Búnaðarrit - 01.01.1914, Page 253
BÚNAÐARRIT
247
Ef að aðrir eins bændur og Björn á Marðarnúpi
byggju á flestum jörðum, eða ef að flestir bœndur tœkju
upp á því, að setja svona vel á, þá þyrfti mjög sjaldan
að halda á miklu korni til fénaðarfóðurs i sveitum.
En ]>etta dregur ehkert itr ]>örfinni á að
koina uppástungu Gruðiuundar Björnssonar um
kornvörubirgðirnar sem fyrst í framkvæmd.
Það er enginn vafi á því, að hvenær sem hafísinn
lokar öllum höfnum fyrir miðjan vetur frá Horni að
Langanesi, eða lengra austur, og liggur svo langt fram
á sumar — að þá verður meira hungur og vandræði
milli manna á Norðurlandi og jafnvel líka á Austur-
iandi, en komið hefir fyrir um næstl. 100 ár. Kemur
þetta af því, að nú er margfalt fleira fólk á þessu svæði
en áður var, sem lifir á sjávarafla. Og það fólk verður
bjargarlaust, ef sjórinn byrgist svo langan tíma. í öðru
lagi verður sveitafólk á þessu svæði einnig bjargarlaust,
því það reiðir sig nú á kornmataraðdrætti um miðjan
vetur og hefir því litlar kornvörubirgðir á þeim tíma.
En áður birgðu bændur sig upp að haustinu til næsta
sumars1). Svo er þess að gæta, að nú þurfa sveitamenn
miklu meira af kornmat til fæðis en áður, af því að
minna er lagt til búanna af öðrum matvælum. Sveita-
bændum verður því aðflutningsteppa um miðjan vetur
miklu hættulegri nú en fyrir 20 árum, og margfalt
hættulegri en fyrir 60—70 árum.
En kornvörubirgðirnar eru nauðsynlegar ekki að-
eins vegna fólksins, heldur einnig vegna fénaðarins.
Þó að skynsamleg fyrirhyggja komist á með hey-
ásetning, þá eru fóðurforðabúrin samt nauðsynleg. Og
þar sem eða þegar erfitt væri að koma upp heyforða-
búrum, þá væri trygging á kornforða til fóðurs með
öllu óhjákvæmileg, og jafnvel samhliða heyforðabúrun-
1) Sjá uœ þetta alt i nefndaráliti e. d. í kornforðabúra-
málinu 1913 og „Nœstu liarðindin11.