Búnaðarrit - 01.01.1914, Page 303
BÚNAÐARRIT
297
Á Austurlandi var grasvöxtur í i'ullu meðallagi og allir
heyjuðu með mesta móti.
í Vestur-Skaftaíellssýslu var frátafasamt um heyskapartím-
ann vegna stórrigninga og hvassviðra. Fauk talsvert af heyi á
Síðunni; mest um 100 hestar hjá einum manni. Nokkrir mistu
20—40 hesta og rúmlega það. Harðvelli var með rýrasta móti
sprottið. Alment ekki byrjað að slá fyr en í 13. viku. Hey
urðu víða minni en í meðallagi að vöxtum og nýtingin ekki góð.
í Mýrdal hröktust hey stórkostlega.
Garðrækt.
Á öllu Suðurlandi og Vesturlandi, milli Skeiðarár og Horns,
varð uppskera úr görðum með rýrasta móti. Við þurviðrið og
kuldana um vorið kom kyrkingur í gróðurinn, og votviðrin um
sumarið gerðu það að verkum, að garðávextirnir komust aldrei
úr kútnum. Hjá mörgum varð uppskeran ekki meira en þrið-
jungur móts við fyrri ára, og sumstaðar brást kartöflu-uppskeran
að heita mátti með öllu. Rófurnar spruttu betur en kartöflurnar,
en urðu þð ekki í meðallagi. Hallalitlir og sandlitlir garðarurðu
verst úti; í þeim var moldin blaut og köld alt sumarið.
í Strandasýslu spruttu garðávextir með langbezta móti, þar
sem garðar voru i góðri hirðingu. Mest eru það gulrófur, sem
ræktaðar eru þar í görðum, að eins á stöku stað lítið eitt af
kartöflum.
I Eyjafirði tókst garðræktin misjafnlega; sprettan mun þó
hafa orðið, alment yfir, í meðallagi. Kartöflur spruttu þar betur
en rófur. Rófnarækt er fremur óvíða stunduð þar að nokkru
ráði.
Á Austfjörðum varð uppskora úr görðum í góðu meðallagi.
Fénaðarliöld.
Þau voru alstaðar góð um vorið og lambadauði lítill; má
þakka það þurviðrinu, þrátt fyrir allan vorkuldann um sauðburð-
inn, og því, að féð gekk vel undan vetrinum. Um haustið var
fé með rýrara móti Bunnanlands, en á Norðurlandi og Austur-
landi með vænna móti. Ur Strandasýslu er skrifað, að meðal-
dilkakroppar hafi vegið 32 pund. í Þingeyjarsýslu var féð mjög
vænt um haustið; þyngstur sauður 196 pund; veturgamlar kind-
ur vógu 130—150 pund.
Á Suðurlandi og Vesturlandi var málnyta búponings með