Búnaðarrit - 01.01.1914, Page 292
286
BÚNAÐARRIT
inguna hafa í þessu efni, láti mér og öðrum í té álit
sitt, því eg veit að þeir mundu veita mörgum kærkom-
inn fróðleik með því að skýra það mál fyrir almenningir
og álít eg margt óþarflegra rætt í blöðum vorum og
tímaritum nú á tímum.
Aðalspurningarnar verða þá þessar:
1. Jafngildir undanrenna meðalgóðu útheyi að nota-
gildi að tiltölu við verðgildi til skepnufóðurs?
2. Hvert verður notabezt og arðmest að fóðra sauðfér
hross eða nautpening á undanrennu ?
3. í hvaða hlutföllum við heygjöfma væri notabezt að’
gefa undanrennu ?
4. Mundi undanrennugjöfin koma að fullum notum
handa sauðfó með beit? Hvort væri betra að draga
þá af heygjöfinni eða undanrennugjöfinni, eða ætti
þá að gefa tiltölulega af hvorutveggja?
Sem sagt vantar mig alla reynslu, og þar af leið-
andi alla þekkingu á þessum atriðum, en eftir því sem
eg ímynda mér, og eft.ir þvi sem úthey oft er, sinuborið,
síðslegið og kanske skemt af óþurki, býst eg við að
undanrennan geti jafnast við það að fóðurgildi, þótt hún
ekki jafnist fyllilega við gott úthey.
En hvað því viðvíkur, hvaða skepnur væri bezt að'
fóðra á undanrennu, þá álít eg að mestur hagnaður væri
að geta fóðrað sauðfé á henni, því sauðfé er áreiðanlega
arðmest að ala til frálags hér á landi, og sauðakjötið
okkar sú vara, önnur en smjörið, sem vér getum von-
ast eftir að geti náð hylli á heimsmarkaðinum, með-
réttri meðferð.
í fyrra vetur setti eg á kálf, sem eg ól mestmegnis
á undanrennu; hann var borinn 12 vikur af vetri, og
gaf eg honum nýmjólk fyrstu dagana eftir að hann fædd-
ist, en fór svo smám saman að draga af honum ný-
mjólkina og gaf honum undanrennu í staðinn; ekki átti
eg aðra feiti til að gefa kálfinum, sem þó hefði verið
betra; en eg gætti þess vandlega, að hann yrði ekki veikur