Morgunblaðið - 16.12.1984, Qupperneq 20

20 C
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 16. DESEMBER 1984
*
KK
í sunnudagsviðtali
um gamla daga og nýja
T7"T7"_ sextettinn, sera MjMrítsði flest snngnu lögin á Gulláraplötunum.
IV JV" Frá vinstri: Guðmundur Steingrímsson, Kristján Magnússon, Ellý
Vilhjálms, KK, Ólafur Gaukur, Ragnar Bjarnason, Árni Scheving og Jón
urðsson. Myndin var tekin 28. október
ugri framför
hætta svo
Mj Það var alveg
' Ijóst hvað
vakti fyrir mér
þegar ég kom heim frá námi
í New York forðum: ég ætl-
aði að ná mér í hljómsveit.
Ég neita því þó ekki, að ég
var hálf svartsýnn á að það
tækist. Bæði var ekkert of
mikið af hljóðfæraleikurum
á lausu, nema þá eldri
mönnum, og svo hafði verið
hálfgerður losara- og óreglu-
bragur á hljómlistar-
mönnum. Þeim
þótti ansi mörgum
sopinn góður.
|uuiiicHai
99
Það er Kristján Kristjánsson,
fyrrum hljómsveitarstjóri, núver-
andi verslunarmaður, fimmfaldur
afi og fluguhnýtingameistari, sem
talar um gamla daga og nýja í til-
efni af því, að fyrir þessi jól er
tveggja platna albúm, „Gullárin",
með 25—30 ára gömlum upptökum
með KK-sextettinum ein sölu-
hæsta hljómplatan.
Nýr tónn í Mjólkur-
stöðinni
Það var Svavar Gests, félagi
Kristjáns frá tónlistarnáminu í
Juillard-skólanum í New York,
sem átti hugmyndina að nafni
hljómsveitarinnar. KK-sextettinn
lék í fyrsta sinn fyrir dansi í sam-
komusal Mjólkurstöðvarinnar við
Laugaveg í Reykjavík 3. október
1947. „Við byrjuðum á „Sunday
Kind of Love“, sem alla tíð var
kynningarlag hljómsveitarinnar,"
segir Kristján. „Við Svavar höfð-
um heyrt það á tónleikum með
Claude Thornhill í Paramount
Theatre í New York og féllum
marflatir fyrir því sem kynn-
ingarlagi. í Mjólkurstöðinni var
troðfullt hús og við nervösir. Það
hafði spurst út, að við værum með
öðruvísi hljómsveit, öðruvísi
hljóm. Margir strákar komu
þarna kvöld eftir kvöld og hlust-
uðu.“
— Af öllum hljóðfæraleikurum
sem þú varst með á ferlinum, hver
heldurðu að hafi verið bestur
þeirra?
„Ertu brjálaður, maður? Hvern-
ig á ég að fara að segja þér það?
Það var svo misjafnt. Stundum
tókst vel upp, stundum miður. Það
er ekki hægt að dæma um það —
það fer alveg eftir við hvað maður
miðar hverju sinni. Ég er til dæm-
is viss um að ég hef aldrei heyrt
Jón Pál (Bjarnason, gítarleikara)
eins góðan og hann var stundum
hjá okkur. Hann var kornungur en
mjög þroskaður músíklega. Okkar
besti tími var oft frá níu til hálftíu
á kvöldin, um það leyti sem fólkið
var að byrja að koma í salinn. Þá
nutu þeir sín stundum, strákarnir,
þegar við djömmuðum. Spiluðu
eins og englar ... “
Auglýst eftir
söngyaraefnum
— Það voru þarna fleiri ungir
menn, Árni Scheving til dæmis
mjög ungur ...
Kristján Kristjánsson: Lengi
langað til að koma á laggirnar
styrktarsjóði fyrir ungt tónlistarfólk.
„Já, seinna. Árni var ekki nema
17 ára þegar hann kom i hljóm-
sveitina. Eg held að ég hafi rekið
hann i tónlistarskóla og þar lærði
hann á óbó, þessi afbragðsgóði
víbrafón- og bassaleikari. Hann
hefur lítið spilað á óbóið, sem hef-
ur svona töfrandi austurlenskan
tón — og þó, hann spilaði á óbó
með Ellý Vilhjálms í laginu Ég vil
fara.“
— Hvar skaut Ellý upp kollin-
um?
„Ellý var árangur auglýsingar!
Við auglýstum stundum eftir
söngvaraefnum og héldum
skemmtanir með þeim í Tjarnar-
kaffi eða þá hljómleika. Við héld-
um oft hljómleika á þessum tíma
enda vorum við ekki farnir að
spila sex kvöld í viku. Adda örn-
ólfs, Ólafur Briem og fleiri voru í
Rokkugla" sjónvarpsins fyrir
f tíu árum. Þá kom KK-sext-
éftinn saman í laumi og spilaði fyrír
Kristján sem sat í sjónvarpssaí og
hafði ekki hugmynd um hvað var á
bak við tjaldið. Frá vinstri: Kristján
Magnússon, Jón Sigurðsson, Ragn-
ar Bjarnason, Guðmundur Stein-
grímsson (á bakvið), Ellý Vilhjálms,
Gunnar heitinn Ormslev (á bak við
hana), KK, Óðinn Valdimarsson,
Ólafur Gaukur og Árni Scheving.
Mynd/sjónvarpiö