Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.05.2004, Blaðsíða 41

Litið um öxl
Minningar frá hjúkrunarnematímanum
/ marshefti timaritsins okkar skrifaði ég smápistil um
nemaárin. Enn vil ég líta um öxl og bœta þar nokkru við.
Liður í námi okkar var sem fyrr segir að fara í 1/2 árs
dvöl á sjúkrahús úti á landsbyggðinni og valdi ég
Sjúkrahús Vestmannaeyja. Ég hafði lokið mínum nema-
tíma við Kleppsspitalann að hausti til og fór þaðan beint
til Vestmannaeyja. Er skemmst frá þvi að segja aö fram
undan var bæði lærdómstími og afar litrikur tími. Ég
haföi aldrei til Eyja komið fyrr og fannst forvitnilegt að
fá tækifæri til að kynnast eyjaskeggjum og lífsháttum
þeirra. Þetta var því mjög spennandi fyrir mig, bæði inn-
an sjúkrahúsveggjanna og utan og ógleymanlegur tími.
Á þessum tíma var aöeins einn hjúkrunarfræöingur
starfandi við sjúkrahúsið ásamt þremur hjúkrunarnem-
um sem skipt var út með vissu millibili. Einn læknir var
þar í starfi auk annars starfsliðs. Áður en dvöl minni
lauk höföu tveir erlendir hjúkrunarfræðingar bæst í
hópinn.
Hjúkrunarnemarnir Ragnhildur Jórun Þórðardóttir, Guðrún
Guðnadóttir og Emilia Guðjónsdóttir.
Sjúkrahúsið í Vestmannaeyjum.
Á sjúkrahúsinu höfðum
við einnig sængurkonur
sem Ijósmóðir annaðist
aö hluta meö okkur.
Minnisstætt er mér þeg-
ar ein konan fékk fæð-
ingarkrampa, læknirinn
kom á vettvang og við
tókum hana, bæöi stóra
og þunga, upp á börur og
þurftum aö bera hana
milli hæða því engin var lyftan. Fékk hún viðeigandi meöferð á skurð-
stofugangi svo að allt fór vel, bæöi hjá henni og mannvæniegum syni
sem hún fæddi svo síðar. Þetta væri nú ekki í frásögur færandi ef ekki
væri smá viðauki við frásögnina. En rúmum 20 árum síöar var ég dag
nokkurn við vinnu mína og við hlið mér stóð ungur læknanemi sem ég
tók tali. Eftir greið svör hans viö spurningum mínum um ætt hans og
uppruna uppdagaði ég að þarna var kominn sveininn ungi sem áður er
nefndur. Skemmtileg tilviljun og óvænt ánægja að fá þarna framhald á
atburðarásinni frá löngu liðnum tíma. Áður en ég kveð minningarnar
frá Vestmannaeyjum verð ég að bæta því við að okkur á sjúkrahúsinu
„fæddust" þríburar og þar sem okkur nemunum var ekkert óviðkomandi
á þessum vettvangi héldum viö þeim undir skírn og þótti ekkert sjálf-
sagðara. Voru þetta 3 stúlkur, og sú sem ég hélt á var látin heita Guö-
rún og var það hugmynd margra að hún héti í höfuðið á mér, en auö-
vitað var þaö eins og hver önnur skemmtileg tilviljun. Oft hef ég síðan
hugsað til hennar nöfnu minnar og gaman væri að fá tækifæri til að
hitta hana eins og unga læknanemann sem áður er getið.
Já, margs er aö minnast frá þessum skemmtilegu og viöburöaríku tím-
um. Við nemarnir vorum lítill, samheldinn hópur sem brallaöi margt. Við
klifum Heimaklett og príluðum um stokka og steina, fórum í eyjasigl-
ingu eða bara sátum og saumuðum út í frístundunum.
Mig minnir að bíósýningar hafi aðeins verið á sunnudögum og svo fór-
um við auövitaö á einn og einn dansleik í Höllinni.
Okkur nemunum var við þessar aðstæöur bókstaflega
ekkert óviökomandi. Við önnuðumst sjúklingana á tveim
hæðum, aðstoðuðum á skurðstofu og skiptistofu sem
oft var þétt setin af fólki sem þurfti margs konar aðstoð.
Við skoðuðum alls konar sýni á svokallaðri rannsóknar-
stofu sem annars var ómönnuö. Við gengum allar vakt-
ir, einar um nætur og þjónuðum bæði „landinu og mið-
unum" því sjómenn komu oft og einatt inn í ýmiss kon-
ar ástandi, bæöi veikir og slasaðir, fyrir utan bæjarbúa
sem aö sjálfsögðu sóttu þjónustu til okkar. Gefur auga
leið aö okkur nemunum var oft fullmikill vandi á hönd-
um við slikar aðstæður en markmiðiö var að gera sitt
besta og ekki vantaöi áhugann og vinnugleðina.
Jólin og áramótin liðu eins og Ijúfur draumur með tilheyrandi hátíöa-
blæ og stórfenglegum álfabrennum. Síöan hófst vertíöin með öllu sínu
lífi og fjöri og bærinn breytti um svip. Það var áhugavert fyrir land-
krabba eins og mig aö kynnast slíku.
En mitt í þessu öllu var komið að kveðjustund og heim skyldi halda til
höfuðstöðvanna á ný. Og þó aö gaman væri aö stækka sjóndeildar-
hringinn og flakka milli stofnana var einnig ágætt að koma aftur heim,
reynslunni ríkari og hittast á ný inni á heimavist skólans í nýju og vist-
legu skólahúsi þar sem aðstæöur voru betri en við höfðum áður notiö
og fram undan var lokasprettur námsins og útskrift í augsýn.
Tímarit hjúkrunarfræöinga 2. tbl. 80. árg. 2004