Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.05.2004, Blaðsíða 25

VIÐTAL
Guörún Marteinsson - Frjór
og skemmtilegur frumkvööull
í dag, höfum haldið saman og við kenndum flest-
ar meira og rninna í námsbrautinni fyrstu árin.
En svo báðu nunnurnar á Landakoti mig um að
taka við hjúkrunarstjórn þar og þar átti ég svo
yndisleg ár eða frá 1978. Þau 12 ár, sem ég var
þar, var mikil og góð samvinna við læknana því
þarna var mikið af góðum læknum og ég fékk svo
til allt sem ég bað um. Við fengum barnaheimili
og byggðum upp deildina.“
Sigurlín Gunnarsdóttir segir það ekki hafa verið
auðvelt fyrir Guðrúnu að taka við af systur Hilde-
gard sem stýrt hafði spítalanum um áratugaskeið
og allt var því í föstum skorðum. „Af mínum
kynnum við systur Hildegard vissi ég að hún var
mjög sátt og ánægð með eftirmann sinn. Starfið
var Guðrúnu mjög kært og hún kom mörgu góðu
til leiðar sem leiddi stöðugt til markvissrar hjúkr-
unar og betri vinnuskilyrða fyrir starfsfólkið.
Henni var ljóst að gott, ánægt og vel menntað
starfslið væri lykillinn að öllum framförum í
hjúkrun. Það var einn af meginkostum Guðrúnar
að laða til spítalans gott starfslið og hlúa að því.
Hún lagði metnað sin í að styðja og styrkja það
með öllum ráðum til frekari menntunar og
fræðslu bæði innan spítalans sem utan. Hún vissi
að það var leið farsældar fyrir sjúklinga og starfs-
fólk og fyrir Landakotsspítalann á öllum sviðum."
Ingibjörg Guðmundsdóttir rifjar upp samstarf
þeirra Guðrúnar á Landakoti. „Samstarf okkar
stóð í 10 ár og þær sem unnu með okkur og áttu
sinn þátt í að hrinda hugmyndunum í framkvæmd
voru aðallega Þórunn Olafsdóttir, Alda Halldórs-
dóttir, Katrín Pálsdóttir og Bryndís Konráðsdóttir
ásamt dugmiklum deildarstjórum. Guðrún setti
hjúkrunarþjónustu á Landakoti strax hugmynda-
fræðilegan ramma og vann í samráði við starfsfólk
að setningu markmiða og framkvæmdaáætlun.
Þar kom strax í ljós ný aðferð og ný hugsun í
hjúkrunarstjórnun. Þetta varð okkur samstarfs-
fólki hennar ómetanleg leiðsögn og veganesti í
störfum okkar og oftar en ekki var ekki hætt fyrr
en skilgreindum markmiðum var náð. Þetta bætti
líka vinnubrögð og metnað hjúkrunarfræðinga og
leiðbeindi okkur í átt að faglegri vinnubrögðum og
það jók starfsánægju og tryggði okkur jafnari
mönnun og ánægðara starfsfólk," segir Ingibjörg.
Og hún bætir við að helstu hjúkrunarviðfangs-
efni, sem þróuðust undir handleiðslu Guðrúnar,
hafi verið hjúkrunarferli, skráning hjúkrunar,
sjúklingafræðsla á hinum ýmsu deildum, sérhæfð hjúkrun
krabbameinssjúklinga, sjúkrahústengd heimahjúkrun sem var
undanfari Heimahlynningar krabbameinssjúklinga, einstak-
lingshæfð hjúkrun, atvikaskráning og stöðugt fræðslustarf á
deildum og stofnunum í hinum margvíslegustu málefnum
hjúkrunar.
Faðir Guðrúnar, Guðmundur Marteinsson, Katrín dóttir hennar, eiginmaðurinn Guðni
Oddsson og barn.
Þórunn Ólafsdóttir er ein þeirra sem kynntust Guðrúnu á
Landakoti. „Ég var kölluð í viðtal er ég sótti um sem hjúkrun-
arfræðslustjóri á Landakoti og þannig hófust kynni okkar.
Guðrún var og er einstök kona. Hún var frjó, framsýn og langt
á undan sinni samtíð við skipulagningu og uppbyggingu hjúkr-
unar. Hún hafði einstakt lag á að umgangast fólk og var jafn
elskuleg við alla. Hún gaf sér alltaf tíma til að spjalla við
starfsfólkið og draga fram það jákvæða í hverjum og einum.
Hún hafði verulega mótandi áhrif á mig sem hjúkrunarfræð-
ing og manneskju. Hún tók jákvætt í hugmyndir mínar, leið-
beindi mér á sinn ljúfa hátt og gerði mér grein fyrir hvað skipti
máli og hvað ekki. Hún var veraldarvön og víðsigld, þekkti vel
til í Bandaríkjunum og leitaði því oft fanga þar til að finna
lausnir og nýjar áherslur í hjúkrunarstjórnun."
Þegar Guðrún Iauk störfum segist hún hafa farið að leika sér.
„Fór til vinkonu minnar í Þýskalandi og flakkaði til Bandaríkj-
anna og Englands og nú er ég farin að vinna aftur, það er virki-
lega gaman," segir Guðrún brosandi og bendir á púða sem hún
hefur verið að sauma. Hún segir marga vini sína hafa dáið á
síðustu mánuðum og hún verið langt niðri af þeim sökum. „En
dóttir mín benti mér á að fara í dagvist í Þorrasel og þangað
fer ég tvisvar í viku, við erum nokkurn veginn búnar að skipta
um hlutverk, nú er hún móðirin og ég dóttirin,“ segir hún
brosandi og bætir við að um Ieið og hún hafi komist innan um
fólk hafi allt gjörbreyst. „Er búin að sauma fjóra púða, byrjuð
á þeim fimmta, hef ekki saumað síðan í Kvennaskólanum og
það er nú orðið svolítið langt síðan!" Og svo segist hún vera að
Tímarit hjúkrunarfræöinga 2. tbl. 80. árg. 2004
23