Morgunblaðið - 17.05.1983, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 17. MAÍ 1983
41
fclk í
fréttum
Cecilia vill
verða prinsessa
+ Albert prins í Mónakó er að veröa
einhver vinsælasti piparsveinninn nú
á dögum og á þar í haröri sam-
keppni við Andrew prins í Englandi.
Margar stúlkur hafa verið oröaðar
við Albert og er víst að flestar hafa
gert sitt til að ná tangarhaldi á hon-
um enda heilmikiö í húfi.
Nýjasta stúlkan í lífi Alberts heitir
Cecilia Peck, dóttir Gregory Pecks
leikara. Hún er 24 ára gömul, dökk-
hærö og gullfalleg og hefur unnið
sem fyrirsæta og lítilsháttar við
kvikmyndaleik. Cecilia og Albert
hafa þekkst frá barnæsku og hún
mikil vinkona Karólínu prinsessu,
systur Alberts. Þau Albert og Cecilia
búa bæði í New York þar sem hann
var viö nám í vetur og hafa sóst mik-
ið saman aö undanförnu. i blaðavið-
tali nú nýlega sagöi Cecilia, aö hún
gæti vel hugsað sér að verða prins-
essa af Mónakó en ekki vildi hún þó
útlista þaö nánar.
+ Rod Stewart er ekk-
ert aö spara viö sig
þegar um er að ræöa
gjafir handa sonum
hans, Kimberley og
Sean. Nýlega var hann
á ferð í leikfangaversl-
un í Beverly Hills, meö
sólgleraugu og upp-
brettan frakkakragann
til aö hann þekktist
síöur, og hélt þaöan út
meö fjóra stóra kassa
fulla af leikföngum.
Þau voru heldur ekkert
af verri endanum, enda
er taliö aö þau hafi
kostaö hátt í 20 þús-
und.
+ Christian Vadim, sonur Roger Vadims og
Catherine Deneuve, hefur sannaö, aö sjald-
an fellur epliö langt frá eikinni. Hann þykir
líkjast fööur sínum og þrátt fyrir, aö hann sé
aöeins 19 ára gamall, getur hann ekki þver-
fótaö fyrir fögrum konum, sem elta hann á
röndum.
Christian hefur líka erft áhugann á kvik-
myndum og nú nýlega lék hann í sinni fyrstu
mynd, sem pabbi hans stjórnaöi. Hann er
sem sagt kominn á bragðið og ætlar meö
hjálp foreldra sinna aö leggja út á hina þyrn-
um stráöu braut leikarans.
„Unglingar"
67ára
ogeldri
fálíka
sinn
afslátt
50% afsláttur af öllum
fargjöldum í innanlandsflugi
á miðvikudögum og
laugardögum. Leitið upplýsinga
hjá næsta umboðsmanni.
FLUGLEIÐIR
Gott fólk hjá traustu félagi
SPUNNIÐ UM STALIN
eftir MATTHÍAS JOHANNESSEN
hnöttinn eins og kona strjúki hundi sínum, sem hún getur
ekki séð af. Jörðin er gæludýr þessa gamla, einmana
manns.
Hann gengur inn í herbergi með kínverskri mynd af
gríðarstóru tígrisdýri, saumuðu í silki í öllum regnbogans
litum. Það er eins og þessi maður hafi ekki efni á að búa
vel um sig. En hann hefur ekki áhuga á því. Listrænum
smekk er ekki fyrir að fara. En hann eyðir engu. Ríkið sér
um allar þarfir hans og félaga hans. Hvernig á slíkur
maður að hafa áhuga á því, sem segir í þessum ljóðlínum:
Enginn hefur lengur
efni á að koma sér
upp þaki yfir höfuðið,
nema snigillinn!
Stalín fær sér glas af léttu grúsísku víni. Og sezt. Hann
lítur illa út. Hann er með of háan blóðþrýsting. Samt
stundar hann gufuböð. Hann treystir ekki ráðleggingum
lækna. Hann er eirðarlaus. Hættur að reykja.
Stalín sezt og horfir á bókaskápinn. Eins og allir stjórn-
málamenn hefði hann viljað vera góður rithöfundur. En
þessi 13 bindi verða að nægja! Kver og bæklingar um
stjórnmál, greinar og ræður. Hann getur vel sagt þeim til,
eins og hann þekkir söguna af eigin raun, þjóðir og
þjóðabrot. Hann hefur sagt þeim að lesa bókina Marxismi
og þjóðerni, sem hann skrifaði ungur. Þá fóru þeir að
vitna í hana.
Stalín gengur að skápnum, tekur kverið úr hillunni,
blaðar í því með ánægjusvip. Setur það síðan aftur á sinn
stað. Hann hefur gaman af að rifja upp æskuna, bera
nútímann saman við reynslu fyrri ára. Hann gerir það oft
við kvöldmáltíðir. Þær eru nauðsynlegar, finnst honum,
til að hafa taumhald á atburðarásinni. Hann horfir á bók
sína í hillunni, minnist þess með stolti að Vladimir Ilyich
bjó hana til prentunar. Þá vissi hann, að hann var á réttri
leið inn í söguna.
Stalín tekur aðra bók út úr hillunni. Foma Gordeev
eftir Gorkí. Hann metur hana mest af ritum karlsins.
Hann setur bókina aftur á sinn stað. Það vantar bylting-
una í verk Gorkís. Nema kannski í elztu sögurnar.
Stalín sezt. Hann er orðinn þreyttur. Veit hann þjáist
af of háum blóðþrýstingi. Eins og Zhadanov. Já, alveg
rétt, það var gott hann skyldi minna Zhadanov á að láta
breyta þýzku staðanöfnunum við Leningrað, þessum and-
styggilegu nöfnum frá tíð Katrínar miklu, í rússnesk
nöfn. Zhadanov man allt. Hann tekur upp minnisbók og
skrifar þessa athugasemd Stalíns hjá sér. Eftir tvo, þrjá
daga eiga íbúar þessara bæja heima á stöðum með nýjum
nöfnum. Þetta er eins og gerist í ævintýrum, þegar
galdrakerlingar og nornir breyta því, sem þær vilja, með
hugsuninni einni saman.
Stalín fær sér slurk af grúsíska víninu. Finnur ilm af
gróðri, sem er allt öðruvísi en í Rússlandi. Og hann brosir
ánægjulega, þegar hann hugsar um fjöllin í Kákasus. Eða
hvernig hann lék á djöflana í prestaskólanum í Tíflis, sem
var verri en útlegðin í Síberíu. Hefði jafnvel getað af-
kristnað páfann í Róm. En verst voru fangelsin þar.
Miðað við þau var Síbería paradís. Hann kastar dauðum
ketti á gröf þessa skelfilega liðna tíma þegar hann þurfti
jafnvel að dulbúast í kvenmannsföt til að komast hjá
handtöku í Leningrað. Skemmtilegast þó að vera ritstjóri
Pravda í Leningrað. En Isaac Deutscher skilur það ekki
frekar en annað í pólitísku ævisögunni um Koba, auðvitað
ekki, jafnsmitaður af borgaralegum viðhorfum og hann
er. Eða röflið um hreinsanirnar! Annaðhvort var það
ormurinn eða maurarnir:
Ormurinn
hverfur í maurana,
segir í Ijóði um skóginn. Það er betra að vara sig.
Og Stalín fer að hugsa um Rússland, þetta víðáttu-
mikla land sem hann þekkir öllum öðrum betur. Eða fór
FRAMHALD