleitt eða
gulkrímótt í framan, en þó hvítt á iagðinn, og að það
sé hyrnt. Farga öilum þeim kindum, sem þrífast miður
vel eða bera með sér einhvern óhraustleiksvott. Með
öðrum orðum, keppa eftir.því að ala upp fallegan og
hraustan fjárstofn, með föstum einkennum og arfgeng-
um eiginleikum. Og þegar fengist hefir þannig kynfesta
1 féð á sauðfjárkynbótabúunum, þá fara þau að gera
gagn, sem um munar.
Þess vegna er það barnaskapur, að ætlast til að
þessi kynbótabú séu undir eins fullkomin. Það geta þau
ekki orðið nema með löngum tima, þó alt sé í góðu lagi.
Það er einnig mesti misskilningur, að leggja niður
bú, sem búin eru að starfa um nokkur ár og sýna að
þau séu í framför. Með því móti er í raun og veru
kastað á glæ öllum þeim kostnaði og allri þeirri fyrir-
höfn, sem búið er að leggja í fjárbúið. Hitt er sjálf-
gefið, að vera vandur að vali, þegar verið er að stofna
þessi bú, og krefjast þess að alt sé gert, er miðað geti
búunum til gagns og framfara.
Þegar sauðfjárræktarbú hefir starfað í 10—15 ár
— ekki skemur — og alt gengið sæmilega vel, er þess
að vænta, að það þá fari að gera verulegt gagn. Þá
ætti að vera fengið samræmi og föst einkenni í fjár-
stofninn og trygging fyrir því, að búið ali upp góðar
kindur til undaneldis.
Sigurður Sigurðsson.