Búnaðarrit - 01.01.1914, Page 290
Um undanrennu til skepnufóðurs.
Eitt af því, sem veldur óþægindum hjá sveitabænd-
unum, er, að markað vantar algerlega fyrir undanrennu.
Kúaræktin nýtur sín ekki fyllilega fyrir þá sök, því eng-
inn getur haldið kú sér til hagnaðar fyrir smjörið eitt.
Undanrennan verður að koma að notum líka, ef vel á
að fara. Að vísu gæti nokkur markaður verið fyrir
skyr, og ef til vill osta, í kaupstöðunum, en hvað skyr-
sölunni viðvíkur er tæpast um að ræða nema næstu
sveitirnar.
Gamalt skyr gengur alt of litlu verði í kaupstöð-
unum, til þess að borgi sig að flytja það langar leiðir.
En ostagerð kunnum við ekki, og höfum tæpast tæki-
færi til að framleiða osta til verzlunarvöru, svo að not-
um komi, enda við ramman reip að draga, þar sem eru
útlendu ostarnir, svo ódýrir sem þeir eru. Menn eru
því yfirleitt neyddir til að eta alla þá undanrennu, sem
til fellur, sjálflr, eigi hún að koma að notum.
Það mun nu mörgum þykja, sem ekki muni vera
mikil neyð að nota undanrennu til manneldis, og við
hefir það gengist hór á landi frá fyrstu tíð, og er enda
eitt handhægasta og bezta matarefnið, sem landið fratn-
leiðir. En of mikið getur þó orðið af henni, til þess hún
komi að fullum notum til heimilisnota, og nú þykir það
of einhæft matarræði að hafa skyr og mjólkurgrauta í
alla mata, og er það líka i rauninni. Það væri því
mikið tii hagræðis og notabætis að geta, á hagkvæman