Morgunblaðið - 11.06.1983, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 11. JÚNÍ1983
3o-^S>‘r þú ^orium ,eé>d- S.OQb'\r pú honutV
ekrkri,a& ég \jée-r\ Homo sapiens ?"
ást er....
... að kela svolítið við
hana.
Með
morgimkaffinu
Nei, þetta eru ekki buxur heldur
datt ég ofan í málningardós!
Hefur borgarstjórinn ekki misskil-
ið að gefa boltann upp?
HÖGNI HREKKVISI
3-4 1983 McNíukM Syndicat*. Inc
„ £6 óttastað foölarnir v/e/ee/ vfir sig
HRJFMIR!"
„En nú er svo komið að hjartaþræðingartæki, það eina sem til er, og staðsett er á Landspítalanum, er svo úr sér
gengið, að skjótra úrbóta er þörf, ef ekki á verr að fara, vegna þess mikla fjölda, sem býður hjálpar."
Kaup á nýju hjartaþræðingartæki:
Skora á alla sem til
þekkja að hefja söfnun
til styrktar þessu máli
Björn Halldórsson skrifar:
„Heiðraði Velvakandi. Vinsam-
lega ljáðu þessum línum rými í
dálkum þínum.
Pistli þessum er fyrst og fremst
ætlað að vera ríkisvaldinu til um-
fjöllunar, svo og hinum fjölmörgu,
sem hlut eiga að máli.
Eins og alþjóð er kunnugt hefur
einn skæðasti sjúkdómur allra
tíma herjað hér í tugi ára, og vald-
ið ómælanlegum skaða fyrir land
og þjóð, eins og annars staðar í
heiminum. Á ég þar við hin al-
kunna æða- og hjartasjúkdóm,
sem hér á landi veldur um það bil
47% allra dauðsfalla. Þetta er
ískyggileg tala, en er þó stað-
reynd, þrátt fyrir ósérhlífna bar-
áttu okkar mikilhæfu sérfræðinga
að stemma stigu við þessum vá-
gesti. Það væri vissulega fróðlegt
að vita hve gífurlegt vinnutapið
er, sem þjóðarbúið verður fyrir á
hverju ári af völdum þessa skað-
valds, því að flestir, sem þennan
sjúkdóm fá, eru á besta æviskeiði
og því með fulla starfsorku. En
sem betur fer komast margir aft-
ur út á vinnumarkaðinn, eftir
nokkurn, jafnvel algeran bata með
skurðaðgerð, sem aðallega er gerð
í London, sem kunnugt er.
En nú er svo komið að hjarta-
þræðingartæki, það eina sem til
er, og staðsett er á Landspítalan-
um, er svo úr sér gengið, að
skjótra úrbóta er þörf, ef ekki á
verr að fara, vegna þess mikla
fjölda sem bíður hjálpar.
Mig undrar mjög það andvara-
leysi ríkisvaldsins og reyndar
þjóðarinnar allrar. Nú er það svo,
að nefnt tæki er búið að gegna
þessu hlutverki um árabil, enda
bilanir orðnar tíðar, sem orsakar
bið sjúklinga um lengri eða
skemmri tíma, og hlýtur að koma
illa, bæði við lækna og sjúklinga,
sem þurfa skjótra viðbragða. Mér
er kunnugt að læknar lyfjadeildar
Lesendabréf:
Með því að birta nafn
bréfritara yrðu bréf-
in öðru vísi rituð
— miklu kurteislegri og málefnalegri
Arngrímur Sigurðsson, Araseli,
skrifar 6. júní:
„Hr. Velvakandi:
Mig langar í upphafi til að
þakka Ævari R. Kvaran fyrir gott
bréf hans sem birtist hér um dag-
inn. Hann er að mínu áliti dugleg-
ur og skynsamur málsvari ís-
lensks máls og almennrar kurteisi
sem nú eiga sér formælendur fáa.
Það sem ég ætlaði annars að
ræða er birting nafna bréfritara.
Það er skoðun mín að hún sé
sjálfsögð. Ég býst við því að nafn-
leyndin stafi frá þeim tíma þegar
umsjónarmenn Velvakanda — og
lesendabréfadálka . yfirleitt —
voru að fá fólk til að leggja orð í
belg um ýmis mál. Með tímanum
hefur þetta þó leitt til þess að í
lesendabréfum birtast dylgjur,
fúkyrði og skætingur sem stund-
um gnæfa yfir málefnin.
í svo litlu samfélagi sem hið ís-
lenska er kunna þessi dulnefni að
virðast eðlileg. Fólk telur enn-
fremur að það standi frekar í
skjóli hvað meiðyrðalöggjöfina
varðar. Satt er það að mörg eru
kýlin sem stinga þyrfti á. Ég tel þó
að ýmsum málum væri betur kom-
ið til skila og að áhrifin yrðu meiri
ef bréfritarar hefðu einurð og
kjark til að styðja mál sitt dulbún-
ingslaust.
Að sumu leyti er nafnleyndin
„snobb niður á við“, þ.e.a.s sumir
menn þykjast ekki vilja birta nafn
sitt til þess að vera ekki að troða
sjálfum sér á framfæri. Þessi
hugsunarháttur þykir mér alveg
óþarfur. Menn rita auðvitað vegna
málefnisins en ekki til þess að fá
nafn sitt birt á prenti. Ég tel einn-
ig að með því að birta nafn bréf-
ritara yrðu bréfin öðru vísi rituð,
miklu kurteislegri og málefna-
legri. Menn geta vel tekið stórt
upp í sig undir nafni. Nafnbirting
stuðlaði að meiri rökstuðningi.
Ég leit yfir nokkur erlend blöð
(dönsk, þýsk, ensk og bandarísk)
sem öll birta lesendabréf. Undan-
tekningarlaust eru nöfn bréfritara
undir bréfunum sem eru alla jafna
mjög stutt. Erlendis þykir sjálf-
sagt að svara slíkum bréfum ef í
þeim eru spurningar.
Nú vil ég stinga upp á því að frá
og með t.d. 22. júní nk. verði engin
nafnlaus bréf birt hér á síðum
Velvakanda. Bréfritarar ráði því
hve miklar aðrar upplýsingar þeir
vilja gefa um sig (nafnnúmer,
menntun, starfsheiti, bústað,
heimilisfang).
Ég þykist viss um að lesenda-
bréfum mun alls ekki fækka til
skaða við þetta. Ég held að þau
batni og að meira mark verði á
þeim tekið. Þannig ætti þessi skip-
an mála að gera alla umræðu
ábyrgari og hnitmiðaðri."