Morgunblaðið - 04.02.1982, Blaðsíða 13

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 4. FEBRÚAR 1982
13
// i ■ -
Jón Finnsson GK 506 með fullfermi af loðnu
mynduðust þrír blettir í þrí-
hyrningi og voru 15—20 sjómílur
á milii. Þarna fengust góð köst,
en veiði var þó misjöfn sökum
þess hve torfurnar voru á miklu
dýpi. Þessa nótt voru um 40 bát-
ar á miðunum. Nokkrir bátanna
voru á keyrslu á milli þessara
svaeða alla nóttina, en fengu þó
allir fullfermi undir morgun,
þegar loðnan kom ofar, en alls
staðar var loðnu að finna. Það
má einnig benda á, að undanfar-
in ár hefur maður tekið þátt í,
ásamt 10—15 bátum, að kasta á
sömu torfuna, þannig að það
gátu ekki nema tveir kastað í
einu, en hversu oft sem kastað
var, var ekki hægt að merkja að
torfan minnkaði, þótt flestir
bátanna væru komnir með um
fullfermi úr henni.
Ég réðst í það í haust, að setja
nýtt fiskileitartæki í m/s Jón
Finnsson, sem er, eftir því sem
mér er sagt, fullkomnasta tækið
á markaðnum í dag. Þetta tæki
reyndist mjög vel. Maður sá
svæðið í kringum skipið í 4000
metra radíus ef aðstæður voru
góðar og það kom fyrir að 15—20
torfur, stórar og smáar, voru á
skjánum á 3200 metra svæðinu.
Ef ég fékk ekki í bátinn, þá var
það alla tíð sjálfum mér að
kenna, en ekki tækinu. Ég ætti
kannski að lána Hafrannsókn-
arstofnuninni tækið, því ef hún
notaði það við sínar rannsóknir
er ég viss um að loðnustofninn
myndi 20 faldast.
Ég hefi átt tal við flesta af
loðnuskipstjórunum frá í haust
og þeir eru allir á þeirri skoðun
að magnið sé ekki minna en und-
anfarin ár, meirihluti þeirra
heldur því fram að meira magn
sé á ferðinni en undanfarin ár.
Sjálfum kæmi mér það ekki á
óvart, þótt allar fjörur fylltust
af hrygningarloðnu á næstu vik-
um. Hins vegar er ég hissa á
loðnusjómönnum, hversu lítið
þeir láta heyra í sér. Ég skora
hér með á að þeir geri það. Mér
finnst það lágmark að allir fái að
ljúka við sinn kvóta, ef ekki, þá
eiga menn rétt á bótum.
Að lokum. Við loðnusjómenn
erum ekki þeir landráðamenn,
sem margir halda, að við færum
að drepa síðustu loðnuna í sjón-
um. Ég vona að fólk í landi
standi með okkur í þessu máli,
því það á kannski eins mikilla
hagsmuna að gæta og við, og að
þessi mál verði farsællega leyst.
Vogarskálar
hamingjunnar
VOGARSKÁLAR
HAMINGJUNNAR
Listahátíð ’82.
Regnboginn.
Nafn á frummáli: Schwestern oder
die Balance des Gliicks.
Leikstjóri og handritahöfundur:
Margarehe von Trotta.
Kvikmyndataka: Franz Rath.
Tónlist: Konstantin Wecker.
Árgerd: 1979.
Undirritaður varð satt að
segja hálf undrandi er hann kom
í B-sal Regnbogans á mánu-
dagskvöldið. Á tjaldinu gat að
iíta stúlkur sem pikkuðu á IBM-
ritvélar. Varð hann alveg
hvumsa er þær hófu samræður á
þýsku. Hann hélt nefnilega að
hann væri staddur á Ofviðri
Shakespeares. í kynningu hátíð-
arnefndar var þeirri mynd lýst
sem „galdraverki". Bjóst undir-
ritaður því við að hér væru um
töfralist að ræða. Nú líður og
bíður og vélritunarstúlkan er
komin á fulla ferð í BMW 320 á
þráðbeinum autobahn. Rann þá
upp ljós hjá gagnrýnandanum að
í öllum látunum hafði hann
villst á mynd og sennilega sæti
hann undir mynd Margarethe
von Trotta: „Schwestern oder die
Balance des Glucks". Nú voru
góð ráð dýr, allir salir troðfullir
og tímamörk blaðsins senn á
enda. Ákvað gagnrýnandinn því
að horfa kurteisislega á mynd
Trotta og skreppa síðar á Ofviðr-
ið. En sá ásetningur vék brátt.
Mynd Trotta er nefnilega slíkt
meistaraverk að hún á ekki að-
eins skilið umfjöllun heldur og
íslenskan texta.
Söguþráður þessa verks er
ákaflega einfaldur. Tvær systur
búa saman í Hamborg. Anna, sú
yngri, er um það bil að ljúka
líffræðinámi sem kostað er af
eldri systurinni, Maríu. Daginn
Kyikmyndlr
Ólafur M. Jóhannesson
fyrir lokapróf fremur Anna
sjálfsmorð. í takmarkalausri ör-
væntingu velur eldri systirin,
sem er ritari hjá forstjóra stórs
fyrirtækis, sér nýja aðstoðar-
manneskju Miriam að nafni. Sú
líkist á ytra borði Önnu. Enda
fer svo að María kostar Miriam
til náms og býður henni að búa
hjá sér. — Hún verður einskonar
staðgengill Önnu. Brátt fer svo
að hin lífsglaða tilfinningaheita
Miriam missir á huga á náminu
og raunar á lífinu yfirleitt. Af
tilviljun kemst hún í dagbók sem
Anna hafði haldið fram á sein-
asta augnablik. Er hún fetar sig
gegnum martraðarkenndan
texta bókarinnar verður henni
ljóst að sálarlif hennar sjálfrar
er að hverfa í sama far og Önnu.
I örvæntingu sker Miriam á þau
bönd sem tengt hafa hana við
yfireinkaritarann. Hún stekkur
út í lífið atvinnulaus og réttinda-
laus. En eftir situr María með
sinn BMW 320 — óaðfinnanlegur
fulltrúi hins þýska velferðar-
samfélags.
Ef mynd þessi væri eingöngu
ádeila á kalt samkeppnisþjóðfé-
lag sem malar þá sem búa yfir
óstýrlátu og fíngerðu tilfinn-
ingalífi hefði ég ekki eytt á hana
púðri. Nóg er nú samt af kerfis-
ádeilumyndum. Nei, hér býr
eitthvað annað að baki. Það
skyldi þó aldrei vera að mann-
eskjur á borð við Maríu stæðu á
öðru hvoru götuhorni? Hvað vit-
um við raunar um þann sálræna
búnað sem léður er manneskj-
unni? Er ekki möguleiki að
milljónir manna lifi í heimi sem
tilfinningar annarra mannvera
hafa búið þeim? Er mögulegt að
skýringin á því fyrirbrigði sem
nefnt er sálsýki sé að leita í
köldu útstreymi mannvera á
borð við yfireinkaritarann
Maríu? Kvikmynd Margarethe
von Trotta „Schwestern oder die
Balance des Glucks" leitar svars
við þessum spurningum á svo
nærfærinn hátt að ekki verður
betur gert.
ÞÉR
ER ÓHÆTT
AÐ TREYSTA KODAK
GÆÐUNUM FYRIR GÓÐU
MINNINGUNUM
ÞÍNUM
HANS PETERSEN HF
TRYGGÐU GÆÐIN -TAKTÁ KODAK
Lærið vélritun
Ný námskeið hefjast fímmtudaginn 4. febrúar.
Kennsla eingöngu á rafmagnsritvélar, engin heima-
vinna. Innritun og upplýsingar í síma 41311 eftir kl.
13 Vélritunarskólinn,
Suðurlandsbraut 20.
Vorum aö fá sendingu af þessum vinsælu
norsku arinofnum.
Þeir sem eiga pantanir eru vinsamlega beönir
aö staöfesta þær.
80.41
Veistu hvaöa litsjónvaipstæki
fæst meö útt
III II
junfia
kr.2-3þus • og eftirstöóvum til alltaóömánaóa?