Morgunblaðið - 04.02.1982, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 4. FEBRÚAR 1982
Dagur stækkar og
flyst í nýtt húsnæði
Akureyri, 29. janúar.
BLAÐIÐ Dagur á Akureyri flutti
starf.semi sína um áramótin í húsið
Strandgötu 31, þar s» m Smjörlíkis-
gerd Akureyrar var áður. Húsið er
tv«r hæðir og var tveir stórir geimar,
þegar það var keypt, en Bjarni
Reykjalín arkitekt hefur síðan hann-
að húsnsðið með þarfir blaðsins og
framleiðsluferil í huga í samráði við
starfsmenn blaðsins. t>að eru í raun-
inni tvö fyrirtski, sem þarna eru til
húsa, Útgáfufélag Dags og Dagsprent
hf.
A efri hæð er ritstjórn, setning,
umbrot, filmu- og plötugerð, aug-
lýsingaskrifstofa og almenn skrif-
stofa, og er talinn mikill kostur að
hafa alla þessa þætti starfseminn-
ar á sömu hæð. A neðri hæð eru svo
prentvél og husnæði undir pökkun
og dreifingu. Sennilega er Dagur
eina blaðið á Islandi, sem hefur
alla framleiðslu- og vinnsluþætti
sína undir sama þaki, en slíkt spar-
ar ótrúlega mörg spor.
Hjá Dagsprenti eru auk Dags
prentuð fleiri blöð, svo sem Islend-
ingur, Feykir og Kvennaframboðs-
blaðið, en þau eru sett og undirbúin
annars staðar.
Jafnframt hefur Dagur verið
stækkaður til muna, eða a.m.k. um
100%. Hann kemur nú út þrisvar í
viku, á þriðjudögum, fimmtudögum
og föstudögum. Tvö blöðin eru
minnst 12 síður, en föstudagsblað-
ið, sem Helgar-Dagur er runninn
saman við, er 8 síður, svo að blaðið
er minnst 32 síður á viku. Ekki
mun stefnt að 6 daga blaði í fyrir-
sjáanlegri framtíð.
Formaður blaðstjórnar er Valur
Arnþórsson kaupfélagsstjóri. Rit-
stjóri er Hermann Sveinbjörnsson
og blaðamenn Áskell Þórisson og
Gylfi Kristjánsson. Auk þeirra
mun hópur manna úr ýmsum
stjórnmálaflokkum skrifa greinar í
blaðið að staðaldri, svo það verður
opið fyrir ólíkum skoðunum og
frjálsum umræðum, þó það muni í
ritstjórnargreinum styðja sjón-
armið Framsóknarflokksins og
samvinnuhreyfingarinnar.
Jóhann Karl Sigurðsson er fram-
kvæmdastjóri beggja fyrirtækj-
anna, Útgáfufélags Dags og
Dagsprents, Frímann Frímannsson
auglýsingastjóri og (að hluta) um-
brotsmaður, Aðalsteinn Óskarsson
skrifstofustjóri, Jóhannes Mika-
elsson útbreiðslustjóri og Jóhanna
Friðfinnsdóttir skrifstofumaður.
Hjá Dagsprenti vinna Guðjón Sig-
urðsson, setjari og umbrotsmaður,
Ríkharður Jónasson við filmu- og
plötugerð, Inga María Sverrisdóttir
við setningu og Arsæll Ellertsson
við prentun. Hin þrjú síðastnefndu
unnu áður hjá Morgunblaðinu.
Dagur hefur komið út óslitið frá
árinu 1918, og ritstjórar hafa veriö
Ingimar Eydal, Jónas Þorbergsson,
Jóhann Frímann, Haukur Snorra-
son og Erlingur Davíðsson, sem
gegndi því starfi í 25 ár.
— Við byggjum á grunni, sem
aðrir hafa lagt, starfi frumherj-
anna, sagði Hermann Svein-
björnsson ritstjóri í samtali við
fréttamann Mbl. — Starfsandinn
hér er góður og starfsliðið einhuga
um að láta þetta ævintýri verða að
veruleika og okkur finnst öllum
hálfgert ævintýri að taka þátt í
þessu uppbyggingarstarfi, sem hér
er verið að vinna.
— Hins vegar þykir okkur mikið
óréttlæti, að Dagur og önnur blöð,
sem gefin eru út á landsbyggðinni,
skuli einskis njóta af þeim opin-
bera stuðningi ríkisins, sem
Reykjavíkurblöðunum stendur til
boða. Þetta misrétti gerir alla
blaðaútgáfu utan höfuðborgarinn-
ar afar erfiða fjárhagslega og er
því síst til að efla menningarlega
starfsemi og umræðu um sérmál í
byggðum landsins. Þar við bætist,
að landsbyggðarblöðin fá til birt-
ingar aðeins örfáar auglýsingar,
sem ríkið og ríkisstofnanir senda
frá sér og þá með eftirgangsmun-
um og tregðu, þó að þessar auglýs-
ingar skili sér með ágætum í
Reykjavíkurblöðunum og efnið sé
ætlað öllum landslýð, hvar sem
hann býr eða er niðurkominn.
Ríkisauglýsingar eru höfuðborgar-
blöðunum hins vegar mikil tekju-
lind. — Mér þótti einkennandi
svarið, sem forstöðumaður einnar
ríkisstofnunar veitti, þegar ég leit-
aði eftir að fá að birta auglýsingu í
Degi, auglýsingu, sem komið hafði í
öllum sunnanblöðunum: „Það er
stefna þessarar stofnunar að fara
ekki með auglýsingar út fyrir
Reykjavík." sv.p.
Brigitte Engerer heitir
franskur píanóleikari og leik-
ur hún í kvöld einleik með
Sinfóníuhljómsveit íslands á
tónleikum í Háskólahíói.
Leikur hún píanókonsert nr.
1 eftir Brahms og er hann á
efnisskránni eftir hlé. I»á
frumflytur hljómsveitin nýtt
verk Hallgríms Helgasonar,
Sinfóníu, en tónleikarnir
hefjast á forleik Webers að
óperunni Freischutz. Stjórn-
andi er Jean-Pierre Jacquill-
at, aðalstjórnandi Sinfóníu-
hljómsveitarinnar.
Brigitte Engerer píanóleikari.
Brigitte Engerer píanóleikari:
Er þakklát fyrir hve
vel mér hefur gengið
Sinfóníuhljómsveitin frumflytur verk
eftir dr. Hallgrím Helgason í kvöld
— Ég spila aðallega ýmis
verk frá rómantíska tímabil-
inu svo sem eftir Mozart og
Beethoven, en ég hef einnig
gaman af verkum ýmissa
yngri tónskálda t.d. Prokofi-
effs þótt ég spili þau ekki mik-
ið eða oft. Nútímaverk spila ég
hins vegar sjaldan. Ég leik
nokkuð jöfnum höndum með
hljómsveitum eða held ein-
leikstónleika.
Ástæðan? Hún er meðal
annars sú að píanó virðist ekki
vera mjög vinsælt hjá nútíma-
tónskáldum og ekki er mjög
mikið um að samin séu píanó-
verk, önnur hljóðfæri virðast í
bili njóta meiri vinsælda.
Brigitte Engerer er fædd í
Paris árið 1952 og stundaði
fyrst nám í tónlistarháskólan-
um þar í borg. Árin 1968 til
1975 stundaði hún nám í
Moskvu og kenndi henni þar
Stanislav Neuhaus. Hún hefur
unnið til ýmissa verðlauna og
m.a. vann hún Marguerite
Long-keppnina í París árið
1969, Tschaikovsky-keppnina í
Moskvu árið 1975 og árið 1979
keppni kennda við Elísabetu
drottningu í Belgíu. Nú er hún
búsett í París, en ferðast víða
um til tónleikahalds.
— Ég er þakklát fyrir
hversu vel mér hefur gengið og
það er eiginlega sorglegt að
vita af mörgum ágætum
píanóleikurum, sem ekki hafa
hlotið sín tækifæri. Hvernig
hljómsveitarstjóri og einleik-
ari vinna saman? Við ræðum
um verkið og finnum út sam-
eiginlega hvernig við viljum
koma því á framfæri. Ég hef
ekki unnið með Jacquillat áð-
ur, en við höfum spjallað um
Sannleikiir-
inn um hús-
næðismálin
Eftir Hilmar
Guölaugsson
í DV Vísi 27. jan. sl. ritar Krist-
inn Snæland grein, sem nauðsyn-
legt er að svara og íhuga nánar.
Það er leitt til þess að vita að
menn skuli ekki afla sér betri upp-
lýsinga en raun ber vitni, áður en
þeir ætia sér að rita um eitthvert
ákveðið mál á opinberum vett-
vangi. Það er augljóst, í áður vitn-
aða grein, að Kristinn veit lítið um
það sem hann ritar þar og snýr að
sjálfstæðismönnum.
Ráðist er að sjálfstæðismönnum
í horgarstjórn Reykjavíkur fyrir
dugleysi í húsnæðismálum, að þeir
hafi staðið gegn byggingum
bvggðum á félagslegum grundvelli
og beitt öllum ráðum til að koma í
veg fyrir byggingar þessara íbúða.
Hugum aðeins nánar að sann-
leiksgildi þessara orða.
Áður en haldið er lengra er rétt
að geta þess að stefna Sjálf-
stæðisflokksins í húsnæðismálum
er fyrst og fremst sú að sérhverri
fjölskyldu verði gert kleift að
eignast og búa í eigin húsnæði. Þá
er það stefna Sjálfstæðisflokksins
að allir einstaklingar búi við sömu
kjör til lána og lánstíma frá Hús-
næðisstofnun ríkisins.
Nú fá þeir einstaklingar, sem
byggja á frjálsum markaði, lán
sem svarar til ca. 20% af kostnað-
arverði íbúðar, en ef þeir fá út-
hlutað á vegum verkamannabú-
staða fá þeir 80—90%' lán og
lánstíminn mikið lengri, eða 42 ár.
Þessu viljum við sjálfstæðismenn
breyta og jafnframt að tillit sé
tekið til þeirra sem eru að byggja
sína fyrstu íbúð.
Árið 1965 beitti þáverandi for-
sætisráðherra, Bjarni Benedikts-
son, sér fyrir því að lausn fengist á
verkfalli er staðið hafði í nokkuð
langan tíma. Lausnin varð sú að
byggðar voru 1250 íbúðir á félags-
legum grundvelli, söluíbúðir fyrir
láglaunafólk í verkalýðshreyfing-
unni. Stofnuð var sérstök fram-
kvæmdanefnd sem sá um bygg-
ingu þessara íbúða. Reykjavikur-
borg kom svo síðar inn í pakkann
og byggði 250 íbúðir af þessum
1250 sem nýttar hafa verið sem
leiguíbúðir. Hverjir voru í forsvari
á Aiþingi og í borgarstjórn þegar
þessar ákvarðanir voru teknar?
Voru það ekki sjálfstæðismenn?
Árið 1970 voru sett ný lög um
verkamannabústaði, sem gjör-
breytti fyrirkomulagi á byggingu
íbúða byggðum á félagslegum
grundvelli á vegum sveitafélaga.
Fljótlega eftir að þessi lög voru
sett ákvað borgarstjórn Reykja-
víkur byggingu á 308 íbúðum í
Seljahverfi, eftir þessu nýja
verkamannabústaðakerfi. I dag
hafa alls verið byggðar 524 íbúðir
í fjölbýlishúsum auk 60 raðhúsa
frá því að þessi lög voru sett. Ekki
var þetta gert að tilhlutan vinstri
manna, því bæði á Alþingi og í
borgarstjórn var þetta gert undir
forsæti sjálfstæðismanna.
Sjálfstæðismenn hafa ætíð ver-
ið sjálfum sér samkvæmir í hús-
næðismálum og haldið fast við
stefnu sína. Ekki er hægt að segja
það sama varðandi stefnu vinstri
manna, sem hefur verið og er bæði
mjög óljós og þokukennd svo
meira sé ekki sagt. Eitt er þó vist
að þeir hafna að vissu marki
Hilmar Guðlaugsson
„Sjálfstæðismenn
hafa ætíð verið sjálfum
sér samkvæmir í hús-
næðismálum og haidið
fast við stefnu sína.
Ekki er hægt að segja
það sama varðandi
stefnu vinstri manna,
sem hefur verið og er
bæði mjög óljós og
þokukennd ...“
eignastefnu sjálfstæðismanna og
leggja höfuðáherslu á byggingu
leiguíbúða. Það er kannski eðlilegt
því vinstri menn vilja ráðskast
með brýnustu þarfir einstaklings-
ins, ekki aðeins á sviði húsnæð-
ismála, heldur á öllum sviðum.
Allir eiga að vera háðir einhverj-
um stofnunum, sem þeir vilja
drottna yfir.
Árið 1978 fluttu vinstri menn í
borgarstjórn tillögu um byggingu
hundruða leiguíbúða fyrir Reykja-
víkurborg. Þetta gerðist rétt fyrir
kosningar. Maður skyldi ætla að
þegar þessir sömu menn kæmust í
meirihluta, þá myndu þeir fram-
fyigja sinni stefnu og flytja aftur
tillöguna frá fyrri hluta árs 1978
um byggingu leiguíbúða og stór-
átak í húsnæðismálum Reykvík-
inga. Ekki hefur sú tillaga séð
dagsins ljós eða þetta stórátak
sem átti að verða. Það tók vinstri
meirihlutann 3 ár að úthluta lóð-
um undir 43 leiguibúðir og standa
mál þannig í dag að á kjörtímabil-
inu hafa þeir keypt 2 íbúðir til
útleigu og búið er að teikna 6 íbúð-
ir af 43, en engar framkvæmdir
eru enn hafnar.
Þetta eru allar efndirnar á stór-
átaki vinstri manna í borgarstjórn
Reykjavíkur, sem þeir lofuðu
Reykvíkingum fyrir kosningarnar
1978. Það er ekki nóg að sam-
þykkja tiilögur á tillögur ofan.
Það verður að framkvæma tillög-
urnar og sjá þeim framkvæmdum
fyrir nægilegu fjármagni, sem ég
stórefast um að hafi verið gert
vegna þeirra framkvæmda sem
ráðgerðar eru 1982.