Morgunblaðið - 11.06.1983, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 11. JÚNÍ 1983
35
taki þegar menn reyna að má
rúnir tímans af andliti leikar-
ans.
Ég sagði áðan að „High Risk“
flokkaðist sem B-mynd. Vissu-
lega á þetta ekki við um leikar-
ana sem margir hverjir eru í A-
flokki en efnisþráðurinn er þess-
legur að hún fær hiklaust
B-stimpilinn. Hér er sum sé á
ferð dæmigerð hasarmynd sem
endar með sigri Kananna en
ósigri Kólumbíustrákanna. Hitt
er svo aftur annað mál að þessi
mynd er bæði spennandi og ívaf-
in léttum húmor sem er meira en
hægt er að segja um margar
A-myndir. En slík kvikmynda-
verk eru víst ekki metin ein-
göngu eftir skemmtigildi. Ég get
að lokum þessa spjalls um
kvikmyndina „High Risk“ ekki
stillt mig um að minnast enn
einu sinni á prógrammið. Mér
finnst dálítið einkennilegt að
listinn yfir hlutverkaskipanina
er ekki hafður á móðurmálinu.
Þannig er einni kvenpersónunni
lýst sem „... Voluptuous Lady“
og einum karlleikaranum sem
„... Skinny Man in Whore-
house“. Þá er ein stúlkan ein-
faldlega kölluð „... Nude Girl“.
Þessi klæðlitla stúlka — sem ég
kom að vísu aldrei auga á —
nefnist því óborganlega nafni
Ana de Sade. Já, það er margt
skrýtið að sjá í prógrömmum
kvikmyndahúsanna þessa dag-
ana.
nákvæmlega eins og er ég kom út
af þeirri mynd og þá ég kvaddi
Rocky þríeykið. Hetjan var í öll
skiptin ímynd hins góða en ekki
táknmynd þess sem raunverulega
bjó að baki — andlausrar ofbeld-
ishneigðar frá heiðnum tíma.
Ég held að það sé aðeins ein
lausn frá slíkri ofbeldisdýrkun. Sú,
að hverfa frá útþynntu hagfræði-
kenningum að hinu raunverulega
ljósi sem hefir vísað fjaðurstaf
helgra manna veg blaðsíðu af blað-
síðu frá bók til bókar. Hvernig
væri að fulltrúar allrá trúflokka
settust á rökstóla og renndu trú-
arritum í gegnum rafheila sem
geta fundið kjarna boðskaparins
með þvi að para saman þá ritning-
arstaði sem eru samhljóða efnis-
lega? Þegar kjarni trúarvísind-
anna hefir þannig verið greindur
frá hisminu má fara að byggja
menningu okkar upp frá grunni.
Þegar svo er komið í þróun menn-
ingarinnar skipa ekki austrænir
eða vestrænir bardagamenn heið-
urssess, heldur þeir menn sem
kunna að vísa veginn með mildi og
lítillæti. Þá fyrst verður oki efnis-
hyggjunnar létt af herðum okkar.
Þá fyrst molnar gullkálfurinn.
áheyrileg án þess nokkurn tím-
ann að komast í hálfkvisti við
bestu lög þessarar hljómsveitar.
Lagið Lunaire er rólegt, torvelt
yfirferðar og nær engan veginn
til mín.
Þótt tvö umræddra laga séu í
rauninni ágæt get ég ekki með
góðu móti séð hvað lá á að gefa
þetta út og er innst inni þeirrar
skoðunar að hljómsveitin sé mér
sammála í þeim efnum. Kannski
er þetta bara efni, sem þurfti að
„komast frá“ eins og svo oft er
tekið til orða.
Ég held fast við þá skoðun
mína, að þegar Þeyr var upp á
sitt besta hafi hún staðið fremst
í flokki íslenskra rokksveita. Ég
er líka þeirrar skoðunar, að
hvorki Fourth Reich né þessi
þriggja laga plata komist með
tærnar, þar sem Mjötviður mær
hafði hælana. Meistarastykki
Þeysara tel ég þó vera plötuna
Iður til fóta.
Svo virðist, sem Þeysarar séu
smám saman að ná sér eftir
hálfs annars árs útúrdúr frá
guði og mönnum og þá ekki síst
sjálfum sér. Þessi þriggja laga
plata er í raun ekki annað en
minning um hluta skeiðs, sem ég
vona að hljómsveitin skilji sem
allra fyrst við sig fyrir fullt og
allt. Enn eimir því miður örlítið
eftir af því.
Samansafn af
gullkornum
Hljóm-
plotur
Siguröur Sverrisson
The Doors
Greatest Hits
Elektra/ Steinar hf.
Þegar andlit hljómsveitarinn-
ar Doors, Jim Morrison, lést árið
1971 (menn eru ekki á eitt sáttir
hvort hann sé dáinn), hafði
hljómsveitin gefið út sjö plötur
og var orðin stórt nafn innan
poppsins. Áhrifin sem Jim hafði
á samtíð sína voru gífurleg og
enn þann dag í dag hefur hann
og tónlistin sem Doors spilaði
áhrif. Engan skal furða að svo
sé. Tónlistin hefur elst vel og það
sem Jim hafði að segja fyrir
rúmum áratug hefur ekkert
misst gildi sitt. Plötur Doors
ættu flestir að þekkja og helst
allir að eiga. Allar eru þær stór-
góðar og hefur verið mikið gert
af því að gefa lög þeirra út aftur
og aftur. Ein af þessum plötum
kom út árið 1980 og varð strax
gífurlega vinsæl. „Greatest
Hits“ heitir hún, og eftir því sem
best verður vitað, þá mun hún
ekki hafa verið fáanleg hérlendis
fyrr en nú, þar sem Steinar hf.
hefur látið pressa hana.
Þrátt fyrir nafnið „Greatest
Hits“ er hér um nokkuð merki-
lega plötu að ræða. Að sjálf-
sögðu eru á henni gömlu, góðu
lögin en áður en þessi útgáfa
kom út, var farið með þau inn í
stúdíó og þau endurhljóðblönduð
af fyrrverandi „pródúser" Doors,
Paul Rothchild. Markmiðið með
þessu var að ná fram eins góðum
hljómgæðum og hægt væri. Ekki
verður betur heyrt en vel hafi
tekist til, að minnsta kosti hefur
meðferðin ekki verið til hins
verra.
Alls eru tíu lög á plötunni og
má þar nefna „Hello, I love you“,
„Light my fire“, „People are
strange", „Riders on the storm“,
„Roadhouse bluse", „Touch me“
og „L.A. wornan". Ékki eru þetta
lög af verri endanum og þar sem
þau eiga í hlut hlýtur platan að
vera góð.
í gegnum árin hafa Doors-
plötur verið gífurlega vinsælar í
samkvæmum þeirra sem fylgd-
ust með þeim þegar þeir voru og
hétu. Eflaust mætti fara að
hvíla og endurnýja eitthvað af
gömlu plötunum og fyrir þann
sem er í slíkum hugleiðingum,
þá ætti „Greatest Hits“ ekki að
vera nein spurning. Einnig er til
fjöldinn allur af yngra fólki sem
uppgötvað hefur Jim Morrison
og Doors. En það er líka til stór
hópur af ungu fólki sem hlustar
á nýbylgjuna og heldur sig vera
að hlusta á það nýjasta. Sá sem
þannig hugsar ætti að hugleiða
orð bresks penna, sem sagði þeg-
ar „Greatest Hits“ kom út:
„Hlustið á nýbylgjuna í dag og
Doors. Doors sanna að í nýbylgj-
unni er ekkert nýtt.“
Allt
í góðu
lagi
Greg Kihn Band
Kihnspiracy
Beserkley
Því hefði ég aldrei trúað
nema að óreyndu, að ég ætti
eftir að fjalla um plötu með
Greg Kihn Band. Ástæðan er
sú að einhverjar leiðinleg-
ustu plötur sem ég hef nokk-
urn tíma sett á spilarann
minn eru tvær síðustu plötur
frá þeim bæ. En enginn veit
sína ævina fyrr en öll er og
því er hér til umfjöllunar
nýjasta plata flokksins.
Þeir sem sækja fast öld-
urhús borgarinnar ættu að
kannast við lagið „Jeopardy".
Þetta ágæta lag er að finna á
þessari plötu og hefur það
notið mikilla vinsælda vest-
an hafs. Lagið gefur nokkuð
góða mynd af því sem er að
finna á plötunni. Næstum öll
eru þau vel danshæf og af
lögunum má ráða að það sé
stefna hljómsveitarinnar að
flytja létt popp með dálitlu
rokkívafi. Ef svo er, þá tekst
þeim það fyllilega og meira
að segja er þetta býsna gott á
köflum. Engin alvarleg til-
raun er gerð til að skapa
neitt sem standa skal um
ókomna framtíð.
Allur hljóðfæraleikur er
hinn ágætasti og ef eitthvað
er þá mætti áslátturinn vera
fjölbreyttari. En hann hent-
ar vel, ef það á bara að dansa
við lögin. Annars er þessi
grunnur helst til einhæfur og
lítt spennandi til frekari
hlustunar. En hvað með það,
platan er prýðisgóð svo langt
sem það nær og sé einhver á
þeim buxunum að fá sér létta
tónlist fyrir síðkvöldið þá
hentar „Spiracy“ vel. Hér er
að minnsta kosti um mikla
framför að ræða frá síðustu
tveimur plötum og kannski
er að rætast úr bandinu,
hver veit?
FM/AM
Þreytt og
þraut-
leiðinlegt
Hljóm-
plotur
Sigurður Sverrisson
Kajagoogoo
White Feathers
EMI/ Fálkinn
Það er best að segja það
strax að ég varð jafnvel fyrir
enn meiri vonbrigðum með
þessa plötu Kajagoogoo, en á
sínum tíma þegar ég fékk Boy
George og félaga hans í Cul-
ture Club í hendurnar. Á þeirri
plötu var þó að finna a.m.k.
eitt gott lag, en ég finn ekkert
hér þrátt fyrir örvæntingar-
fulla leit.
Tónlist Kajagoogoo er eins
mikið danspopp og hugsast
getur. Ég veit reyndar ekki
margt um þessa sveit og hef
sannast sagna lítinn áhuga á
að fræðast frekar um hana.
Ljóst er þó að tónlistin er
keyrð áfram af trommuheila
og hvað hinir fimm meðlimir
hljómsveitarinnar eru að fást
við er ekki gott að gera sér
grein fyrir, því lögin eru hvert
öðru lík.
Það er vafalítið með þessa
plötu eins og Culture Club, og
ég set þær tvær hiklaust í
sama flokk, að ákveðinn kjarni
nýtur þessarar tónlistar, eink-
um dansfríkin sem finna hér
upplagt diskóbít. Annað er
ekki í þessari tónlist að finna.
Kajagoogoo hefur náð feiki-
legum vinsældum í heimalandi
sínu, Bretlandi með lögum á
borð við Too Shy og Ooh To Be
Ah. Það er erfitt að heyra hvað
það er sem slítur þau frá hin-
um lögunum — i mínum eyrum
er þetta allt saman eins.
Við framleiðum
16 gerðir
skrifborðsstóla
Við leggjum áherslu á
fjölbreytni í skrifborðs-
stólum og vandaða vöru.
15 ára reynsla hefur
kennt okkur margt og
ennþá vinnum við aö því
að bæta framleiðsluna
og auka úrvaliö.
Sjálfvirk hæðarstilling á öllum
stólunumákrossi.
RF1 og TR 3 með pumpu í baki.
TV3áveltigrind.
Líttu inn til okkar,
við höfum ábyggilega
eitthvað fyrir þig.
STÁLIÐJANhf
SMIÐJUVEGI 5. KÓPAVOGI. SiMI 43211