Búnaðarrit - 01.01.1914, Page 251
BÚNAÐARRIT
245
ærisvarnirnar í smá-molum, sem ekkert munar um.
Þar er landsstjórninni bent á að stíga svo stórt og rösk-
legt skref í hallærisvarna-áttina, að þeir, sem eru smá-
stígir, munu telja að eins jötnum fært að stika svo stórt.
Eg hefi ekki tök á því að rannsaka, hvað framkvæmd
þessarar uppástungu mundi kosta. Ef til þess kemur,
að reynt verður að koma uppástungunni til framkvæmda,
þá munu einhverjir verða til þess að gera Grýlu úr
kostnaðinum. En eg efast ekki um, að Guðmundur hefir
hugsað þetta mál svo vel, að honum muni takast að
færa góð og gild rök fyrir því, að uppástunga þessi sé
langsamlega framkvæmanleg.
Það er annað en kostnaðurinn við kornvörubirgð-
irnar, sem eg vildi minnast á.
Eg hefi nýlega heyrt menn halda því fram, að ef
að uppástunga Guðmundar um kornvörubirgðirnar kæm-
ist til framkvæmda, þá þyrfti enga aðra fyrirhyggju að
hafa til að verjast peningsfelli og hallæri. Þá þyrfti
hvorki heyásetningseftirlit né fóðurforðabúr. Þá mætti
bjarga öllum fénaði með korni frá birgðum kornkaupa-
félagsins, þó að heyin þrytu á útmánuðum. Af því að
eg get búist við, að fleiri en þeir, sem eg hefi átt tal
við, kunni að hugsa svipað þessu, og af því að eg tel
þetta háskalega villukenningu og mjög fjarri tilætlun Guð-
mundar, þá vil eg fara nokkrum orðum um þetta atriði.
Það vœri eklci holt fyrir oJcJcur og œtti eJcJci vel
við ástœður oJcJcar og landsJiœtti, að leggja alla áJierzl-
una í Jiállœrisvarnamálinu á Jcorn og annað útlent
sJcepnufóður.
Og livers vegna væri það óholt? Tegna þess:
1. Að það á illa við í eins grösugu og engjaríku landi
og ísland er, að ætla sér að fóðra fénaðinn yfirleitt
á korni, og vita það, að landsbúum hefir hingað til
orðið full-örðugt að kaupa nóg korn ofan í sjálfa sig.
2. Að kornfóður er í sveitum vanalega þrefalt dýrara en
heyfóður.