Morgunblaðið - 04.02.1982, Side 37

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 4. FEBRÚAR 1982 3 7
íris Sigmarsdótt-
ir - Minningarorð
Fædd 23. september 1964.
Dáin 26. janúar 1982.
Skammdegið á Islandi var að
þessu sinni með bjartara móti,
staðviðrasamt en kalt. Hver árstíð
hefur sinn hugþekka svip ef
grannt er skoðað. Ekki fer fram-
hjá neinum að umferðarslysin eru
orðin óhugnanlega mörg og
skammdegið eykur á slysahættu í
okkar norðlæga landi með breyti-
leg veður og slæm akstursskilyrði.
Við lesum daglega um þessi slys
og óhöpp, en finnst það allt svo
fjarlægt okkur þegar við lesum
um það og þekkjum ekki viðkom-
andi. Svo gerist það allt í einu að
við erum rifin inn í atburðarásina
og verðum þátttakendur í hildar-
leiknum.
Nýlega lést vinkona mín, bekkj-
arsystir og sessunautur, Iris Sig;
marsdóttir, í umferðaróhappi. í
gær glöð og kát en í dag ekki leng-
ur á meðal okkar. Mig skortir orð
til þess að lýsa tilfinningum mín-
um, enda eru þær varla í jafnvægi
þessa stundina. Minningarnar
hrannast upp, þær eru allar á einn
Fædd 1. ágúst 1902
Dáin 24. januar 1982
Sunnudaginn 24. janúar síðast-
liðinn, undir morgun, lést í sjúkra-
húsi í Reykjavík, Gyða Jónsdóttir,
Laufásvegi 9, þá orðin 79 ára að
aldri.
Gyða Jónsdóttir var fædd á
Þverfelli 1. ágúst árið 1902, dóttir
hjónanna Elisar Jóns Jónssonar,
(1869—1922) bónda, og Elinar
Þórðardóttur frá Stóra-Fjarðar-
horni, Sigurðssonar.
Elis Jón Jónsson var sonur Jóns
Jónssonar frá Keldudal í Skaga-
firði (alþingism., Samsonarsonar)
og Elisabetar Hansdóttur frá
Syðra Seli á Stokkseyri, síðar í
Reykjavík.
Elis Jón bjó fyrst í Þrúðardal í
Kollafirði og í Dagverðarnesi, en
seinast á Ballará á Skarðsströnd,
eða frá 1914 til æviloka.
Börn þeirra Jóns Jónssonar
bónda og Elínar Þórðardóttur eru
nú öll látin, en þau voru: Sigríður
Guðbjörg er átti Stefán skáld frá
Hvítadal, Þórður, smiður, er dó
ókvæntur, Magnús bóndi á Ball-
ará, Guðrún Hersilía, er átti Sig-
urð Eiríksson á Lundi í Mos-
fellssveit, Gyða, átti Einar Dag-
bjartsson, Elísabet, er átti Odd
Jónasson, forstjóra í Glæsi, Ólafía
f. k. sama Odds Jónassonar.
Þau Elísabet og Magnús bróðir
hennar létust bæði á síðasta ári.
Elísabet 2. júní, en Magnús síðar á
árinu. Lifði því Gyða systkini sín
öll, sem er viss reynsla.
Sem áður greinir, var Gyða
Jónsdóttir fædd á Þverfelli og ólst
hún upp í foreldrahúsum með
systkinum sínum, en hélt síðar
suður til Reykjavíkur, eins og
systur hennar gjörðu. Vann hún
við ýms störf, og kvæntist ung
Einari Dagbjartssyni, sjómanni.
Þau áttu ekki börn en einn kjörson
átti Gyða, Matthías Einarsson,
framkvæmdastjóra í Reykjavík.
Hans kona er Kristín Axelsdóttir
frá Isafirði.
Sambúð þeirra Gyðu og Einars
Dagbjartssonar varði ekki lengi.
Þau skildu og eftir það bjó Gyða
ein.
Ég kynntist Gyðu Jónsdóttur,
þegar ég var barn að aldri, en El-
ísabet systir hennar var kona
Odds Jónssonar í Glæsi, sem var
móðurbróður minn. Einnig kynnt-
ist ég sumu af hennar fólki og féll
vel.
veg, ljúfar og hlýjar. Við lát henn-
ar kemur mér í hug að „þeir sem
guðirnir elska deyja ungir".
Jónas Hallgrímsson segir í erfi-
ljóði um Tómas Sæmundsson við
vin sinn „En ég veit að látinn lifir,
það er huggun harmi gegn".
Ég kveð elskulega skólasystur
og bið henni blessunar og votta
öllum aðstandendum samúð mína.
Kristín Hulda
Þegar við heyrðum þá hörmu-
legu fregn að elskuleg vinkona
okkar, íris Sigmarsdóttir, hefði
látist í umferðarslysi, reyndist
erfitt að sætta sig við orðinn hlut.
Við hefðum viljað getað sagt
nokkur huggunarorð við foreldra
hennar og systur og Gumma, vin
okkar, en þau orð finnast ekki.
Við sitjum hér og hugsum til
hennar sem ávallt var svo full af
lífsgleði og ánægju. Okkur leið
alltaf vel í návist hennar og við
vorum vinir og skólafélagar í
mörg ár. Á þessum tíma kynnt-
umst við góðmennsku hennar og
samviskusemi, og ef hægt væri að
skilgreina hvað er að vera góð

Gyða Jónsdóttir byrjaði
snemma að vinna fyrir sér. Vann
daglaunavinnu og það sem til féll.
Hún var vel verki farin, eins og
flestir er læra verk í sveitum.
Lengstan starfsdag vann hún þó í
Efnalauginni Glæsi, mun hafa
byrjað þar snemma eftir að Oddur
mágur hennar keypti fyrirtækið,
og þar vann hún meðan heilsa
leyfði.
Gyða hafði góða skapgerð.
Hafði létta Iund og rétta alvöru.
stúlka þá kemur íris efst í huga
okkar allra.
Við sem erum ung og eigum lífið
framundan höfum ekki fyrr en nú
skilið hve dýrmætt það líf er. Og
ekki vitum við í hvaða röð við
kveðjum þennan heim, en einhver
verður að vera fyrstur.
Þeir sem guðirnir elska deyja
ungir.
„F.g veit þú fékkst engu. vinur, ráúid um þad,
en vissulega hefdi það komid sér betur,
að lát þitt hefði ekki borið svo bráðan að.
Við bjuggumst við að hitta þig oft í vetur.
<)g nú var um seinan að sýna þér allt það traust,
sem samferðafólki þínu hingað til láðist
að votta þér. I*að virtist svo áslæðulaust
að vera að slíku fvrst daglega til þín náðist."
(Tómas (iuðmundsson)
Við vottum fjölskyldu hennar og
unnusta, Guðmundi Rafni, okkar
dýpstu samúð.
Pía, Ollý, Kata, Soffía,
Linda, Kata og Þórunn.
Það er svo erfitt að trúa því, að
hún íris sé dáin, hún sem alltaf
var svo kát og hress. Maður spyr
sjálfan sig aftur og aftur: Hvers
vegna? En því getur auðvitað eng-
inn svarað. Það er þó mikil hugg-
un að vita, að henni líður vel þar
sem hún nú er.
Ég hef þekkt írisi allt mitt líf.
Flestar minningar mínar frá því
ég var lítil eru tengdar henni. Eins
og allir krakkar hugsuðum við
mikið um framtíðina og áttum
Hún hélt vináttu við heimili
mitt meðan foreldrar mínir lifðu
og við okkur börnin, þótt fundum
bæri nú sjaldnar saman seinustu
árin. Það er nú einu sinni svo, að
alltof margir hverfa manni í gráa
mynd daganna, þegar leiðir hætta
að skerast í daglegu lífi.
Menn fara með ýmsum hætti
gegnum þessa veröld. Og hljóðlát
var ganga Gyðu Jónsdóttur gegn-
um heimin, þótt eigi væri hún
skaplaus manneskja. Og drauma
sína tekur hún nú með sér annað,
eins og svo margir af hennar
kynslóð verða að gjöra.
Hún kom í heiminn, þegar ný
öld var að ganga í garð; ný von var
að opna augun, og nú kveður hún
okkur í byrjun árs í tveggja bakka
veðri.
Þegar við kveðjum vini okkar,
rifjast oft upp góðir tímar, ekki
síst nú, þegar allar klukkur heims-
ins virðast ganga hraðar en þær
gjörðu áður. Allir eiga ferð fyrir
höndum, en sá sem vel er kvaddur,
og eigi skilur eftir mikla skugga
mun leiðin greið. Þegar Gyða
Jónsdóttir er kvödd, koma mér í
hug orð skáldsins, sem sagði:
..Kg á pkki neitt,
og oft brestur mig hið daglega brauð.
Kn ef ég stend hér um stund á ströndinni,
í solskini,
eða í skugga skógarins,
«‘ða fjallsins veðraða vígi
á ég allt,
<>g enginn getur tekið það frá mér;
mér hefur verið miðlað allri þessari jorð að gjöf.“
Aðstandendum hennar votta ég
samúð, en jarðarför hennar verð-
ur gjörð frá Dómkirkjunni í dag
kl. 10.30.
Jónas Guðmundsson
okkur stóra drauma. Ég man, að
niðri í kjallara hjá Irisi var ófull-
gert herbergi, sem kallað var
„svarta kompa". Alltaf var niða-
myrkur þar inni og okkur fannst
herbergið mjög stórt og spenn-
andi. Þar ætluðum við Iris að búa
þegar við værum orðnar stórar.
Vð ætluðum að biðja pabba henn-
ar Irisar að gera þar íbúð handa
okkur, en einhvern veginn fórst
það fyrir. Þegar herbergið loks var
frágengið urðum við fyrir gífur-
legum vonbrigðum, það var svo
miklu minna en við höfðum hald-
ið.
Það var alltaf gaman að leika
sér í kjallaranum hjá Irisi og vor-
um við þar mjög oft. Einu sinni
datt okkur í hug, að við værum ef
til vill upprennandi málarar. Við
tókum heldur betur við okkur,
klömbruðum saman málaratrön-
um og hófum að mála. Síðan, þeg-
ar allt var tilbúið og myndirnar
komnar upp á vegg, bjuggum við
til auglýsingar, sem við hengdum
á nokkra ljósastaura í nágrenninu.
Heldur fáir lögðu þó leið^sína á þá
„málverkasýningu".
Ég get ekki stillt mig um að
minnast á leikfélagið, sem við íris
stofnuðum ásamt tveim öðrum
krökkum í götunni. Það hét „Leik-
félagið Lyngbrekkusniglar“. Lék-
um við frumsamin leikrit fyrir
krakkana í nágrenninu. Þetta fé-
lag tókum við mjög alvarlega og
héldum því gangandi í langan
tíma. íris var búningastjóri fé-
lagsins ásamt því að vera leikari.
Þetta er aðeins brot af öllum
þeim skemmtilegu minningum,
sem ég á um írisi og mun geyma
um aldur og ævi. Allar eru þær
þessu líkar, óvanalega bjartar og
skemmtilegar. Þar sem Iris var
var alltaf gaman að vera. Ég var
heppin sem barn að eignast svo
trausta og góða vinkonu sem hana.
Elsku Gróa, Grétar, Gummi,
Brynhildur og Halla, guð styrki
ykkur í þessari miklu sorg ykkar.
írisi þakka ég fyrir allt.
Sigga
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samuö og vináttu
viö andlát og útför móöur minnar, tengdamóöur og ömmu,
INGIBJARGAR ODDSDÓTTUR,
Litlagerði 2.
Þórír Þórðarson,
Ingibjörg Þ. Þórisdóttir,
Valgeröur Þórisdóttir,
Magnús Þ. Þórisson,
Gunnar Þ. Þórisson.
Stella Magnúsdóttir.
t
Eiginkona mín, dóttlr, tengdadóttir, móölr, tengdamóölr og amma,
MARÍA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Hjaltabakka 12, Reykjavík,
sem lóst 29.janúar, verður Jarösungln frá Dómkirkjunnl, föstudag-
inn 5. febrúar kl. 13.30.
Fyrir hönd systkína og annarra vandamanna,
Guðmundur Guðnason,
Ólöf K. Jónsdóttir,
Guðmundur K. Arnmundsson,
Ólöf K. Arnmundsdóttir,
Ingveldur R. Arnmundsdóttir,
Jónas Arnmundsson,
Ása K. Arnmundsdóttir,
Svanhildur Arnmundsdóttir,
María Guðmundsdóttir.
Erna Sigurjónsdóttir,
Marínó Jónsson,
t
Þökkum auösýnda samúö og vinsemd viö andlát og útför fööur
okkar, tengdafööur, afa og langafa,
MAGNÚSARJÓHANNSSONAR,
fyrrum bónda, Uppsölum,
Eiðaþinghá.
Sérstakar þakkir færum við læknum og hjúkrunarfólki Sjúkrahús-
inu Egilsstööum.
Jóhann Magnússon,
Ingveldur Magnúsdóttir,
Asmundur Magnússon,
Matthildur Magnúsdóttir,
Þorsteinn B. Magnússon,
Þórleif S. Magnúsdóttir,
Jóhanna Magnúsdóttir,
Jónas H. Magnússon,
Ástráður H. Magnússon
Guðlaug Þórhallsdóttir,
Ágúst H. Pétursson,
Svanhvit Einarsson,
Kristján Jónsson,
Karitas Bjargmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Gunnar Theodórsson,
Ásta Jónsdóttir,
Sigrún Einarsdóttir,
+
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför
eiginkonu minnar, móöur okkar, tengdamóöur og ömmu.
SIGRÚNAR ÞÓRDARDÓTTUR,
Grænuhlíö 17.
Einar Jónsson,
Jón Reynir Einarsson.
Jóhann Þór Einarsson,
Siguröur Einarsson,
Sigríður Einarsdóttir,
Brandur Einarsson,
Einar Einarsson,
og barnabörn.
Margrét Ólafsdóttir,
Hildur Skarphéöinsdóttir,
Ágúst Ágústsson,
t
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö viö andlát og jaröarför
móöur okkar, tengdamóöur og ömmu,
JÓDÍSAR PÁLSDÓTTUR.
Sérstaklega þökkum viö starfsfólki Elliheimilisins Grundar fyrir
góöa umönnun síöustu árin.
Gunnar Þorsteinsson,
Helga Þorsteinsdóttir, Theodór Friöriksson,
Hólmfríður Þorsteinsdóttir, Óskar Jónsson,
Jódís Þorsteinsdóttir, Jón Nielsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þakka innilega auösýnda samúö viö andlát og útför eiginmanns
míns,
BERGS HALLGRÍMSSONAR.
Fanney Ingjaldsdóttir.
Tilkynning frá
Grænmetisverzlun landbúnaöarins
Vegna jaröarfarar Þorgils Steinþórssonar, fyrrver-
andi skrifstofustjóra, verður fyrirtækið lokað föstu-
daginn 5. febrúar frá kl. 1 eftir hádegi.
Grænmetisverzlun landbúnaðarins
Gyða Jónsdóttir
Minningarorð